29.5.19

ΟΔΟΣ: Η βουβή δύναμη του ανέκφραστου τοπικού λαϊκισμού


ΟΔΟΣ 7.2.2019 | 972

Διαμαρτυρίες ακόμη και διαδηλώσεις γίνονται παντού στον ελεύθερο και πιο ειδικά στον δυτικό κόσμο. Στην Γαλλία επί μήνες τώρα βρίσκονται στους δρόμους χιλιάδες διαδηλωτές, με ή χωρίς κίτρινα γιλέκα, αποδοκιμάζοντας ή απλά εκφράζοντας τις αντιρρήσεις τους στις κυβερνητικές ανακολουθίες –σε σχέση με τις προεκλογικές υποσχέσεις– του γάλλου προέδρου. Τα ίδια περίπου συμβαίνουν στις Η.Π.Α. –έστω και αν δεν προβάλλονται επαρκώς στην Ελλάδα. Παρόμοια κατάσταση στην Μ. Βρετανία, Ισπανία, Ιταλία. Όλα αυτά όχι μόνο στις πρωτεύουσες αλλά και σε περιφερειακές πόλεις. Μέχρι και ο πολύπαθος λαός της Βενεζουέλας, παρά τις δύσκολες συνθήκες και το κλίμα τρομοκράτησης των κρατικών μηχανισμών που ελέγχονται από την δικτατορία, ξεχύνεται στους δρόμους και διεκδικεί.

Αντίθετα στην Ελλάδα, τα τελευταία πολλά χρόνια, το κίνημα της διαμαρτυρίας και διεκδίκησης φθίνει και έχει εκφυλιστεί. Σε πολλές περιπτώσεις είναι το ίδιο που ελέγχεται για ανακολουθία και αναξιοπιστία: Πριν 5-6 χρόνια καιγόταν η Αθήνα και η Βουλή ως οίκος ανοχής (και καρτερίας), διαλυόταν ο τόπος κατά της συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας-ΠαΣοΚ, ενώ ο νυν περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας σχεδόν υποστήριζε την σιωνιστική συνωμοσία. Τώρα ο ίδιος προσανατολίζεται σε αναβάθμιση. Ο αντιπεριφερειάρχης Καστοριάς διεκδικεί τον Δήμο Καστοριάς. Αλλά αυτά τότε.

Τώρα, στα χρόνια της κυβέρνησης ΣυΡιζΑνελ που μεσολάβησαν, εντυπωσίασε η κοινωνική ειρήνη –τηρουμένων των αναλογιών πάντα. Όμως αυτή είναι μια συγκυριακή κατάσταση. Ώστε εάν εκεί στην Νέα Δημοκρατία ευελπιστούν ότι η ειρήνη θα παραταθεί ακόμη και σε περίπτωση επικράτησής της στις εκλογές, πλανώνται. Ύστερα από έξι έως εννέα μήνες, Ελληνίδες και Έλληνες θα βρεθούν (πάλι) στα κάγκελα.

Δεν θα βραδύνει δηλαδή η στιγμή που θα συνειδητοποιήσουν ότι η ελληνική αμνησία είναι επιλεκτική. Μια αμνησία που έχει καταλάβει την συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ της Περιφέρειας και ειδικά της Καστοριάς και των ειδησεογραφικών ηλεκτρονικών και διαδικτυακών μέσων. Η κοινωνική ειρήνη είναι υποδειγματικού τύπου. Τέτοια φιλήσυχη ατμόσφαιρα, μόνο στην Ζυρίχη, ή την Χονολουλού μπορείς να συναντήσεις. Πού να αφήσεις τώρα την ιστιοσανίδα, να τρέχεις στους δρόμους, διεκδικώντας. Κάπως έτσι είναι και στην Καστοριά.

Κανείς βέβαια δεν περιμένει ασφαλώς να γίνονται διαδηλώσεις στην Μύκονο, την Ρόδο, την Σαντορίνη, το Ηράκλειο και αλλού. Ακόμη και την πόλη της Κοζάνης. Τι χρειάζονται τις διαδηλώσεις εκεί; Για να έχουν περισσότερο τουρισμό; Υψηλότερη ανάπτυξη; Περισσότερα χρήματα και ευμάρεια; Κι’ άλλες σχολές; Ασφαλώς επομένως δεν έχουν κίνητρα διεκδίκησης και διαμαρτυριών πολλές από τις τοπικές κοινωνίες.

