10.6.19

ΙΩΑΝΝΗ ΣΚΟΡΔΑ: Αγαπητή ΟΔΟΣ


Ενδεικτικό στιγμιότυπο από τον
ομοιόμορφο (προεκλογικό) αγώνα της Καστοριάς.


Αγαπητή ΟΔΟΣ,

«Σαράντα σβέρκοι βοδινοί με λαδωμένες μπούκλες / Σκεμπέδες σταβροθόλωτοι και βρώμιες ποδαρούκλες / Ξετσίπωτοι ακαμάτηδες, Τσιμπούρια και κορέοι / Ντυμένοι στα μαλάματα κι επίσημοι κι ωραίοι / Εξήντα λύκοι με προβιά γι’ αυτούς βαράν καμπάνες / Φάγανε γουρουνόπουλα, στραγγίσαν νταμιτζάνες! / Κι απέ ρεβάμενοι βαθιά ξαπλώσανε στα τζάκια /  Κι αβάσταγες ενιώσανε φαγούρες στα μπατζάκια».

Με αυτούς τους στίχους απ’ το ποίημα του Κ. Βάρναλη είχε κλείσει την ομιλία του εντός του Κοινοβουλίου το 2016, ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ κ. Δημ. Κουτσούμπας, απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό. Κατά την δευτερολογία του στην τότε συζήτηση για την διαπλοκή. Κι από την στιγμή που την π. εβδομάδα η στήλη έκανε αναφορά στα ποιήματα που απήγγειλαν οι κ.κ. Τσίπρας και Καμμένος, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί το ποίημα που χρησιμοποίησε ο γ.γ. του ΚΚΕ, προσπαθώντας να δημιουργήσει εικόνες στους αναγνώστες της. Το οποίο μου είχε ακουστεί περισσότερο «χαριτωμένο».

Από εκείνη την συζήτηση για την διαπλοκή έως σήμερα, φαίνεται να μην έχει αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο. Αντ’ αυτού, είναι κάτι περισσότερο από σίγουρο, πως η κατάσταση στα θέματα διαπλοκής έχει χειροτερέψει. Και μάλιστα, από πολιτικούς που ανήλθαν στην εξουσία με συνθήματα όπως το «είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος» και πως οι ψηφοφόροι που θα τους εμπιστευόντουσαν θα «έδιωχναν το παλιό πολιτικό σύστημα, και έφερναν το νέο» εννοώντας το άφθαρτο, το αμόλυντο κοκ.

Οι περισσότεροι από τους ειδικούς πολιτικούς αναλυτές, εξ αρχής αντιλήφθηκαν πως όλη αυτή η πολιτική «αλλαγή» δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό από εκείνο που διατυμπάνιζαν πως πρεσβεύουν. Αντιθέτως μάλιστα, με τα τετραετή πεπραγμένα τους, τείνουν να ξεπεράσουν τους προηγούμενους σε πολιτική... ηθικότητα και εκφυλισμό των θεσμών. Κι αν οι εκπρόσωποι του παλαιού πολιτικού συστήματος, κουβαλούν στις πλάτες τους, τις πολιτικές αμαρτίες των «προγόνων» τους επί σαράντα συναπτά έτη, οι σημερινοί κυβερνητικοί της μιας και μοναδικής τετραετίας, δείχνουν να τους ξεπερνάνε. Σε «πολιτικές αμαρτίες» και εξουσιαστικά καβατζώματα, που θα ζήλευαν και οι παλαιότεροι εμπλεκόμενοι σε σκάνδαλα.

Από πολιτικά «μαχαιρώματα» πρώην υπουργών (κ.κ. Κοτζιά και Καμμένου) που συνευρίσκονταν στην υπουργική ομήγυρη, μέχρι ευνοϊκές ρυθμίσεις και εκδόσεις νέων δανείων. Κι αυτά είναι μερικά, απ’ αυτά με τα οποία πιάστηκαν στην πλάτη. Και δεν πρόκειται για γίδες, αλλά για εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Διαβάζοντας κανείς τα ανταλλασσόμενα sms μεταξύ κ. Κοτζιά και κ. Καμμένου, θα μπορούσε να ισχυριστεί πως πρόκειται για ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ αρχηγών ομάδων σε πλαίσιο υποκόσμου την εποχή της… ποτοαπαγόρευσης στο Σικάγο. Κάτι ανάλογο έχει παρατηρήσει και η πρώην «σύντροφος» κ. Κωνσταντοπούλου. Κανείς δεν έδινε σημασία στα λεγόμενα μιας αμφιλεγόμενης προσωπικότητας, αλλά φαίνεται να είχε δίκιο, καθώς ξετυλίγεται το κυβερνητικό «κουβάρι». Μόνο που κανείς δεν τολμά να την μηνύσει.

