23.3.18

Così fan tutte | Έτσι κάνουν όλες





Η επόμενη αναμετάδοση της νέας συμπαραγωγής της Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης και της English National Opera του Λονδίνου που θα πραγματοποιηθεί απ’ ευθείας από το Lincoln Center στο ΤΕΙ Καστοριάς, το Σάββατο 31 Μαρτίου 2018 στις 19:55, θα είναι η όπερα Così fan tutte (Έτσι κάνουν όλες) του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ σε λιμπρέτο του Λορέντσο ντα Πόντε.

Ο Phelim McDermott επιστρέφει στην σκηνή της MΕΤ για να σκηνοθετήσει την αριστουργηματική κωμωδία του Μότσαρτ, υπό την διεύθυνση του David Robertson.

Τοποθετημένη στην δεκαετία του ’50 στο Κόνεϊ Άιλαντ, η διανομή περιλαμβάνει την Amanda Majeski στο ρόλο της διχασμένης Φιορντιλίτζι, την Serena Malfi στον ρόλο της αδερφής της, της Ντοραμπέλα, την βραβευμένη με Tony Award Kelli O’Hara στον ρόλο της τσαχπίνας υπηρέτριάς τους, της Ντεσπίνα, τους Ben Bliss και Adam Plachetka στους ρόλους των δύο αρραβωνιαστικών, του Φεράντο και του Γκουλιέλμο και τον Christopher Maltman στον ρόλο του κυνικού Ντον Αλφρέντο.

Η όπερα του 1790 του Μότσαρτ με τον ακριβή τίτλο «Così fan tutte, ossia La scuola degli amanti» (Έτσι κάνουν όλες, ή Σχολείον εραστών), παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Καστοριά 224 χρόνια μετά, στις 26 Απριλίου 2014, σε άλλη παραγωγή (υπό την διεύθυνση του James Levine και σκηνοθεσία της Lesley Koenig) και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της όπερας μπούφα, δηλαδή της ιταλικής εύθυμης όπερας.

Η όπερα αναγνωρίζεται ως ένα από τα δημοφιλέστερα κωμικά έργα του ρεπερτορίου. Πρόκειται για την τρίτη και τελευταία συνεργασία του Μότσαρτ με τον Λορέντσο ντα Πόντε, μετά τους Γάμους του Φίγκαρο και τον Ντον Τζοβάννι.

Το έργο αφηγείται μια πολύ τολμηρή -για τα δεδομένα της εποχής- ιστορία ανταλλαγής ερωτικών συντρόφων. Η υπόθεση εξακολουθεί να γοητεύει το κοινό ακόμα και στις μέρες μας, αφού καταπιάνεται με τα διαχρονικά θέματα του έρωτα και της απιστίας, του συναισθήματος και της λογικής, τα οποία συνυπάρχουν μέσα σε μια κωμική ιστορία, όπου το ψέμα συμπλέκεται με την αλήθεια και η προσωπίδα συνυπάρχει με το πρόσωπο.

Μολονότι στην πρεμιέρα (1790) γνώρισε θετική υποδοχή από το βιεννέζικο ακροατήριο, οι παραγωγοί επί ενάμιση αιώνα το θεωρούσαν «επικίνδυνο» για την κυρίαρχη ηθική και είτε απέφευγαν να το ανεβάσουν, ή προτιμούσαν μια πιο «αφυδατωμένη» εκδοχή. Έπρεπε να φτάσει η δεκαετία του 1950 για να ξαναβρεί τη θέση του στο οπερατικό ρεπερτόριο, όμως από τότε αποτελεί μια από τις πιο δημοφιλείς και πολυπαιγμένες όπερες.


Σχετικά:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