23.6.19

ΟΔΟΣ: Ζωτικοί χώροι


ODOS | newspaper of Kastoria
ΟΔΟΣ 7.3.2019 | 976 

Η βράβευση των πρωθυπουργών κ.κ. Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ, για την συμφωνία των Πρεσπών στο Μόναχο της Γερμανίας πριν αρκετές ημέρες ["εδώ"], για την «τόλμη» τους και την «διορατικότητα» τους να προβλέπουν ένα μέλλον καλών σχέσεων, με την Ελλάδα στην μια πλευρά να είναι εστία περιφερειακής ισχύος και σταθερότητας, και την γειτονική χώρα να μοιράζεται ειρηνικά τα αγαθά και συμφέροντα του «συμβιβασμού», contra σε προκαταλήψεις ένθεν και ένθεν των συνόρων, αλλά και των εθνικισμών και αμοιβαίων (!) αλυτρωτισμών, οδηγεί κύκλους που πολιτικά εκφράζονται στις δύο κυβερνήσεις και απηχούν τις απόψεις τους, να προσδοκούν ήδη και βράβευσή τους με το Nobel ειρήνης.

Εφοδιασμένοι προεκλογικά οι δύο πρωθυπουργοί με τέτοιες διακρίσεις και υποψηφιότητες και στις δύο χώρες, φιλοδοξούν να αυτοαναγορευθούν ηγέτες διεθνούς βεληνεκούς. Τα ίδια πάντως αναφέρονταν για τον πρόεδρο των ΗΠΑ και τον «ηγέτη» της Βόρειας Κορέας, πλην όμως και τουλάχιστον για την ώρα, η προσέγγιση ναυαγεί και τα βραβεία Nobel μένουν στο ράφι. Κι ας δεν συγκρίνεται η προετοιμασία της διπλωματικής προσέγγισης με όσα έγιναν στην περίπτωση των Σκοπίων.

Η ίδια ρηχή επιχειρηματολογία στο εσωτερικό μέτωπο, μοιάζει να είναι ήδη ενταγμένη στην διαχείριση της βεντάλιας των εθνικών θεμάτων, που η παρούσα ελληνική κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να ανοίξει και σε άλλα κρίσιμα και σοβαρά εθνικά θέματα, όπως το Αιγαίο, την Κύπρο ακόμη και τις σχέσεις με την Αλβανία που απ’ όλες τις προηγούμενες μεταπολεμικές κυβερνήσεις, ιδίως της μεταπολίτευσης αντιμετωπίζονταν στην Ελλάδα ως δευτερεύουσας σημασίας. Καθώς δεν σχετίζεται ακριβώς με τον ζωτικό χώρο που έχει ανάγκη η χώρα.

Για όλα αυτά τα ανοικτά θέματα καλλιεργείται η ιδέα ότι τα κέντρα λήψης αποφάσεων βρίσκονται μακριά από την Καστοριά. Ότι γι’ αυτό τον λόγο δεν μπορεί να αφορούν τον τοπικό δημόσιο και πολιτικό λόγο στην ίδια την Καστοριά. Και πώς η αναφορά σε τέτοια ζητήματα που άπτονται της εξωτερικής πολιτικής, αρμόζει μόνο σε άλλα κλιμάκια και αποφασιστικά κέντρα.

Στην πραγματικότητα όμως συμβαίνει και ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Δεν είναι μόνο που ασκείται εξωτερική πολιτική ανεύθυνα από ιδιώτες και πολιτιστικά σωματεία. Είναι όμως και μεμονωμένα γεγονότα, που στον αντίλογο αποτυπώνουν την δυσφορία της κοινής γνώμης, στην Συμφωνία των Πρεσπών για παράδειγμα. Όπως οι διαδηλώσεις σε Κατερίνη, τα πρωτοφανή συμβάντα μόλις προχθές στα Γιαννιτσά, μεμονωμένα επεισόδια στην Θεσσαλονίκη, διαμαρτυρίες σε Καβάλα, Σέρρες και αλλού, σχεδόν παντού. Γεγονότα που καταγράφονται πέριξ πλην της «ειρηνικής» Καστοριάς και πιστοποιούν ότι κοινή διαίσθηση είναι ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι προπομπός νέων προβλημάτων.

