ΟΔΟΣ 26.1.2017 | 879 |
25 Ιανουαρίου 2015 | 25 Ιανουαρίου 2017
Συμπληρώθηκαν χθες, δύο (ολόκληρα) χρόνια από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Τότε που ο ελληνικός λαός με την ψήφο του, χωρίς να δώσει αυτοδυναμία σε ένα κόμμα ή κάποια ισχυρή εντολή, επέτρεψε στο πρώτο κόμμα της κάλπης, δηλαδή τον αριστερό ΣυΡιζΑ, να συγκροτήσει κυβέρνηση με ένα μικρό κόμμα: αυτό των ΑνΕλ, που τυπικά, στην αντίληψη της κοινής γνώμης τοποθετείται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, καθώς σε κοινωνικά ζητήματα υποστηρίζει απόψεις που θεωρούνται αναχρονιστικές.
Το παράδοξο αυτό κυβερνητικό σχήμα, που εξηγείται μόνο στην βάση της «λαϊκότητας» των δύο σχηματισμών, στην αρχή επικρίθηκε ως κάτι αυθαίρετο και πολιτικά ανέντιμο. Όμως επικυρώθηκε από τον ελληνικό λαό, ιδίως στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Διότι αυτές, απέδειξαν ότι οι έλληνες ψηφοφόροι, δεν θεωρούσαν ανάρμοστη και αφύσικη αυτή την κυβερνητική συνεργασία. Κάτι είχε πει κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (ο αυθεντικός) περί «φρενοκομείου», αλλά δεν αναλύθηκε επαρκώς. Ούτε καν από την Νέα Δημοκρατία που ήταν «δημιούργημά» του.
Σαν συνέπεια αυτών των εξελίξεων, δύο χρόνια πριν, ακολούθησε η αλλαγή ηγεσίας στην Νέα Δημοκρατία και το ΠαΣοΚ. Το οποίο δεν μπορεί να αποφασίσει ακόμη αν θα διεκδικήσει μια θέση σοβαρού πολιτικού κόμματος, ή αν φιλοδοξεί να διαδεχθεί τον ΣυΡιζΑ απορροφώντας ένα τμήμα των δυσαρεστημένων. Το σίγουρο είναι ότι όσο περνάει ο καιρός η κυρία Φώφη Γεννηματά, δείχνει να υπηρετεί μια μεταβατική αποστολή. Αν σε σχέση με το αμαρτωλό παρελθόν, η ίδια βοηθήσει το «κίνημα» να διαβεί τον Ρουβίκωνα ή τελικά τον Αχέροντα, θα φανεί.
Στα δύο αυτά χρόνια, ο νομός Καστοριάς ανέδειξε δύο βουλευτές από την πλευρά του ΣυΡιζΑ, και συγκεκριμένα με κανονική σταυροδοσία τον κ. Ευάγγελο Διαμαντόπουλο, έναν μάλλον δον Κιχώτη της Αριστεράς -όπως την αντιλαμβάνεται μια κρίσιμη μερίδα του ελληνικού λαού (στρεβλά κατά πολλούς). Και στην συνέχεια, ελέω λίστας, και αφού αποβλήθηκε ο προηγούμενος, την κ. Ολυμπία Τελιγιορίδου, που εξακολουθεί να είναι νυν βουλευτής.
Η διάδοχη κατάσταση στον χώρο που εκπροσωπούσε μονοπωλιακά το ΠαΣοΚ, αποκλειστικά μέσω του τέως βουλευτή και άλλοτε υπουργού και προέδρου της Βουλής κ. Φιλίππου Πετσάλνικου, είναι ασφαλώς το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός της λεγόμενης «μεταπολίτευσης» στην Καστοριά. Που ωστόσο οι του ΣυΡιζΑ δεν δείχνουν να έχουν αντιληφθεί την σημασία του, και το αντιμετωπίζουν ως κάτι ευκαιριακό και συμπτωματικό.
