Ο οικοδεσπότης της τελευταίας αναμετάδοσης ("Marnie") από την Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης ήταν ο 35χρονος κόντρα-τενόρος (καστράτο) Anthony Roth Costanzo, ο οποίος σε ηλικία 26 ετών είχε διαγνωσθεί με καρκίνο του θυροειδούς, κοντά στις φωνητικές χορδές. Τέσσερα χρόνια αργότερα, μέσα στην αγωνία του για το αν θα συνέχιζε να τραγουδά, μετά από επιτυχημένες χειρουργικές επεμβάσεις έχει ανακάμψει πλήρως και συνεχίζει την παγκόσμια καριέρα του.
Στο πιο πάνω βίντεο, ο Costanzo προσπαθεί να μεταφέρει την συγκίνηση της μουσικής σε παιδιά της έκτης δημοτικού σε ένα σχολείο του Μπρονξ της Νέας Υόρκης.
Αρχικά τους ρωτά τι γνωρίζουν για την όπερα. Στην συνέχεια τους λέει ότι όλα στην όπερα είναι μουσική και η ιστορία της μεταφέρεται με το συναίσθημα δια μέσου της μουσικής.
Τους ζητάει να αναφέρουν συναισθήματα: φόβος, τρέλα, ευτυχία…
«Όταν είστε θλιμμένοι, τι κάνετε, πώς νοιώθετε;», ρωτά τα μικρά παιδιά και τους ζητά να εκφράσουν την αίσθηση και τον ήχο όταν νοιώθουν θλιμμένοι...
«Ας πάρουμε λοιπόν αυτά τα αισθήματα της θλίψης (που εκφράσατε) και ας τα τοποθετήσουμε στην μουσική. Θέλω να την ακούσετε και να την αφήσετε να σας αγγίξει».
Ο Costanzo ξεκινά να τραγουδά το "pena tirana" (τυραννικός πόνος) από την άρια του Dardano της όπερας του 1715 "Amadigi di Gaula" (Ο Άμαδις της Γαλατίας) του Χαίντελ...
O Anthony Roth Costanzo συνομιλεί με τον συνθέτη Nico Muhly στο διάλειμμα της παράστασης της Marnie, που μεταδόθηκε απ’ ευθείας από την Νέα Υόρκη στο ΤΕΙ Καστοριάς. Σχετικά "εδώ"
Κόντρα-τενόρος ονομάζεται ο άνδρας τραγουδιστής, με έκταση αντίστοιχη μιας μεσόφωνου (άλτο ή κοντράλτο) ή μιας δραματικής υψίφωνου (μέτζο σοπράνο) και πιο σπάνια μιας υψίφωνου. Αποτελεί σπάνιο είδος, αφού ένας άνδρας με φυσιολογική ενδοκρινική ωρίμανση είναι αδύνατο να τραγουδήσει σε τέτοιο τονικό ύψος, δεδομένου ότι οι ορμόνες μεγεθύνουν το λάρυγγα κάνοντας τη φωνή πιο χαμηλή κατά την εφηβεία. Οι κόντρα-τενόροι χρησιμοποιούν είτε την φυσιολογική φωνή (και κατηγοριοποιούνται ως φυσικοί κόντρα-τενόροι), είτε την τεχνική του φαλσέττο, συχνά αναμειγνύοντας και τις δύο φωνές.
Καστράτος ονομαζόταν κατά το παρελθόν ο άνδρας ερμηνευτής της εκκλησιαστικής μουσικής και της όπερας, ο οποίος είχε υποστεί ευνουχισμό κατά την παιδική ηλικία, ώστε η φωνή του να διατηρήσει την ικανότητα να αποδίδει πολύ υψηλές νότες.
Στις βυζαντινές χορωδίες εισήχθησαν πιθανά την εποχή του Αρκαδίου, του οποίου ο αρχιχορωδός ήταν ο ίδιος ευνούχος, και παρέμειναν μέχρι τουλάχιστον την Άλωση του 1204.
Οι καστράτοι έχουν ταυτιστεί με τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της αναγεννησιακής και της μπαρόκ μουσικής, δηλ. μιας περιόδου που διήρκεσε από το 16ο έως τα τέλη του 18ου αιώνα.
Σήμερα οι οπερατικοί ρόλοι που είχαν γραφτεί για καστράτους ερμηνεύονται είτε από φαλσετίστες τενόρους και κοντρα-τενόρους, ή από γυναίκες (κοντράλτο, μετσο-σοπράνο) με ανδρική αμφίεση. Στην εκκλησιαστική μουσική χρησιμοποιούνται επίσης παιδιά.
Φημισμένοι κόντρα τενόροι είναι, εκτός από τον Αμερικανό Anthony Roth Costanzo, ο Γάλλος Philippe Jaroussky, ο Βρετανός Iestyn Davies, ο Αμερικανός Bejun Mehta κ.ά.
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.