Με την αναβίωση του ψυχολογικού δράματος του Poulenc «Διάλογοι Καρμελιτών» (Dialogues des Carmélites) ολοκληρώνεται η σεζόν 2018-19 του βραβευμένου προγράμματος “The Met: Live in HD”. Μια ακόμα σεζόν στην οποία ίσως περισσότερο από κάθε προηγούμενη, η Metropolitan Opera κατέπληξε το κοινό της σε όλο τον κόσμο συνδυάζοντας μεγάλες, κλασικές παραγωγές, σπάνιες αναβιώσεις αλλά και νέες προτάσεις, πάντα με τους κορυφαίους πρωταγωνιστές.
Στο φετινό πρόγραμμα έχουν προηγηθεί, μεταξύ άλλων, οι μεταδόσεις των δημοφιλών παραστάσεων «Αΐντα», «Λα Τραβιάτα» και «Κάρμεν», αλλά και η νέα πρόταση της εκκεντρικής «Μάρνι», τον περασμένο Νοέμβριο. Πρόσφατα απολαύσαμε «Το Κορίτσι του Συντάγματος» με τις γλυκιές μελωδίες του μπελκάντο αλλά και την επική «Βαλκυρία», του Wagner. Η επόμενη και τελευταία προβολή για φέτος θα πραγματοποιηθεί σε ζωντανή μετάδοση από την Νέα Υόρκη το Σάββατο 11 Μαΐου στις 19:00, με την σπάνια αναβίωση της μεταπολεμικής όπερας του Poulenc (1957).
Οι «Διάλογοι Καρμελιτών» αποτελούν μια από τις πιο συγκινητικές παραστάσεις όπερας. Το σύγχρονο αριστούργημα του Poulenc βασίζεται στο κινηματογραφικό έργο του Bernanos, το οποίο περιγράφει αληθινά γεγονότα της γαλλικής επανάστασης. Πιο συγκεκριμένα, η ιστορία διαδραματίζεται στο μοναστήρι της Κομπιέν στην Γαλλία, όπου το Τάγμα των Καρμελιτών μοναχών αρνείται να απαρνηθεί την πίστη του κάτω από την απαίτηση του όχλου, με συνέπεια να οδηγηθεί μαρτυρικά στην γκιλοτίνα.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο βρίσκεται η καλλονή Isabel Leonard, η οποία είναι η νεαρή Μπλανς ντε λα Φορς, δίπλα στην θρυλική Karita Mattila η οποία εμφανίζεται στον ρόλο της Ηγουμένης. Την ορχήστρα διευθύνει ο νέος Μουσικός Διευθυντής της Met Yannick Nézet-Seguin.
Το δίκτυο συνεργαζόμενων αιθουσών της Met στην Ελλάδα αποτελείται από τους σημαντικότερους χώρους πολιτισμού σε κάθε πόλη, μεταξύ αυτών το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης αλλά και θέατρα, κινηματογράφοι και άλλοι χώροι πολιτισμού.
￭ Ο Φρανσίς Ζαν Μαρσέλ Πουλένκ (Francis Poulenc, 1899 - 1963) ήταν γάλλος συνθέτης, γνωστός για τη συμμετοχή του στην Ομάδα των Έξι. Έγραψε μουσική για πιάνο, χορωδιακά, μπαλέτα, όπερες και ήταν ένας από τους πρώτους συνθέτες που ευθύνονται για την αναβίωση του τσεμπάλου. Γεννήθηκε στο Παρίσι, όπου ο πατέρας του -Εμίλ- ήταν διευθυντής της γνωστής φαρμακευτικής εταιρείας Rhône-Poulenc.