Από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και τις δυο φορές εκλέχθηκε κανονικά η κ. Μαρία Αντωνίου (που εκλέγεται από το 2012) με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ιδίως στην προσπάθεια του νέου προέδρου της κ. Κυριάκου Μητσοτάκη να αναβαθμίσει, προς το ευρωπαϊκώτερο και πιο προοδευτικό, το στίγμα της Νέας Δημοκρατίας, ως πολιτικής δύναμης που εκφράζει το σήμερα και το αύριο των παγκόσμιων πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, στον χώρο της Κεντρο-κεντροδεξιάς. Το εάν αυτό το εγχείρημα, εξυπηρετείται από την εκλεγμένη βουλευτή -παρά τα αντικειμενικά κριτήρια που προσφέρονται- εάν δηλαδή η κ. Μ. Αντωνίου είναι ο βουλευτής που έχει ανάγκη και αξίζει για την Νέα Δημοκρατία στην Καστοριά, είναι θέμα που επαφίεται στην υποκειμενική γνώμη και γνώση του καθενός. Και η συμπλήρωση της 2ετίας, αποτελεί κατάλληλο χρόνο για εξαγωγή συμπερασμάτων.
Ωστόσο εν προκειμένω ο διετής απολογισμός, δεν μπορεί παρά να αφορά κατά μείζονα λόγο το κυβερνητικό κόμμα που πέτυχε την εκλογή βουλευτή Καστοριάς και συνεπώς τον ΣυΡιζΑ. Ούτε τους ΑνΕλ ούτε τους ψεκασμένους, ούτε τους αριστερο-δεξιούς της δραχμής.
Διότι υποτίθεται πώς, σε αντίθεση με την στροφή του κ Ευάγγελου Διαμαντόπουλου στην πλευρά της «Λαϊκής Ενότητας» (που με ένα αρκετά καθαρό λόγο είχε σαν πλατφόρμα της την ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, την έξοδο από το ευρώ και την μετατροπή της χώρας σε ένα είδος Βενεζουέλας της Μεσογείου -χωρίς όμως πετρέλαια και φυσικό πλούτο), η κ. Ολυμπία Τελιγορίδου (η οποία διαδέχθηκε τον προηγούμενο, κατέλαβε την δεύτερη θέση στις εκλογές του Ιανουαρίου, και εκλέχθηκε έτσι βουλευτής αμέσως μετά), με την στάση της σε όλες τις κρίσιμες ψηφοφορίες στην Βουλή υποστήριξε την παραμονή της Ελλάδος σε διεθνείς συμμαχίες και οργανισμούς (που απηχούν και τις γεωστρατηγικές -δηλαδή υπαρξιακές- επιλογές), χωρίς ανατροπή του πολιτικού και κοινωνικού μοντέλου και status του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Με λίγα λόγια, έμεινε προσηλωμένη στην επίσημη κυβερνητική γραμμή.
Μάλιστα από τις κυριότερες και πρώτες δηλώσεις της κατά την ανάδειξή της ως βουλευτή Καστοριάς με τον ΣυΡιζΑ, ήταν αυτές περί προώθησης των δικαίων και ζητημάτων που αφορούν τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, ιδίως στην εκλογική της περιφέρεια την Καστοριά, καθώς -όπως και η ίδια ανέφερε- προέρχονταν από αυτόν ως ελεύθερη επαγγελματίας. Η αναφορά της αυτή, που προφανώς τόνιζε την διαφοροποίησή της από την κ. Μαρία Αντωνίου, που ως γνωστό είναι δημόσιος υπάλληλος και ενδεχόμενα να μην έχει επαρκή γνώση των προβλημάτων του ιδιωτικού τομέα, δεν ήταν μια απλή αιχμή.
Ακούστηκε ευχάριστα και ελπιδοφόρα από το σύνολο των πολιτών, καθώς το κλείσιμο επιχειρήσεων, η καταστροφή ελευθέρων επαγγελματικών και εμπόρων, και η ανεργία, μάστιζε και μαστίζει την Καστοριά. Μια πόλη και ευρύτερα ένα νομό, με εκατοντάδες επιχειρήσεις και ατομικές επαγγελματικές δραστηριότητες να έχουν πρόβλημα επιβίωσης, αν δεν έχουν καταστραφεί ήδη, καθώς η ίδια πράγματι ήταν ελεύθερη επαγγελματίας και συνεπώς γνώριζε από πρώτο χέρι προβλήματα και αγωνίες.
Ταυτόχρονα έδωσε ελπίδες ότι, σε συνεργασία με φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, την Περιφέρεια και εν προκειμένω τον Δήμο Καστοριάς, θα συνέβαλε ώστε η περιοχή στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης να ξεφύγει από το τέλμα, βοηθώντας την πόλη την Καστοριά να επουλώσει πληγές μακροχρόνιας εγκατάλειψης, ένδειας και αδιαφορίας.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά την κυβερνητική επικράτηση του ΣυΡιζΑ, είτε με τον κ. Ευάγγελο Διαμαντόπουλο ως βουλευτή, είτε τον περισσότερο χρόνο με την ίδια ως βουλευτή, η Καστοριά δεν παρουσιάζει ένδειξη βελτίωσης. Ακριβώς το αντίθετο μάλιστα.