Που δεν περιορίζονται αποκλειστικά στην Μακεδονία, αλλά αφορούν τον ελληνικό ζωτικό χώρο και τις πάγιες απόψεις όλων των έως τώρα ελληνικών κυβερνήσεων. Τις «κόκκινες» γραμμές τους που δείχνουν πια να ξεθωριάζουν. Με αυτή την έννοια ο ελληνικός «ζωτικός» χώρος στην συλλογική συνείδηση της Καστοριάς, ήδη δοκιμάζεται και προσβάλλεται.


ODOS | newspaper of Kastoria
ΟΔΟΣ 7.3.2019 | 976 | σ.3


Όπως στο άρθρο του γνωστού δημοσιογράφου και πολιτικού αναλυτή κ. Μανώλη Κοττάκη με τίτλο «Πλεονέκτημά μας η ομοιογένεια», που αποτελεί συνεπή και στον βαθμό της μετριοπάθειάς του συνετό εκφραστή συντηρητικών —ακριβέστερα επιφυλακτικών— εθνικών θέσεων, και παραμένει μακριά από κραυγές και αφορισμούς. Είναι το άρθρο που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της περασμένης εβδομάδας της ΟΔΟΥ ["εδώ"], και στο οποίο γίνεται επανειλημμένη αναφορά στην Καστοριά, ένδειξη ότι η Καστοριά είναι ήδη στο επίκεντρο ζυμώσεων. Και αμφισβητήσιμων προσεγγίσεων με τάσεις αναθεώρησης, που ενισχύονται εκ των έσω.

Για τον λόγο αυτό, ο ρόλος του βωβού θεατή εκ μέρους των πολιτικών εκφραστών και εκπροσώπων της Καστοριάς, δεν εξηγείται. Ούτε δικαιολογείται.

Πόσο μάλλον που η βράβευση των δύο πρωθυπουργών στο Μόναχο και οι αναλύσεις που έγιναν στην διάρκεια των σχετικών εκδηλώσεων, σηματοδότησε την επίσημη πρώτη παραδοχή εκ μέρους της Ελλάδος, ότι η χώρα δεν ανήκει πολιτικά και στρατηγικά στην Δυτική Ευρώπη και στην Δύση πιο γενικά (όπως όλα αυτά προέκυψαν πριν, αλλά ιδίως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο), αλλά ότι προσχώρησε χωρίς λόγο στο βαλκανικό πρόβλημα, με τις έννοιες ότι η γεωγραφική θέση στο νότο της Βαλκανικής, που εκτείνεται βορειότερα, καθορίζουν τα πολιτικά, εσωτερικά και οικονομικά θέματά της στην περιοχή και τον κόσμο.

Και εδώ η θέση της Καστοριάς, στο σταυροδρόμι μεταξύ Αλβανίας και Σκοπίων, σε ρόλο μαλακού υπογαστρίου, όπως και οι πρόσφατες αποκαλύψεις για πτυχές που ανέσυρε στην επικαιρότητα η Συνθήκη των Πρεσπών (ενώ ακριβώς αντίθετα υποτίθεται έπρεπε να αντιμετωπίσει), αποκτά την δική της σημασία.

Ιδίως σε άρθρα κεντρικών εφημερίδων που περιλαμβάνουν αναλύσεις, ρεπορτάζ και ειδήσεις, αλλά και σε εκπομπές κεντρικών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών, με πρώτη και καλύτερη την δημόσια ΕΡΤ, που έχει αναλάβει περίπου πειθήνια το καθήκον μιας, αν όχι στρεβλής, σίγουρα πάντως μονοσήμαντης παρουσίασης, όχι απλά του παρελθόντος, αλλά και του παρόντος. Σε όλα αυτά της ΕΡΤ και στις βαλκανικές αναλύσεις —ίσως δεν έχει αναφερθεί επαρκώς— η Καστοριά δυστυχώς είναι εσχάτως πανταχού παρούσα.

Οι πρόσφατες αινιγματικές μετακλήσεις από τα αζήτητα πολιτικών και δημοσιογράφων του εκτοπίσματος Γεωργίου Λιάνη, που κατάγεται από την Φλώρινα, αλλά και άλλων «αναλυτών» που σε όλες τις περιπτώσεις φροντίζουν να παρουσιάζουν Καστοριά, Φλώρινα, Πέλλα (Έδεσσα και Αριδαία) ως άκρες ενός ευρύτερου «μακεδονικού» προβλήματος και μυστικών του Βάλτου, ενός δήθεν προβλήματος που φιμώνεται σαν επτασφράγιστο μυστικό, όπως παλιά προφυλάσσονταν από τα μάτια των έξω ανίατα ασθενείς μέσα στις οικογένειες, κτυπούν το καμπανάκι. Που όφειλαν να τα ακούν οι έχοντες ώτα. Στην Καστοριά· και φυσικά ευρύτερα.

