ΟΔΟΣ: Τελείωσαν λοιπόν οι γιορτές

ΟΔΟΣ 17.1.2019 | 969

Τις ώρες που το σημερινό φύλλο της εφημερίδας επιστρέφει από το τυπογραφείο και ετοιμάζεται η διαδικασία της διανομής του, θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση.

Μια διαδικασία που φαινομενικά δρομολογήθηκε ύστερα από την ΑνΕλιάδα της περασμένης χρονικής περιόδου, την ψήφιση των συνταγματικών αλλαγών από το κοινοβούλιο των Σκοπίων και την ελεγχόμενη κυβερνητική κρίση που προκλήθηκε με την θρυλούμενη από μήνες παραίτηση του κυβερνητικού εταίρου κ. Πάνου Καμμένου, προέδρου των Αν Ελ και 2-3 ακόμη πιστών του, από την κυβέρνηση. Έξι μήνες και πλέον μαδούσαν την μαργαρίτα της ηρωϊκής εξόδου. Για χάρη της Μακεδονίας εννοείται.

Τα είχε όλα αυτή η διαδικασία, ώστε να μοιάζει ακόμη με δράμα, κάτι σαν σενάριο ινδικής ταινίας, όπου οι αγαπημένοι χωρίζουν για χάρη των οικογενειακών αρχών τους και της κάστας τους. Από καιρό άλλωστε η «παντού ΕΡΤ» έφτιαχνε κλίμα, ότι δεν έχει θέση ο συντηρητικός δεξιός στην κυβέρνηση της αριστεράς. Είχε αυτή η διαδικασία και καταγγελίες για εξαγορές, αποστασίες και βέβαια αποκαλύψεις, με την Ρωσία να καραδοκεί επικυριαρχικά όχι μόνο στα Σκόπια, αλλά και στην Ελλάδα. Το λεγόμενο ορθόδοξο τόξο, σε αποδόμηση. Πηγή προβλημάτων που συχνά επισημαίνεται απ’ αυτή την εφημερίδα.

Η αίσθηση ότι όλα αυτά –εντός των συνόρων– ήταν σκηνοθετημένα, εξ αρχής μάλιστα προγραμματισμένα, υπερβαίνει την υπόνοια. Δεν απαιτείται να είναι κάποιος κομματικός της ΝΔ ή του ΚινΑλ ή του ΚΚΕ για να αμφισβητεί τις περί των αντιθέτων διαβεβαιώσεις των δύο πόλων του ασυνήθιστου πολιτικού γάμου, που υποτίθεται έληξε όπως έληξε.

Με την Μακεδονία όμως να αποτελεί το τίμημα. Και τις διεργασίες στο ρευστό πολιτικό περιβάλλον μεταξύ των αυτοπροσδιορισμένων προοδευτικών της κεντροαριστεράς, να ετοιμάζουν ανασύνταξη, εν όψει των εκλογών του 2019. Έτοιμοι ασφαλώς να συγκυβερνήσουν με τους ΑνΕλ και πάλι, αν το αποτέλεσμα της κάλπης το επιβάλλει. Κάτι τέτοιο θα ήταν φυσικό σε ένα βαθμό. Αν η κάλπη το επιτρέψει.

Υπάρχει όμως και η πραγματικότητα, αφού οι δυσκολίες από την Συνθήκη των Πρεσπών στρέφονται πλέον αποκλειστικά στην πλευρά της Ελλάδος και πιο ειδικά την κυβέρνηση συμμαχίας του ΣυΡιζΑ και μεμονωμένων ΑνΕλιτών και Ποταμίσιων, ελεύθερων σκοπευτών μέσα στο κοινοβούλιο και πιο γενικά στις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας.

Οι εκλογές δεν θα αργήσουν να γίνουν, καθώς το κενό στο υπουργείο Εξωτερικών και ο ορισμός του έως χθες αρχηγού ΓΕΕΘΑ στην θέση του υπουργού Άμυνας, είναι συνθήκες που ταιριάζουν σε προσωρινές, υπηρεσιακές κυβερνήσεις. Εκτός κι αν μετά την ψήφο εμπιστοσύνης προκύψει ριζικός ανασχηματισμός.

Όλους αυτούς τους μήνες, από την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών και στην συνέχεια, το πρόβλημα φερόταν να βρίσκεται στα Σκόπια. Αυτό είχε σαν συνέπεια να καλλιεργηθεί η προσδοκία ότι, ο από μηχανής θεός θα έδινε άλλη κατεύθυνση στην υπόθεση της Μακεδονίας. Όμως η ολοκλήρωση των διαδικασιών εφαρμογής των συμφωνιών στην γειτονική χώρα, μοιραία φέρνει την Αθήνα, το σύνολο της ελληνικής πολιτικής ζωής, τα κόμματα και τους πολίτες, μπροστά σε ιστορικές στιγμές και σημαντικές ευθύνες. Και διλήμματα.