Αν εξαιρεθεί η συμπαράστασή της στην προοδευτική κίνηση για την διάσωση του στρατώνα Μαθιουδάκη, που δεν είχε ως αποτέλεσμα την ανέγερση του αστυνομικού μεγάρου καθώς χάθηκαν όλες οι προθεσμίες που η ίδια εξήγγειλε, η κ. Ολυμπία Τεληγιορίδου δεν θυμίζει τις εποχές που προηγήθηκαν της εκλογής της. Ακόμη και όταν εμφανίζεται δίπλα και κοντά στα άμεσα προβλήματα του κόσμου, στην πράξη αποδεικνύεται απόλυτα πειθαρχημένη στην κομματική γραμμή και την κυβερνητική πολιτική.
Χωρίς να διαφοροποιείται ούτε ελάχιστα, ούτε καν για τα θέματα της Καστοριάς στα μεγάλα της ζητήματα: την γούνα, το εμπόριο, τους ελεύθερους επαγγελματίες, την απόκτηση δομών όπως το φυσικό αέριο, τις αεροπορικές συνδέσεις, την σχολή (τμήμα) Αρχιτεκτονικής, την διάσωση της Καστοριάς που βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο διασάλευσης, το πετρέλαιο θέρμανσης και σε αμέτρητα άλλα ζητήματα.
Το να συγκυβερνάς με ένα κόμμα, του οποίου ο αρχηγός (και υπουργός Εθνικής Άμυνας) επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ μόλις προχθές, κατηγορούσε την Γερμανία και εκθείαζε τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ κ. Ντόναλντ Τράμπ, ως και τους υπερσυντηρητικούς κύκλους της ελληνικής ομογένειας που υποστήριξαν σθεναρά το κόμμα του νικητή, δεν είναι ίδιο αριστεροσύνης και προοδευτικότητας. Ιδίως αν ταυτόχρονα, ο ίδιος πρόεδρος, δηλώνει θαυμαστής του Πούτιν, του Ερντογάν, του Φάρατζ.
Η ΟΔΟΣ ασκεί κριτική με κάθε αφορμή στην κ. Μαρία Αντωνίου της Ν.Δ. Ωστόσο η βουλευτής κ. Ολυμπία Τελιγιορίδου δεν δείχνει αρκετά αποφασισμένη να συναγωνιστεί ακόμη και την κ. Μαρία Αντωνίου. Η οποία, αν και εκλεγμένη από την Ν.Δ., κατά την διάρκεια της κυβερνητικής περιόδου, έδειχνε να συγκρούεται (τουλάχιστον στις δηλώσεις της) ακόμη και με κεντρικές πολιτικές της τότε συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠαΣοΚ που έπλητταν την Καστοριά. Όπως στο θέμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής, των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων πιο γενικά, και άλλα θέματα. Ποιος δεν θυμάται την ατάκα για τα παντελόνια που δεν τιμούσε υπουργός του κόμματός της. Ακόμη και με την συμμετοχή της σε… διαδηλώσεις, ή με εκείνες τις κορώνες στην τηλεόραση «όλοι μαζί μπορούμε», ή «εγώ είμαι λαϊκό κορίτσι», η κ. Μαρία Αντωνίου από ανάγκη ή κατά λάθος, φαινόταν τουλάχιστον ότι δεν ξεχνά να αναφέρεται στα προβλήματα της Καστοριάς. Τακτική, που αν μη τι άλλο φαίνεται από το αποτέλεσμα: την βοήθησε να επανεκλεγεί.
Αντίθετα, τουλάχιστον έως στιγμής, και στο επίπεδο της δημόσιας εικόνας (το τι συμβαίνει στα ενδότερα δεν είναι επαρκώς γνωστό), η κ. Ολυμπία Τελιγιορίδου, στα τοπικά ζητήματα περιορίζεται κυρίως στον τομέα της εθιμοτυπίας και της αδήριτης αναπόφευκτης ακρόασης. Σε αποστολή παρηγορίας και μόνο, ενώ είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη με τις κομματικές-κυβερνητικές επιλογές. Ακόμη και για τα θέματα της Καστοριάς, για τα οποία, βεβαίως ο Δήμος Καστοριάς φέρει τελικά την ακέραια ευθύνη.