Υπενθυμίζεται η προς πολλών μηνών αποκάλυψη, μέσω της ΟΔΟΥ ["εδώ"], ότι από μερικά χρόνια πριν, προωθήθηκαν στο υπουργείο Εσωτερικών ως επίσημες (!) ονομασίες τοπικών Ληξιαρχείων, καταργημένα τοπωνυμία της προαπελευθερωτικής περιόδου της Καστοριάς. Με το περιστατικό να αποτελεί ψηφίδα ενός ευρύτερου ζητήματος.




ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΟΤΤΑΚΗΣ: «Θα ήθελα να ζούσε ο μακαριστός μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος, τον οποίο η Αριστερά σεβόταν επειδή είχε επιτεθεί στην Ακροδεξιά. Θα ήθελα να ζούσε για να αποκαλύψει επιτέλους -εμένα μου τα είχε εξομολογηθεί- ποιοι «από πάνω του» λιμάρισαν τα φρένα στο αυτοκίνητο της Μητροπόλεως (το οδηγούσε ο ίδιος), όταν αντιτάχθηκε σφόδρα στο να αναλάβει ηγούμενος σε μοναστήρι της Καστοριάς Σκοπιανός καλόγερος αυτοπροσδιοριζόμενος ως "Μακεδόνας"!» [περισσότερα "εδώ"]

* * *
Βεβαίως μέχρις στιγμής τίποτε δεν έχει ανακοινωθεί από την Ι. Μητρόπολη Καστοριάς, που άλλωστε αντιδρά στην ΟΔΟ και τους αναγνώστες της με τον γνωστό της ανάρμοστο τρόπο. Αυτή την φορά όμως η παράλειψη οποιουδήποτε σχολίου στην αποκάλυψη εκλαμβάνεται ως επιβεβαίωση, και είναι ταυτόχρονα ενδεχόμενο η παράλειψη απαντήσεων και διευκρινίσεων ή και αποκαλύψεως και άλλων συμβάντων, να αποσκοπεί στην αποφυγή αφορμών διχασμού στον τοπικό κλήρο και το «ποίμνιο». Τα ερωτηματικά ωστόσο και οι απορίες παραμένουν.

* * *


Όπως τονίζεται το γεγονός ότι ακόμη και ο ίδιος ο δημοσιογράφος και διευθυντής της συντηρητικής Εστίας των Αθηνών κ. Μανώλης Κοττάκης, στο ίδιο άρθρο του, παρουσιάζει αρνητικά την Καστοριά τουλάχιστον δύο φορές. Την μια προφανώς εσφαλμένα καθώς συνδέει την Καστοριά με τον τόπο καταγωγής του «92χρονου συνταξιούχου δικηγόρου» που κατέδωσε την Ελλάδα στο BBC, ενώ αυτό είναι ανακριβές.

Την δεύτερη φορά εντελώς ανεπιβεβαίωτα, αποκαλύπτοντας ένα γεγονός που μυστηριωδώς συνδέει μια απόπειρα (στην καλύτερη περίπτωση εκφοβισμού, αν δεν είναι δολοφονίας) του πρόσφατα θανόντος μητροπολίτη Σιατίστης Παύλου, επειδή αντιτάχθηκε όπως αναφέρει στην τοποθέτηση φιλοσκοπιανού μοναχού στην θέση του ηγουμένου, σε μοναστήρι όμως της Καστοριάς και όχι της Σιάτιστας –εκτός κι αν αναφέρεται σε μοναστήρι της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας της Επισκοπής Σιατίστης, που γεωγραφικά μόνο ανήκει στον Νομό Καστοριάς.

Να σημειωθεί ότι ειδικά η τελευταία αυτή αναδημοσίευση στην ΟΔΟ από την Δημοκρατία του διευθυντή της Εστίας, για το θέμα της «απόπειρας» κατά του αποβιώσαντος μητροπολίτη, όπως ήταν φυσικό προκάλεσε αντιδράσεις σε μερίδα αναγνωστών της εφημερίδας και επισκεπτών της ιστοσελίδας της που ζητούν από την Μητρόπολη Καστοριάς και προσωπικά τον μητροπολίτη κ. Σεραφείμ, να γνωστοποιήσει αν και τι γνωρίζει για το περιστατικό, επιβεβαιώνοντας ή όχι ένα δημοσίευμα, που εμμέσως αλλά σαφώς, μαρτυρεί την επέκταση της προπαγάνδας των Σκοπίων και στο επίπεδο του τοπικού κλήρου.

