14.5.19

ΙΩΑΝΝΗ ΣΚΟΡΔΑ: Αγαπητή ΟΔΟΣ

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Άκρως τοξικό χαρακτηρίζεται το πολιτικό status της Ελλάδας την τελευταία εβδομάδα. Με την Συμφωνία των Πρεσπών να είναι η αιτία αυτής της πολιτικής διαταραχής. Τόσο για τα αποτελέσματα που γεννά η ίδια η συμφωνία σε διεθνές επίπεδο, όσο και στο εσωτερικό του κοινοβουλίου. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που επισήμως πλέον τίθεται υπό αμφισβήτηση η ύπαρξη -και είσοδος- των μικρών κομματικών σχηματισμών. Τα οποία ουσιαστικά οφείλουν την δημιουργία τους στην πλέον τεταμένη κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας, την τελευταία οκταετία των μνημονίων.

Καθώς για το μόνο γεγονός που θα παραμείνουν στην μνήμη των Ελλήνων είναι η ψήφος των εκλεγμένων βουλευτών τους για την έγκριση ή όχι της επικείμενης συμφωνίας και καθόλου για το κοινοβουλευτικό τους έργο αυτά τα τέσσερα χρόνια.

Πιο συγκεκριμένα, η αναφορά γίνεται για τα τρία νεοεισερχόμενα κόμματα: του Ποταμιού, της Ένωσης Κεντρώων αλλά και του λαϊκίστικου κινήματος, των ΑνΕλ, μέχρι πρότινος το ένα μέρος της κυβερνητικής κοινοπραξίας. Το Ποτάμι πλέον μετά την διάσπαση του, δεν φέρει κοινοβουλευτική ομάδα υπό τον κ. Θεοδωράκη. Κι αυτό γιατί προηγήθηκε η ανεξαρτητοποίηση του κ. Δανέλλη (με την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση), τον οποίο ακολούθησαν οι κκ Αμυράς και Ψαριανός, υποβάλλοντας την παραίτηση τους από την ΚΟ τους και την επισημοποίηση της ανεξαρτητοποίησης τους.

Πολλοί προβλέπουν την ένταξη τους στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πράξη από την οποία δεν έχουν προκύψει ενδοοικογενειακές μουρμούρες και φανφάρες μπροστά σε μια τέτοια πολιτική πρόκληση. Απεναντίας, φαντάζει ως η συνέχεια του ανοίγματος του κ. Μητσοτάκη προς τον χώρο του κέντρου και του προοδευτισμού. Η ΕνΚε διατηρεί οριακά τους 5 βουλευτές της και μαζί τους συντηρεί την κοινοβουλευτική της ομάδα υπό τον κ. Λεβέντη, με την υπενθύμιση πως έχει ήδη «χάσει» τέσσερις βουλευτές.

Οι ΑνΕλ τέλος, μετά την κυριακάτικη θεατρική παράσταση παραίτησης του κ. Καμμένου από το κυβερνητικό σχήμα, θα περίμενε κανείς πως θα είχε ως αποτέλεσμα την πτώση της υπάρχουσας κυβέρνησης. Απεναντίας όμως, ο κ. Καμμένος όχι μόνο δεν έριξε την κυβέρνηση όπως διατυμπάνιζε πως θα κάνει όταν θα ερχόταν η Συμφωνία των Πρεσπών προς ψήφιση, αλλά «δάνεισε» πρόσωπα και έδρες προς διατήρηση της κυβερνητικής πλειοψηφίας αλλά και της οριακής υπερψήφισης της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Ουσιαστικά, πραγματοποιείται το απόλυτο βουλευτικό bazaar, με τον κ. Καμμένο να διατηρεί στις τάξεις της κοινοβουλευτικής του ομάδας τον κ. Παπαχριστόπουλο, με τον τελευταίο να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, πηγαίνοντας κόντρα στην κομματική του γραμμή. Και αν η αποπομπή του, έμοιαζε πιο κοντά από ποτέ, ο πρόεδρος των ΑνΕλ τον διατήρησε ως βουλευτή, γιατί μαζί με τον κ. Παπαχριστόπουλο διατηρεί ζωντανή και την κοινοβουλευτική του ομάδα. Ωστόσο, ο τελευταίος σύμφωνα μ’ όσα δηλώνει ο ίδιος, θα στηρίξει και την επικείμενη προς ψήφιση Συμφωνία των Πρεσπών και θα υποβάλλει την παραίτηση του από την ΚΟ των ΑνΕλ,. Τ’ αποτέλεσμα της παραίτησης του, θα ήταν και η ταυτόχρονη διάλυση της ΚΟ των ΑνΕλ.

Γι’ αυτό το πρόβλημα όμως ο «πολυμήχανος» κ. Καμμένος είχε την λύση: ΑνΕλικοποίησε τον ανεξάρτητο βουλευτή Θεσ/νικης κ. Φωκά -πρώην βουλευτή της ΕνΚε- ώστε να εξασφαλίζει τον επιθυμητό αριθμό βουλευτών για να έχει ύπαρξη η ΚΟ του. Ξέρεις αγαπητή ΟΔΟΣ, ο κ. Φωκάς είναι εκείνο το κοινοβουλευτικό «μαργαριτάρι» που σε οπαδική συγκέντρωση στην συμπρωτεύουσα, φώναζε ρυθμικά συνθήματα για την πυρπόληση της Βουλής (!). Μιλάμε για την πλέον μεστή πολιτική μεταγραφή, με πλούσιο κοινοβουλευτικό έργο (not).