Η μητέρα του Jenny Royer, ερασιτέχνιδα πιανίστα, του έδωσε τα πρώτα μαθήματα μουσικής και το ταλέντο του για τη σύνθεση δεν άργησε να φανεί. Κατ' απαίτηση του πατέρα του δεν σπούδασε μουσική, αλλά έλαβε μια γενική εκπαίδευση. Ωστόσο, το 1914 γνωρίζει τον Ricardo Viñes, καταλανό καθηγητή, ο οποίος τον μυεί στη μουσική της εποχής του. Με την καθοδήγησή του εκτίθεται στη μουσική του Ντεμπυσσύ, του Στραβίνσκι και του Ερίκ Σατί· παράλληλα του γνωρίζει τον Ζαν Κοκτώ, την Μαρσέλ Μεγιέ, τον Σατί, αλλά και τον Ντάριους Μιγιώ.
Το 1915 πεθαίνει η μητέρα του και δύο χρόνια αργότερα ο πατέρας του. Αναγκάζεται να μετακομίσει στο σπίτι της αδερφής του, ενώ χάρη στον παιδικό του φίλο Raymonde Linossier ανακαλύπτει τους λογοτεχνικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους του Παρισιού. Γνωρίζεται με τον Λουί Αραγκόν, τον Αντρέ Μπρετόν, τον Πωλ Ελυάρ και τον Γκιγιώμ Απολλιναίρ, από τους οποίους επηρεάζεται βαθιά και το 1917 γράφει το πρώτο του έργο, τη "Μαύρη Ραψωδία", για βαρύτονο και οργανικό σύνολο.
Με τη λήξη του πολέμου γνωρίζεται με τον Μανουέλ ντε Φάλια και με τη βοήθεια του Στραβίνσκι εκδίδει τα πρώτα του έργα. Γράφει κύκλους τραγουδιών σε ποίηση του Απολλιναίρ και του Κοκτώ, οι οποίοι παρουσιάζονται με επιτυχία σε αίθουσες του Παρισιού. Το 1920 σχηματίζεται η Ομάδα των Έξι, στην οποία γίνεται μέλος· την ομάδα απαρτίζουν και οι Ωρίκ, Χόνεγκερ, Ντάριους Μιγιώ και ο Ταϊγεφέρ και θεωρείται ότι πρεβεύουν ένα είδος αντίδρασης απέναντι στη μουσική του Ρίχαρντ Βάγκνερ και τον Ιμπρεσιονισμό. Τον επόμενο χρόνο γνωρίζεται με τον Σερζ Ντιαγκίλεβ, διευθυντή των περίφημων Ρώσσικων Μπαλέτων.
￭ Ο Φρανσίς Ζαν Μαρσέλ Πουλένκ (Francis Poulenc, 1899 - 1963) ήταν γάλλος συνθέτης, γνωστός για τη συμμετοχή του στην Ομάδα των Έξι. Έγραψε μουσική για πιάνο, χορωδιακά, μπαλέτα, όπερες και ήταν ένας από τους πρώτους συνθέτες που ευθύνονται για την αναβίωση του τσεμπάλου. Γεννήθηκε στο Παρίσι, όπου ο πατέρας του -Εμίλ- ήταν διευθυντής της γνωστής φαρμακευτικής εταιρείας Rhône-Poulenc.
Η μητέρα του Jenny Royer, ερασιτέχνιδα πιανίστα, του έδωσε τα πρώτα μαθήματα μουσικής και το ταλέντο του για τη σύνθεση δεν άργησε να φανεί. Κατ' απαίτηση του πατέρα του δεν σπούδασε μουσική, αλλά έλαβε μια γενική εκπαίδευση. Ωστόσο, το 1914 γνωρίζει τον Ricardo Viñes, καταλανό καθηγητή, ο οποίος τον μυεί στη μουσική της εποχής του. Με την καθοδήγησή του εκτίθεται στη μουσική του Ντεμπυσσύ, του Στραβίνσκι και του Ερίκ Σατί· παράλληλα του γνωρίζει τον Ζαν Κοκτώ, την Μαρσέλ Μεγιέ, τον Σατί, αλλά και τον Ντάριους Μιγιώ.