Για τις δανειακές εκδόσεις αλλά και τις ευνοϊκές ρυθμίσεις επ’ αυτών, τελευταίος κυβερνητικός καβαντζωμένος του συστήματος, αποδεικνύεται ο πολλά βαρύς Κρητίκαρος κ. Πολάκης. Που πέρα από τις βωμολοχίες και τον εκχυδαϊσμό του πολιτικού λόγου, ο ίδιος σαν εκπρόσωπος του κλίματος τρομοκράτησης ολοκληρωτικών πολιτευμάτων -σαν ένας άλλος «κόκκινος» Κασιδιάρης, λένε κάποιοι- δανείστηκε 100.000 ευρώ για καταναλωτικούς σκοπούς (!). Ενώ την ίδια στιγμή, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες δεν μπορούν να δανειστούν για τις ίδιες τις επιχειρήσεις τους. Αυτή η διαδρομή λοιπόν, πολιτικός – τράπεζα – αμφίβολες συνθήκες δανεισμού – πρακτική Σικελίας στην ηχογράφηση συνομιλίας , (εάν βεβαίως αποδειχθεί αυτό) είναι ο ορισμός της διαπλοκής.

Κι αν όλα αυτά μοιάζουν δηλητηριώδη για την πολιτική σκηνή, μεγάλο μέρος των πολιτών συζητούν για τα εξευτελιστικά πεπραγμένα του κ. Πολάκη. Απεναντίας, κανείς ή ελάχιστοι δεν ασχολούνται με το υπουργικό του έργο. Κι αν ο ίδιος, δεν ευθύνεται προσωπικά για τους νεκρούς από την γρίπη, δεν γνωρίζω ποιες ενέργειες έκανε το υπουργείο του ώστε να προτρέψει τις ευπαθείς ομάδες -κι όχι μόνο- να εμβολιαστούν. Για να μην φτάσει η Ελλάδα να μετρά εν έτει 2019, κοντά στους 60 νεκρούς.

Οι οποίοι φαίνεται να μην απασχολούν τον αρμόδιο υπουργό, μιας κι ο ίδιος σύμφωνα με τις δηλώσεις του υποστήριξε πως «δεν πρόκειται δε και για καμία καταστροφή». Φτάνει μόνο, να καταμετρήσει κανείς τους νεκρούς απ’ την κυβερνητική –εκ του αποτελέσματος–ολιγωρία: πλημμύρα στην Μάνδρα, φωτιά στην Αν. Αττική και τώρα οι νεκροί της γρίπης. Όταν λοιπόν μια χώρα μετρά τόσους νεκρούς επειδή κάποιοι δεν μερίμνησαν να εμβολιαστούν, αμφιβάλλω αν πραγματικά «η Ελλάδα αξίζει καλύτερα», όπως γράφει το προεκλογικό σύνθημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ταυτόχρονα, το σημαντικότατο ζήτημα της αναθεώρησης του Συντάγματος, κατέληξε να είναι δεύτερο σε αναφορά. Ακόμα και σε αυτήν την μέγιστη κοινοβουλευτική διαδικασία που αφορά την ίδια την λειτουργία του κράτους και των θεσμικών του λειτουργιών, οι 145 του ΣυΡιζΑ και οι 6-7 τριγύριζα, προσπάθησαν να την ευτελίσουν.

Ακόμη-ακόμη, ενδέχεται να μην ψηφίσουν στην επόμενη ψηφοφορία οι ίδιοι κυβερνητικοί βουλευτές τα προς αναθεώρηση άρθρα, για να μην φτάσουν σε σύνολο τους 180 μαζί με εκείνους της Ν.Δ., και έτσι διευκολύνουν την επόμενη Βουλή που θα είναι και η αναθεωρητική των ψηφισθέντων άρθρων από την τωρινή. Καταφέρνοντας να φέρουν τον βασιλιά καρνάβαλο εντός του Κοινοβουλίου πριν την ώρα του. Μιλάμε για κυβερνητική ικανότητα, όχι αστεία αγαπητή ΟΔΟΣ.

Κι αν πέρα από το επίμαχο άρθρο 16 για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων φαίνεται να προσθέτει ένα ακόμα λιθαράκι σ’ όσους αποκαλούν την χώρα Μπανανία, ο ΣυΡιζΑ μοιάζει να εκφράζει τις πιο συντηρητικές και οπισθοδρομικές ιδέες. Μοιάζει να είναι εγκλωβισμένος στις σκοτεινές ιδεοληψίες. Και δεν θα μπορούσε να μοιάζει διαφορετικό ένα κόμμα που υποστηρίζει τον Μαδούρο και τις πρακτικές του. Αλλά και να στερεί από τους πολίτες του, το δικαίωμα της επιλογής για τον τρόπο των σπουδών του. Στερεί με λίγα λόγια, μία από τις θεμελιώδεις αρχές της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εκείνη της ελεύθερης επιλογής ανάμεσα σε δύο ή περισσότερες εναλλακτικές. Συρρικνώνοντας με τα χρόνια τους φόρους και το κράτος.

Ιωάννης Σκόρδας

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Φεβρουαρίου 2019, αρ. φύλλου 974

2 σχόλια:

  1. Λένα Αλεξίου Κωνσταντίνου [fb]11/6/19

    Και η φωτογραφία των δυο κυριών που κολλάει στα γραφόμενα του κυρίου και στην δημοσίευση της εφημερίδας;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόλυ Μπλιάγκα [fb]11/6/19

      Και εγώ το θεωρώ εντελώς άστοχο!

      Διαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