11.4.18

Βιβλίο: Μυθιστόρημα για τον Μακεδονικό Αγώνα

Με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου του κ. Θοδωρή Παπαθεοδώρου «Γυναίκες της μικρής πατρίδας» των εκδόσεων Ψυχογιός, που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018 στο αρχοντικό Τσιατσιαπά στο Απόζαρι, από τον αρθρογράφο κ. Δημήτρη Ιωαννίδη, ο συγγραφέας παραχώρησε την ακόλουθη συνέντευξη:

  • Αγαπητέ κύριε Παπαθεοδώρου, θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την υπόθεση του νέου σας βιβλίου “Γυναίκες της μικρής πατρίδας”;
Είναι ένα καθαρό ιστορικό μυθιστόρημα για τον Μακεδονικό Αγώνα, που πέρα από την συγκινητική και συγκλονιστική, ελπίζω, μυθιστορηματική πλοκή, παρακολουθεί βήμα προς βήμα και γεγονός προς γεγονός όλα τα σπουδαία ιστορικά γεγονότα της περιόδου, όλα τα πρόσωπα και όλες τις καταστάσεις. Φιλοδοξώ, όπως εξάλλου έπραξα και στην “Τετραλογία του εμφυλίου”, ο αναγνώστης και η αναγνώστρια, όταν κλείσουν το βιβλίο, πέρα από τις ώρες της αναγνωστικής απόλαυσης, να έχουν αποκομίσει και την ιστορική γνώση, να έχουν μια πλήρη εικόνα των όσων συνέβησαν στη βόρεια πατρίδα μου, στη Βόρεια Ελλάδα μας, την χαραυγή του περασμένου αιώνα, όταν ακόμη βιώναμε διπλή σκλαβιά όλοι εμείς οι Βορειοελλαδίτες.