Το 1915 πεθαίνει η μητέρα του και δύο χρόνια αργότερα ο πατέρας του. Αναγκάζεται να μετακομίσει στο σπίτι της αδερφής του, ενώ χάρη στον παιδικό του φίλο Raymonde Linossier ανακαλύπτει τους λογοτεχνικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους του Παρισιού. Γνωρίζεται με τον Λουί Αραγκόν, τον Αντρέ Μπρετόν, τον Πωλ Ελυάρ και τον Γκιγιώμ Απολλιναίρ, από τους οποίους επηρεάζεται βαθιά και το 1917 γράφει το πρώτο του έργο, τη "Μαύρη Ραψωδία", για βαρύτονο και οργανικό σύνολο.
Με τη λήξη του πολέμου γνωρίζεται με τον Μανουέλ ντε Φάλια και με τη βοήθεια του Στραβίνσκι εκδίδει τα πρώτα του έργα. Γράφει κύκλους τραγουδιών σε ποίηση του Απολλιναίρ και του Κοκτώ, οι οποίοι παρουσιάζονται με επιτυχία σε αίθουσες του Παρισιού. Το 1920 σχηματίζεται η Ομάδα των Έξι, στην οποία γίνεται μέλος· την ομάδα απαρτίζουν και οι Ωρίκ, Χόνεγκερ, Ντάριους Μιγιώ και ο Ταϊγεφέρ και θεωρείται ότι πρεβεύουν ένα είδος αντίδρασης απέναντι στη μουσική του Ρίχαρντ Βάγκνερ και τον Ιμπρεσιονισμό. Τον επόμενο χρόνο γνωρίζεται με τον Σερζ Ντιαγκίλεβ, διευθυντή των περίφημων Ρώσσικων Μπαλέτων.
Το πιο σημαντικό γεγονός ωστόσο είναι η έναρξη σπουδών πιάνου με τον Σαρλ Κέχλιν· τα μαθήματα θα κρατήσουν τέσσερα χρόνια και ο Πουλένκ θα μάθει αντίστιξη και αρμονία, κάτι που θα του χρησιμέυσει αργότερα, όταν ασχοληθεί με τη σύνθεση χορωδιακών έργων. Από την ίδια περίοδο προέρχονται το μπαλέτο "Les Biches", η "Σονάτα για κλαρινέτο και φαγκότο" και η "Σονάτα για κόρνο, τρομπέτα και τρομπόνι". Συναντά επίσης τους Δωδεκαφθογγιστές Άλμπαν Μπεργκ, Άντον Βέμπερν και Άρνολντ Σένμπεργκ, ενώ η διάσημη τσεμπαλίστα Βάντα Λάντοβσκα του παραγγέλνει ένα κοντσέρτο για τσέμπαλο.
Ήδη μέχρι το 1927 έχει χάσει αρκετούς ανθρώπους από το κοντινό του περιβάλλον· ο χαμός τους αποδεικνύεται μεγάλο πλήγμα για τον ίδιο και συχνά πέφτει σε κατάθλιψη. Αποφασίζει να μετακομίσει σ' ένα εξοχικό σπίτι, κοντά στο Νουαζαί, όπου μπορεί να συνθέτει απρόσκοπτα. Λίγα χρόνια αργότερα χάνει την επιστήθια φίλη του Raymonde Linossier, άλλο ένα πλήγμα που τον βυθίζει στο ψυχικό σκοτάδι. Η σχέση του μαζί της είναι ακαθόριστη, καθώς ο Πουλένκ διατηρεί σχέσεις και με τα δύο φύλα· ο μεγάλος του έρωτας είναι ο ζωγράφος Richard Chanlaire, στον οποίο και αφιερώνει το "Αγροτικό Κοντσέρτο" (Concert champêtre).
Ήδη μέχρι το 1927 έχει χάσει αρκετούς ανθρώπους από το κοντινό του περιβάλλον· ο χαμός τους αποδεικνύεται μεγάλο πλήγμα για τον ίδιο και συχνά πέφτει σε κατάθλιψη. Αποφασίζει να μετακομίσει σ' ένα εξοχικό σπίτι, κοντά στο Νουαζαί, όπου μπορεί να συνθέτει απρόσκοπτα. Λίγα χρόνια αργότερα χάνει την επιστήθια φίλη του Raymonde Linossier, άλλο ένα πλήγμα που τον βυθίζει στο ψυχικό σκοτάδι. Η σχέση του μαζί της είναι ακαθόριστη, καθώς ο Πουλένκ διατηρεί σχέσεις και με τα δύο φύλα· ο μεγάλος του έρωτας είναι ο ζωγράφος Richard Chanlaire, στον οποίο και αφιερώνει το "Αγροτικό Κοντσέρτο" (Concert champêtre).