Μόνο που η προσδοκώμενη στην ψηφοφορία της Τετάρτης (χθες) θετική ψήφος στην κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα, έχει υπόλοιπο χρόνο ζωής στο πλαίσιο της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου, για λίγους μήνες: το πολύ ως τον Οκτώβριο. Δεν ισχύει όμως το ίδιο, με την συμφωνία των Πρεσπών, και την πιθανή υπερψήφισή της στο ελληνικό κοινοβούλιο. Που θα προκαλέσει μακροχρόνιες συνέπειες. Συνέπειες που ξεπερνούν Μητσοτάκηδες, Καραμανλήδες, Τσίπρες, Κοτζιάδες και Καμμένους. Και δεν σχετίζονται με την αρχαία ιστορία.

Τελείωσαν λοιπόν οι γιορτές και οι σχόλες, τέλειωσαν τα καρναβάλια της Καστοριάς, ήδη ο Ιανουάριος βρίσκεται στα μέσα του και στα θερμοκρασιακά παγερά μείον του και η Ελλάδα μουδιασμένη και αμήχανη σύρεται από τις εξελίξεις στα Σκόπια. Κοντά σε όλα αυτά και η Καστοριά φυσικά. Παγωμένη όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια.

Την πόλη –κανείς δεν είναι σίγουρος αν υπάρχει άλλο όμοιό της στην σχετική πρωτοτυπία– που με ελάχιστες εξαιρέσεις έχουν κρυφτεί πανικόβλητοι ή δειλιασμένοι οι «μακεδονομάχοι» του παρελθόντος. Από το πιο ψηλό πόστο, των εκλεγμένων δηλαδή, μέχρι τα συντριπτικά περισσότερα ΜΜΕ, τις εφημερίδες σχεδόν όλες, τους συλλογικούς φορείς και τα μεμονωμένα άτομα. Φοβούνται μη τους κακολογήσουν. Με τις γνωστές ρετσινιές.

Όπως και σε όλα τα ζητήματα, η Καστοριά αποδεικνύεται ουραγός και στην περίπτωση της συνθήκης των Πρεσπών. Τέτοια απάθεια, ίσως να μη μπορεί να συναντήσει κανείς για το θέμα αυτό, πουθενά σε όλη την Ελλάδα. Η Αθήνα ετοιμάζει συλλαλητήριο και στην Καστοριά, κανείς δεν κινείται. Μοιρολατρικά και στωϊκά, αναμένουν εδώ, τις λύσεις ή τις αποφάσεις και αντιδράσεις των άλλων. Θεατές και εάν. Ο πιο βολικός ακρίτας για την κυβέρνηση που δεν αισθάνεται καμμιά πίεση. Αφέθηκε η υπόθεση της συμφωνίας των Πρεσπών, στις αντιδράσεις σε εθνικιστές, γραφικούς, ναζιστές. Και λίγο στις τοπικές Επισκοπές, που πέφτουν στην παγίδα των πολιτικών. Αυτί δεν ίδρωσε. ΣυΡιζΑ όλοι και στην μέση η Νέα Δημοκρατία.

ΟΔΟΣ 17.1.2019 | 969

Κι’ όμως, η συμφωνία των Πρεσπών είναι σαφής. Δεν κρύβεται. Αν ήταν καλή και προοιώνιζε θετικά πράγματα για την Ελλάδα, την Μακεδονία, την Καστοριά, θα είχε ήδη γίνει αισθητό. Τουναντίον. Όχι μόνο δεν συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά με αφορμή τις επικίνδυνες και ανεπαρκείς επιδόσεις του ελληνικού πολιτικού κόσμου, αλλά προπαντός τα όσα έγιναν αντιληπτά και συνέβησαν στα Σκόπια, διάχυτη και γενικευμένη είναι η (δι)αίσθηση ότι τα προβλήματα δεν λύθηκαν. Στα υπάρχοντα, προστέθηκαν κι’ άλλα.

Κι’ αυτά δεν προκαλούνται απλά από το όνομα που συμφωνήθηκε (Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας) αλλά από την άμεση αναγνώριση μακεδονικής ιθαγένειας και μακεδονικής γλώσσας στους Σκοπιανούς. Ως και μακεδονικής επικράτειας στο εσωτερικό τους. Θα έχουν διπλή ονομασία, για όποιον δεν το κατάλαβε.