  • Γιατί επικεντρωθήκατε στις γυναίκες της συγκεκριμένης περιόδου;
Πόσα γνωρίζουμε οι περισσότεροι για τον Μακεδονικό Αγώνα; Το όνομα του Παύλου Μελά σίγουρα. Ίσως και του Τέλλου Άγρα από τα “Μυστικά του Βάλτου”. Κάποιοι πιθανόν και περισσότερων οπλαρχηγών όπως του Καπετάν Νικηφόρου ή ιεραρχών όπως του Γερμανού Καραβαγγέλη. Άντρες, πολεμιστές, ήρωες όλοι τους. Μα πίσω από αυτούς τους άνδρες και τους ήρωες, σε αυτό τον πόλεμο, όπως και σε κάθε πόλεμο, υπάρχουν εκατοντάδες γυναίκες που στήριξαν με ασύλληπτους κινδύνους τον αγώνα. Νοσοκόμες που περιέθαλπαν τους Μακεδονομάχους σε μυστικά νοσοκομεία, αγρότισσες που εφοδίαζαν με τρόφιμα τα Ελληνικά Σώματα, ταχυδρόμοι που μετέφεραν κώδικες, ακόμη και πυρομαχικά, κρυμμένα στα μεσοφόρια τους, πράκτορες α’ και β’ τάξεως που συνέδραμαν με τις πληροφορίες τους τα ελληνικά προξενεία. Και, φυσικά, πρώτες μεταξύ αυτών, οι ηρωικές δασκάλες που ολομόναχες στα χωριά πάλευαν να κρατήσουν ζωντανή την πίστη, τη γλώσσα και το φρόνημα του ελληνισμού, κυνηγημένες απ’ τους κομιτατζήδες, πληρώνοντας πολλές φορές αυτή τους την πίστη με τη ζωή τους. Είναι οι γυναίκες που πρωταγωνιστούν στο μυθιστόρημα και κοσμούν τον τίτλο του. Και σε αυτές τις ηρωικές γυναίκες είναι αφιερωμένο.
  • Πως συνδέετε η ιστορία των αρχών του περασμένου αιώνα που σκιαγραφείτε μέσα από το μυθιστόρημά σας με το σήμερα;
Εγώ την συνδέω; Τα γεγονότα των ημερών και των καιρών τη συνδέουν. Είδατε με πόσο απότομο και περίεργο τρόπο ήρθε πάλι το θέμα της Μακεδονίας στην επικαιρότητα, χωρίς κανείς να ξέρεις ή να καταλάβει γιατί όλη αυτή η πρεμούρα και η πίεση. Μα εγώ δεν έγραψα το μυθιστόρημα του Μακεδονικού Αγώνα για να είμαι στην επικαιρότητα, δεν είμαι δημοσιογράφος να κάνω ρεπορτάζ. Είμαι συγγραφέας και με ώθησε η ανάγκη της ιστορικής γνώσης όπως κάθε φορά στα μυθιστορήματα που γράφω. Η άγνοια, δυστυχώς όλων μας, για την ίδια την ουσία του Μακεδονικού Αγώνα. Και η έλλειψη αντίστοιχων μυθιστορημάτων αφού πέραν των “Μυστικών του Βάλτου” της Πηνελόπης Δέλτα, δεν υπάρχει άλλο σχετικό μυθιστόρημα εξ όσων γνωρίζω. Εξάλλου ένα, τέτοιας έκτασης, μυθιστόρημα, απαιτεί χρόνο και μόχθο τρανό, τόσο στην έρευνα όσο και στη συγγραφή. Το συγκεκριμένο μου πήρε δύο χρόνια για να αξιωθώ να το γράψω.
  • Τα ιστορικά μυθιστορήματα επιχειρούν ή θα μπορούσαν κατά τη γνώμη σας να καλύψουν το κενό στη γνώση που έχουμε ως Έλληνες για τις περισσότερες περιόδους της ιστορίας μας; 
Ασφαλώς και αυτός ήταν ένας λόγος, ίσως ο κυριότερος, που καταπιάνομαι πάντα με τα Ιστορικά Μυθιστορήματα, τα αγαπώ και τα υπηρετώ με πάθος. Ελπίζω και με ενδιαφέρον για τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες. Ευτυχώς, αυτό προσώρας έχει αποδειχθεί εφόσον η Τετραλογία του Εμφυλίου έχει υπερβεί τα 130.000 αντίτυπα και έχει διαβαστεί, που είναι η ουσία, από πολύ περισσότερους. Μα πέρα από τους αριθμούς, η μεγαλύτερη τιμή για εμένα είναι η κουβέντα που ακούω συχνά πυκνά: «θα τα κρατήσω στη βιβλιοθήκη μου για να τα διαβάσουν τα παιδιά μου, να κατανοήσουν την Ιστορία μας, να καταλάβουν». Πιστέψτε με, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία για έναν συγγραφέα.
  • Υπήρξαν κάποιοι συγγραφείς που αποτέλεσαν για εσάς πρότυπο ή σας ενέπνευσαν;
Από τις παλαιότερες συγγραφικές γενεές η Πηνελόπη Δέλτα, η Άλκη Ζέη, ο Μενέλαος Λουντέμης, ο Μ. Καραγάτσης. Από τους νεότερους η Ιωάννα Καρυστιάνη, ο Γιάννης Ξανθούλης, ο Χρήστος Χωμενίδης, ο Ισίδωρος Ζουργός. Όλοι αυτοί με επηρέασαν δημιουργικά όπως συμβαίνει με όλες τις τέχνες, ακόμη και με τον τρόπο που ένας μαθητευόμενος μαθαίνει δίπλα σε έναν σπουδαίο μαραγκό.
  • Ακολουθείτε συγκεκριμένη διαδικασία ή μέθοδο για τη συγγραφή των έργων σας; 
Έχω την ιδέα ή το θέμα σε βαθμό εμμονής. Μετά αρχίζω να σκάβω ως αρχαιολόγος ή τυμβωρύχος, σε βιβλιοθήκες, σε μνήμες, σε τόπους. Και μόνο όταν ολοκληρώσω την έρευνα, όταν νιώθω πως πατάω στα πόδια μου, κατέχω και αισθάνομαι, βάζω την πρώτη αράδα του μυθιστορήματος στο χαρτί. Ένα γενικό περίγραμμα της πλοκής πρώτα, μια αναλυτική σκιαγράφηση κι ένα πλάσιμο των κεντρικών ηρώων ή ηρωίδων έπειτα και, τέλος, ακολουθεί η καθεαυτού συγγραφή του μυθιστορήματος.
  • Έχετε κάποια πρώτη σκέψη για το επόμενο έργο σας; Θα είναι κάποια συνέχεια του μυθιστορήματος που μόλις κυκλοφόρησε ή σχεδιάζετε να καταπιαστείτε με κάτι διαφορετικό στη συνέχεια; 
Πέραν του Μακεδονικού Αγώνα; Όχι, είναι πολύ νωρίς ακόμη για κάτι διαφορετικό, κατατρέχομαι ολόκληρος από εκείνα τα χρόνια και τις καταστάσεις, τις κουβαλώ μέσα μου πολύ έντονα κι ελπίζω κάτι από όλα αυτά να αξιωθώ να μεταδώσω στους αναγνώστες και τις αναγνώστριές μου.



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 22 Μαρτίου 2018, αρ. φύλλου 928


Σχετικά:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