Έτσι η κ Ολυμπία Τελιγιορίδου, όχι μόνο δεν υλοποιεί τις δεσμεύσεις της για τον ιδιωτικό τομέα, αλλά αναλώνεται σε άκριτη συμφωνία της στα πάντα. Παράλληλα έχει εξασφαλίσει θέση σε πάνελ τηλεοπτικών εκπομπών, για να συνηγορεί σε τακτική βάση με ενθουσιασμό υπέρ των θέσεων της σημερινής κυβέρνησης. Η οποία κατηγορείται από την αντιπολίτευση ότι, δεν ενδιαφέρεται για τίποτε περισσότερο, παρά μόνο να παραμείνει στην εξουσία, επιλέγοντας να σώζει όχι μόνο τα χλωρά, χωρίς μεταρρυθμίσεις και εκλογικεύσεις. Είναι όλα αυτά σύμφωνα με την κοινή αντίληψη για την Αριστερά; Πολύ αμφίβολο.
Και ενώ θα περίμενε κανείς, όχι μόνο από την Νέα Δημοκρατία, την οποία πάντως ευνοούν οι δημοσκοπήσεις, αλλά και από το ΠαΣοΚ σε τοπικό επίπεδο να ανασκουμπωθούν, διαπιστώνεται αντίθετα ότι, η μεν Ν.Δ. επαναπαύεται σ’ αυτές (τις δημοσκοπήσεις), το δε ΠαΣοΚ, με αναγωγή των προσκλητηρίων για επιστροφή στην κομματική μήτρα σε τοπικό επίπεδο, νομίζει ότι θα κάνει future με το back. Ανακοίνωσε την συνεργασία του Γεωργίου Παπανδρέου και συνεπώς του κ. Φιλίππου Πετσάλνικου (που παραμένει πιστός πολιτικός ακόλουθος του πρώτου) στα πολιτικά πράγματα.
Με αποτέλεσμα η κρατούσα κατάσταση, παρά τα διαλυτικά φαινόμενα και αίτια, να κερδίζει χρόνο σε βάρος βεβαίως της Καστοριάς, καθώς είναι εντελώς απίθανο, νέοι ψηφοφόροι ή παλιοί απογοητευμένοι, να ενθουσιάζονται από τις δοκιμασμένες συνταγές της Νέας Δημοκρατίας και βεβαίως από τον κ. Φ. Πετσάλνικο, που συμπλήρωσε 35 χρόνια στον δημόσιο βίο.
Χωρίς αμφιβολία λοιπόν, δύο χρόνια μετά, η Καστοριά είναι ακόμη χειρότερη από ό,τι πριν, και η προοπτική που διαγράφεται πολιτικά για το μοντέλο του δικομματισμού ΣυΡιζΑ-ΝΔ να ωθεί μαζικά μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες σε απόγνωση, και από εκεί στην αγκάλη ακόμη πιο αιρετικών φωνών και απόψεων, σε σχέση πάντα με τους ψεκασμένους και πετρελαιάδες, τους αντισημίτες και λαϊκιστές.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 26 Ιανουαρίου 2017, αρ. φύλλου 870
ΟΔΟΣ: Ο αντίκτυπος των εκλογών | 29.1.2015 | 773 |
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα και η Τεληγορίδου,όπως και η Αντωνίου ΠΑΣΟΚ είναι. Με την διαφορά πώς η μία είναι αυθεντική πασόκα και η άλλη απομίμηση. Ή μήπως νομίζει κάποιος πώς η Ν.Δ δεν είναι ένα ακόμη ΠΑΣΟΚ και μάλιστα κακέκτυπο του κανονικού;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιο ΠΑΣΟΚ από την κ. Κανδύλη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμεεεεεέ.....
ΔιαγραφήΗ Νέα Δημοκρατία Καστοριάς, έχει χάσει τελείως το κύρος της. Μόνο, και μόνες, οι δύο κυρίες [.....] θα μείνουν στο τέλος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠότε είχε κύρος με τους Χριστοφορίδηδες, με τα παραλιακά ακίνητα επί Μπουζάλη, ή την Μαριώ;
ΑπάντησηΔιαγραφή