Ημέρα ποίησης

Monk Gibbon 

Το μωρό

Μετάφραση: Χρυσούλα Πατρώνου-Παπατέρπου

Κάποτε τα πόδια μου μ’οδήγησαν στη Νινευί,
Κάποτε τα μάτια μου είδαν να φλέγεται η Τροία·
Τώρα, αν ο Πλάτων αλήθεια λέει,
Στην λήθη βουτηγμένος επιστρέφω.

Ό,τι παλιό ήταν περνιέται για καινούργιο;
Ό,τι καινούργιο είναι ήταν πιο πριν παλιό;
Ό, τι το νου εκούραζε εξελίχθηκε
Ανέμελα μυαλά μπορεί να αγνοήσουν.

Σίγουρα τώρα για μένα οι αγροί
Καινοφανείς είναι κι απρόβλεπτοι,
Σίγουρα επίσης ο κοντινός ο φράχτης
Πράσινου ομιχλώδες θαύμα.

Καινούργιο είν’ένα άλογο, ένα πρόβατο, ένα άνθος,
Κλαρί γερμένο μικρού βλαστού, δέντρου κορμός γεμάτος ρόζους,
Η όμορφη και σταθερή αυγή,
το κρύφιο δειλινό, καινούργια και τα δυο για μένα είναι.

Καινούργια εφεξής όλα που θα ‘ρθουν,
τα σπάταλα και λαμπερά ουράνια,
η ζέστη μιας πυράς, η πρώτη ντροπαλή ματιά,
στα μάτια ερωτευμένων, όταν ένας τον άλλο βλέπει.

Κάθε απάτητο ακόμη μονοπάτι,
Κάθε ανήκουστος ακόμη ήχος,
Κάθε σκέψη μες στην καρδιά
Μια κοιμισμένη σκέψη ασάλευτη ακόμη.

Όλα για μένα νέα-Ω ζηλευτά τα πάντα!
Ευλογημένος όποιος τίποτα δεν ξέρει·
Πιο πλούσια προικισμένο του βρέφους το μυαλό
Που δεν μαντεύει ακόμη πως τριαντάφυλλα υπάρχουν.

(*) Ιρλανδός ποιητής 1896-1987