Αυτά συνέβησαν για πρώτη φορά. Και χωρίς λόγο. Αντί να υποχωρήσουν στα Σκόπια, υποχώρησε άρδην η ελληνική πλευρά με την διαπραγματευτική ομάδα της χώρας να έχει κάνει υποχωρήσεις χωρίς ανταλλάγματα. Μια εκχώρηση, μια διάθεση που δεν έχει προηγούμενο:

Αφού η χώρα υποτίθεται θα ονομάζεται «Βόρεια Μακεδονία», με τις παραχωρήσεις στην γλώσσα και την εθνικότητα και την μακεδονική επικράτεια στο εσωτερικό τους, για πρώτη φορά στο πιο επίσημο δυνατό επίπεδο, η Ελλάδα, αναγνώρισε ότι μπορεί να υπάρχει και να είναι κάτι μακεδονικό, –όχι γεωγραφικά– αλλά ουσιαστικά, (όπως η ουσία προσδιορίζεται από την εθνότητα και την γλώσσα) που δεν είναι ταυτόχρονα ελληνικό.

Χωρίς αμφιβολία, σε επίπεδο διεθνών σχέσεων, αλλά και διακρατικών, το copyright της Μακεδονίας παραχωρήθηκε στα Σκόπια. Ο λόγος δεν αφορά την αρχαία ιστορία, αλλά το παρόν και το μέλλον. Και δεν αποτελεί κινδυνολογία. Άλλωστε κανείς στον κόσμο δεν πίστεψε ότι θα μπορούσε ποτέ ο Μέγας Αλέξανδρος να είναι… Σλάβος, πατριάρχης, εθνάρχης των Σκοπίων.

Για τους λόγους αυτούς, η ζημιά από την σοβαρή εθνική υποχώρηση, που αναμένεται να έχει δυσμενείς συνέπειες σε όλα τα εθνικά ζητήματα, αφού αποδυναμώθηκε η αξιοπιστία της εθνικής επιχειρηματολογίας συνολικά, είναι μεγάλη. Ήδη η Ρωσία παρεμβαίνει. Όπως και η Γερμανία και η Τουρκία. Και η διαδικασία που θα μεταφερθεί πια στην Ελλάδα, για την κύρωση (ή όχι) της Συμφωνίας των Πρεσπών, θα δοκιμάσει για τα καλά τα ελληνικά πεπρωμένα.

Σε μια τέτοια περίσταση, η Καστοριά, αποχαιρέτησε τις εορτές του δωδεκαημέρου. Με τελευταία τα καρναβάλια της Καστοριάς. Με βάση το τίποτε, αφού τίποτε αξιοσημείωτο δεν συνέβη, στην πραγματικότητα, τα είδαν όλα οι κάτοικοι της Καστοριάς αυτές τις ημέρες. Από τον βανδαλισμό στο μνημείο για τους Εβραίους της Καστοριάς, που οδηγήθηκαν στον αφανισμό εξ αιτίας της θηριωδίας των λαϊκιστών ναζί, παίρνοντας μαζί τους ιστορία πολλών αιώνων στην Καστοριά. Τα έβαλαν με το ψυχρό λευκό μάρμαρο οι αυτουργοί, με μάρμαρο μάλιστα στην μνήμη αθώων θυμάτων.

Τις ίδιες και τις επόμενες ημέρες όχι μόνο αυτοί, που ούτως ή άλλως είναι εχθροί του πλουραλισμού, του κοσμοπολιτισμού και του πολυπολιτισμού, δεν βρήκαν τίποτε ενοχλητικό στην σλαβική μουσική. Όχι βέβαια στην απλή μουσική που ευφραίνει την ψυχή του ανθρώπου και αποτελεί κοινή τροφό και κοινή γλώσσα, αλλά στην μουσική που είναι στρατολογημένη στην προπαγάνδα κατά της Μακεδονίας και προπαντός κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας. Της κατάστασης που δεν αρκείται στον αυτοπροσδιορισμό των οπαδών της, αλλά επιδιώκει τον ετεροκαθορισμό μας.

Μεγάλη υπόθεση να ζει κανείς στην Καστοριά του 2019, και τα δύσκολα, ακόμη δεν άρχισαν. Και η Ελλάδα, ακόμη και αν δεν πήγε για μαλλί, να βγαίνει πάντως κουρεμένη. Και με τα χρέη της κανονικά, και όχι κουρεμένα.

Φωτογραφία: Ο Βάκχος και η Αριάδνη, πίνακας του Τισιανού (1488-1576) στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 17 Ιανουαρίου 2019, αρ. φύλλου 969

Σχετικά:

• Λόγος & Αντίλογος [Γεώργιος Πάνος]