Βεβαίως μέχρις στιγμής τίποτε δεν έχει ανακοινωθεί από την Ι. Μητρόπολη Καστοριάς, που άλλωστε αντιδρά στην ΟΔΟ και τους αναγνώστες της με τον γνωστό της ανάρμοστο τρόπο. Αυτή την φορά όμως η παράλειψη οποιουδήποτε σχολίου στην αποκάλυψη της αθηναϊκής Εστίας εκλαμβάνεται ως επιβεβαίωση, και είναι ταυτόχρονα ενδεχόμενο η παράλειψη απαντήσεων και διευκρινίσεων ή και αποκαλύψεως και άλλων συμβάντων, να αποσκοπεί στην αποφυγή αφορμών διχασμού στον τοπικό κλήρο και το «ποίμνιο». Τα ερωτηματικά ωστόσο και οι απορίες παραμένουν.

Όλα αυτά τα συμβάντα, που πληθαίνουν και πολιτικά εκφράστηκαν από τον περιφερειακό σύμβουλο Καστοριάς και τότε αντιπεριφερειάρχη, που αρνήθηκε να υπογράψει ψήφισμα καταγγελίας της Συμφωνίας των Πρεσπών (καθώς και όσων το… έσκασαν από την ψηφοφορία και αυτών που δεν παραιτήθηκαν από αξιώματα της πλειοψηφίας), καθιστούν επιτακτική την ανάγκη, να ανοίξουν τα στόματα των τοπικών υποψηφίων.

Η Καστοριά ήδη παρουσιάζεται ως περιφέρεια ενός μυστικού προβλήματος, και οι πολιτικοί της καθώς και οι υποψήφιοί της για τις επερχόμενες εκλογές, πρέπει να έχουν ανάστημα και θάρρος. Να μάθουμε το whom και who αυτών που για την ώρα δεν μιλούν και εκτός από τα πετραχήλια που δείχνουν να τιμούν και προτάσσουν, δεν τάζουν ούτε κάν λαγούς.



Φωτογραφίες:
Εξώφυλλο: Τετράφυλλο, κομμένων ελληνικών χειρογράφων των τεσσάρων Ευαγγελίων, επικολλημένα μεταξύ τους, σε κώδικα Κατηχητικού εις το Άγιον Πάσχα (Sermo Catecheticus in Pascha), του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου.  Συλλογή Harleian, Εθνική Βιβλιοθήκη Ηνωμένου  Βασιλείου.
Τρίτη σελίδα: Χειρόγραφο της Καινής Διαθήκης του 14ου αιώνα. Ο Bernard Mould (1683-1744)το απέκτησε στην Σμύρνη και το πώλησε στον Έντουαρντ Χάρλεϋ το 1725. Συλλογή Harleian, Εθνική Βιβλιοθήκη Ηνωμένου  Βασιλείου.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 7.3.2019, αρ. φύλλου 976


[...] με εντελώς άγνωστη εξήγηση, «νεκραναστήθηκαν» για επίσημη χρήση ως ενεργά, χωρίς να είναι σε θέση να γνωρίζει κανείς τον δάκτυλο που το προκάλεσε, ονομασίες που καταχωρήθηκαν ως ενεργά αρχεία με τον ακόλουθο τύπο, όπως Ληξιαρχείο Χολίστης, Κομανιτσόβου, Ζαγοριτσάνης, Γκυρέντσης, Δέμπενης, Σετόμου, Τειχολίστης, Σιστέβου, Τσιριλόβου, Τσερεσνίτσης, Μπλάτσης, Βύσανης, Κονδορόπης, Γκαλίστης, Ζελήνης, Ζελεγκόσδης, Ζουπανίστης κ.ο.κ.! Οι ληξίαρχοι και οι προϊστάμενοι των δημοτολογίων της περιοχής Καστοριάς, που έγκαιρα αντιλήφθηκαν το απίστευτο και άτοπο, διαμαρτυρήθηκαν εγκαίρως ... [περισσότερα "εδώ"]



Σχετικά:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