Μόνο που εδώ στην Καστοριά, επικρατούν διαφορετικές συνθήκες. Όχι μόνο δεν σημειώνεται ή διαφαίνεται οτιδήποτε το ελπιδοφόρο, αλλά ακριβώς αντίθετα, νομίζει κανείς ότι η Καστοριά κείτεται στο στόμιο της Ιστορίας που (την) καταπίνει.

Παρά ταύτα η κοινωνική γαλήνη, αναισθησία ή απάθεια καλύτερα, δεν έχει προηγούμενο. Πολιτικοί και πολίτες περιορίζονται στην κολακεία αλλήλων, την αλληλοκολακεία, με την κατάσταση όμως να είναι στο απροχώρητο. Αλατοπίπερο η εξωτερική και η από ψηλά γραφικότητα της πόλης. Την οποία βασικά, πρέπει να μισούν για να της φέρονται έτσι.

Το αποτέλεσμα είναι ορατό: Οι πολιτικοί, της κεντρικής, αυτοδιοικητικής και περιφερειακής σκηνής, είναι ασύδοτα εφησυχασμένοι. Χωρίς κοινωνικό έλεγχο. Και οι πολίτες απορροφώνται από τα highlights της ιστορικής παύλας της Καστοριάς. Μια αέναη επανάληψη.



Στο βήμα της πολιτικά επιδερμικής αυτής κοινωνικής δραστηριότητας, και απόλυτα εμπνευσμένοι από την απραξία και την γενικευμένη απάθεια, οι πολυάριθμοι υποψήφιοι δήμαρχοι, προσεγγίζουν τις εκλογές και την νοημοσύνη των δημοτών με τον αντίστοιχο σεβασμό. Η βασιλόπιτα αποδεικνύεται το καναβούρι της Καστοριάς.

* * *


Η κατάσταση αυτή είναι συνυπεύθυνη όχι μόνο για το γεγονός ότι 10 ημέρες μετά την Συμφωνία των Πρεσπών και μετά την ελάχιστη αναταραχή που προκλήθηκε, επέστρεψαν όλοι στις αδράνειές τους. Αλλά και ότι ξέσπασε η εθιμοτυπία της βασιλόπιτας. Δριμύτερη όσο ποτέ άλλοτε.

Με την κυβερνητική βουλευτή να μη συμμετέχει όσο άλλοτε και την βουλευτή της Ν.Δ. να πρωτοστατεί. Ακούραστη και τρισευτυχισμένη να περιφέρεται από σύλλογο σε σύλλογο, γειτονιά και υπογειτονιά, ασπαζόμενη αλλήλους, ιερείς και χείρες ιερέων, υποκλινόμενη ευλαβικά στην βουβή δύναμη του ανέκφραστου τοπικού λαϊκισμού.

Χωρίς να (δείχνει ότι) αντιλαμβάνεται πώς σε περίπτωση νίκης της Νέας Δημοκρατίας και δικής της επανεκλογής, η ατζέντα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει και διαχειριστεί θα είναι ιστορικής κρισιμότητας. Μάλιστα ούτε μια λέξη για το θέμα των Σκοπίων. Αίφνης επιβλήθηκε σιωπητήριο. Σε όλους. Θα ζήλευε και ο Νικολά Μαδούρο την ειρήνη και κάθε κόκκινος ή μαύρος φασίστας.

Στο βήμα της πολιτικά επιδερμικής αυτής κοινωνικής δραστηριότητας, και απόλυτα εμπνευσμένοι από την απραξία και την γενικευμένη απάθεια, οι πολυάριθμοι υποψήφιοι δήμαρχοι, προσεγγίζουν τις εκλογές και την νοημοσύνη των δημοτών με τον αντίστοιχο σεβασμό. Η βασιλόπιτα αποδεικνύεται το καναβούρι της Καστοριάς.

Έτσι οι υποψήφιοι, καθώς είδαν φως, χτύπησαν και μπήκαν. Αφού κανείς δεν ελέγχεται και ουδείς ελέγχει, παρά μακαρίως βιοπορίζονται από την ανάληψη αιρετών αξιωμάτων, ήταν φυσικό να προσελκυστούν πολλοί, αδικαιολόγητα πολλοί και σε ορισμένες περιπτώσεις ταυτόχρονα ολίγοι, διεκδικώντας κατ’ ευθείαν την δημαρχία. Ή και το βουλευτικό αξίωμα. Και όλοι μαζί στις κοπές της βασιλόπιτας. Χωρίς αίσθηση και χωρίς συναίσθηση. Και το χειρότερο ίσως, χωρίς αισθήματα ευθύνης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