Ο Πουλένκ σε όλη τη διάρκεια της ζωής του βιώνει μια εσωτερική πάλη, προσπαθώντας να συμβιβάσει την έλξη του για το ίδιο φύλο και τις επιταγές της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, της οποίας είναι πιστός από μικρή ηλικία. Η αντιδιαστολή ανάμεσα στα δύο είναι κάτι που διαφαίνεται στην εξέλιξη του έργου του, καθώς σταδιακά η μουσική του προσλαμβάνει ένα πιο αυστηρό και θλιμμένο ύφος.
Το 1936 σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ο φίλος και συνάδελφος Pierre-Octave Ferroud, γεγονός που τον συντρίβει· το σοκ είναι τόσο μεγάλο που αλλάζει όλο του το είναι και λειτουργεί ως ένα είδος θρησκευτικής αποκάλυψης. Επισκέπτεται το μνήμα της Μαύρης Παρθένου στη Ροκαμαδούρ και έκτοτε αφιερώνεται αποκλειστικά σχεδόν στη σύνθεση θρησκευτικής μουσικής.
Μέχρι το 1947, οπότε και επιστρέφει στο Παρίσι, γράφει συστηματικά χορωδιακά κομμάτια, αλλά και άλλα έργα, που παρουσιάζονται στο Παρίσι και το Λονδίνο. Ορισμένα μάλιστα διευθύνονται από τη μουσικοπαιδαγωγό Νάντια Μπουλανζέ, ενώ το Κοντσέρτο για δύο πιάνα εκτελείται από τον ίδιο και τον πιανίστα Pierre Bernac. Αρχίζει επίσης περιοδείες στην Αμερική, όπου παίζει και διευθύνει έργα του.
Η περιοδεία συνεχίζεται το 1954 στην Αίγυπτο και την υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ τον επόμενο χρόνο δέχεται άλλο ένα πλήγμα. Πεθαίνουν οι Αντριέν Μονιέ, Λυσιέν Ρουμπέρ και ο συνθέτης Αρθούρ Χόνεγκερ και μέσα σ' ένα κλίμα βαθειάς θλίψης ολοκληρώνει την όπερα Διάλογοι των Καρμελιτών.
Η περιοδεία συνεχίζεται το 1954 στην Αίγυπτο και την υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ τον επόμενο χρόνο δέχεται άλλο ένα πλήγμα. Πεθαίνουν οι Αντριέν Μονιέ, Λυσιέν Ρουμπέρ και ο συνθέτης Αρθούρ Χόνεγκερ και μέσα σ' ένα κλίμα βαθειάς θλίψης ολοκληρώνει την όπερα Διάλογοι των Καρμελιτών.
Το 1963 πεθαίνει από καρδιακή ανακοπή στο σπίτι του στο Παρίσι. Σύμφωνα με τη θέλησή του, η κηδεία είναι απλή, με μουσική υπόκρουση του Μπαχ και ενταφιάζεται στο Κοιμητήριο Περ Λασαίζ, στον οικογενειακό του τάφο.
Ο Φρανσίς Πουλένκ ήταν ίσως ο δημοφιλέστερος από τους συγχρόνους και νεότερούς του συνθέτες. Με τα έργα του εξελίχθηκε και έφθασε στο κορύφωμά της μία κατ' εξοχήν γαλλική μορφή, η "μελωδία".
Ο Φρανσίς Πουλένκ ήταν ίσως ο δημοφιλέστερος από τους συγχρόνους και νεότερούς του συνθέτες. Με τα έργα του εξελίχθηκε και έφθασε στο κορύφωμά της μία κατ' εξοχήν γαλλική μορφή, η "μελωδία".
￭ ΤΕΙ Καστοριάς Σάββατο 11 Μαΐου 2019 στις 19:00.
￭ Διευθυντής ορχήστρας: Yannick Nézet-Séguin Σκηνοθεσία: John Dexter. Σκηνικά: David Reppa. Κοστούμια: Jane Greenwood. Φωτισμοί: Gil Wechsler.
￭ Διανομή: Μπλανς ντε λα Φορς (Isabel Leonard), κυρία Λιντουάν (Adrianne Pieczonka), Κονστάνς (Erin Morley), Μητέρα Μαρί (Karen Cargill), Ηγουμένη (Karita Mattila), Ιππότης ντε λα Φορς (David Portillo), Μαρκήσιος ντε λα Φορς (Dwayne Croft).
￭ Η διάρκεια της παράστασης είναι 3 ώρες και 9 λεπτά (συμπεριλαμβανομένου ενός διαλείμματος 30 λεπτών)
￭ Τιμές εισιτηρίων: 15,00 € (10,00 € μαθητικά, φοιτητικά, άνεργοι, ΑΜΕΑ). Με το κουπόνι της ΟΔΟΥ 1+1 η τιμή είναι 15,00 € για δύο άτομα (δηλαδή 7,50 € το άτομο). Η προσφορά είναι για 15 εισιτήρια (30 άτομα). Είναι απαραίτητη η δήλωση ονοματεπώνυμου στην εφημερίδα (ΟΔΟΣ, Μητροπόλεως 4, τηλ. 2467029638, e-mail: odos-kst@otenet. gr) η οποία θα καταρτίσει ονομαστικό εκπτωτικό κατάλογο.
￭ Επόμενη σεζόν:
-Turandot του Giacomo Puccini στις 12 Οκτωβρίου 2019 (Yannick Nézet-Séguin, Christine Goerke, Eleonora Buratto, Roberto Aronica).
-Manon του Jules Massenet στις 26 Οκτωβρίου 2019. (Maurizio Benini, Michael Fabiano, Lisette Oropesa, Carlo Bosi and Artur Rucinski)
-Madama Butterfly του Giacomo Puccini στις 9 Νοεμβρίου 2019 (Pier Giorgio Morandi, Hui He, Elizabeth DeShong, Andrea Carè, Plácido Domingo).
-Akhnaten του Philip Glass στις 23 Νοεμβρίου 2019 [νέα παραγωγή] (Karen Kamensek, J’Nai Bridges, Dísella Lárusdóttir, Anthony Roth Costanzo, Aaron Blake, Will Liverman, Zachary James).
-Wozzeck του Alban Berg στις 11 Ιανουαρίου 2020 [νέα παραγωγή] (Peter Mattei, William Kentridge, Elza van den Heever, Tamara Mumford, Gerhard Siegel, Christian Van Horn).
-Porgy and Bess του George Gershwins στις 1 Φεβρουαρίου 2020 [νέα παραγωγή] (David Robertson, Angel Blue, Eric Owens, Golda Schultz, Latonia Moore, Denyce Graves, Frederick Ballentine, Alfred Walker).
-Agrippina του George Frideric Handel στις 29 Φεβρουαρίου 2020 [νέα παραγωγή] (Harry Bicket, Sir David McVicar, Joyce DiDonato, Brenda Rae, Kate Lindsey, Iestyn Davies, Matthew Rose, Duncan Rock).
-Der Fliegende Holländer του Richard Wagner στις 14 Μαρτίου 2010 [νέα παραγωγή] (Valery Gergiev, Bryn Terfel leads, Anja Kampe, Mihoko Fujimura, David Portillo).
-Tosca του Giacomo Puccini στις 11 Απριλίου 2020 (Bertrand de Billy, David Mc Vicar, Anna Netrebko, Michael Volle, Brian Jagde).
-Maria Stuarda του Gaetano Donizetti στις 9 Μαϊου 2020 (Benini, Diana Damrau, Jamie Barton, Stephen Costello).
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.