Άλλωστε αυτό συμβαίνει μ’ όλες τις μικρές ΚΟ των προαναφερθέντων κομμάτων. Οι οποίες μπροστά σε κάποιο φλέγον ζήτημα διαλύονται, αποστασιοποιούνται από την κομματική γραμμή με κοινοβουλευτικά ανταλλάγματα και πολιτικές συναλλαγές. Όπως για παράδειγμα είναι η είσοδος του κ. Θεοχαρόπουλου (πρ. ΚινΑλ ως πρόεδρος της ΔημΑρ) στο επικρατείας του ΣυΡιζΑ με αντάλλαγμα την θετική του ψήφου στην συμφωνία των Πρεσπών. Ή και τούμπαλιν. Βουλευτές και ιδεολογίες θυσιάζονται στον βωμό μιας κυβερνητικής θέσης ή μίας θέσης στα έδρανα της επερχόμενης αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε» λοιπόν και προχωράνε παρακάτω.

Μετά απ’ όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, η μόνη λύση φαντάζει να είναι η ενίσχυση του δικομματισμού. Και σου εξηγούμαι αγαπητή ΟΔΟΣ. Πέρα από τα δύο ακραία κόμματα (ΚΚΕ και ΧΑ) που εκφράζουν αποκρουστικά ακραίες πολιτικές θέσεις και πλην των δύο μεγάλων κομμάτων που εκφράζουν το μεγαλύτερο ποσοστό των ψηφοφόρων, το ΚινΑλ (ΠαΣοΚ-ΔημΑρ), η ΕνΚε, οι ΑνΕλ και το Ποτάμι ήταν τα κόμματα που ενεπλάκησαν στο κοινοβουλευτικό παζάρι.

Και δεν είναι καθόλου τίμιο και πολιτικά ορθό, βουλευτές που εξελέγησαν με συγκεκριμένο προεκλογικό πρόγραμμα του πολιτικού συνδυασμού τους, να γυρνούν την πλάτη στους ψηφοφόρους τους και να κοιτάνε μόνο την πολιτική τους επιβίωση μεταπηδώντας στα κόμματα που συντηρούν τον δικομματισμό. Την ίδια ανέντιμη στάση είχαν και όσοι βουλευτές τοποθετήθηκαν από τα κομματικά τους όργανα στις κοινοβουλευτικές τους ομάδες τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν τον Ιανουάριο του ίδιου έτους δεν είχαν εκλεγεί με σταυρό από τους ψηφοφόρους (βλ. κ. Παπακώστα).Κανονική ζούγκλα αγαπητή ΟΔΟΣ, με την επιβίωση να είναι ο πρωταρχικός στόχος.

Κι όταν όλα αυτά γίνονται στον πυρήνα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, φυσικό είναι να αποκτήσουν και μιμητές στις τοπικές κοινωνίες. Έτσι κάπως έγινε και στην πολύπαθη Καστοριά. Ενώ ο αντιπεριφερειάρχης κ. Αδαμόπουλος παραβρέθηκε -ανάμεσα σε ρασοφόρους του Αγ. Όρους (!)- στο συλλαλητήριο του Συντάγματος δηλώνοντας έτσι την αντίθεση του στην Συμφωνία των Πρεσπών, ο αντιπεριφερειάρχης Ανάπτυξης, Εμπορίου και Τουρισμού κ. Κώττας έκανε το ακριβώς αντίθετο. Ήταν ένας από τους λίγους που καταψήφισαν το ψήφισμα του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτ. Μακεδονίας, ενάντια της ψήφισης της επικείμενης συμφωνίας. Πρακτικά δηλαδή, ο κ. Κώττας μεταξύ των άλλων συναδέλφων του, δεν βρίσκει τίποτε μεμπτό στην ύπαρξη «μακεδονικής γλώσσας» και «μακεδονικής εθνότητας». Προφανώς – δικό μου συμπέρασμα αυτό -και σύγχρονης «μακεδονικής κουλτούρας».

Κι έτσι πολλοί πολίτες απλά, αυθόρμητα και ελεύθερα συνέδεσαν όπως και εγώ αυτήν την στάση του στο περιφερειακό συμβούλιο με την εμπειρία του στην εκπροσώπηση της πόλης της Καστοριάς στα πολιτιστικά δρώμενα. Άκρως επηρεασμένη από την ευρύτερη βαλκανική κι όχι μόνο. Με την πολύ ουσιαστική διαφορά, πως τέτοιου είδους αντιπροσώπευση δεν αφορά την Καστοριά που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας. Έτσι, εμείς δεν έχουμε παρά να παρατηρούμε προσεκτικά και με νηφαλιότητα καθώς οι πράξεις και επιλογές τους δεν είναι άμοιρες κριτικής και οφείλουμε όχι να μειδιάζουμε αλλά να προβληματιζόμαστε με τα πεπραγμένα αυτών που 5 χρόνια πριν ψηφίσαμε.

Ιωάννης Σκόρδας


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24 Ιανουαρίου 2019, αρ. φύλλου 970

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