 |
| ΟΔΟΣ 28.2.2019 | 975 |
Γεωγραφικά η Καστοριά βρίσκεται πολύ μακριά από το Καράκας και τον Νικολά Μαδούρο. Οι διαφορές του παλιού με τον νέο κόσμο δεν έχουν ακόμη ξεπεραστεί. Έτσι κάθε σύγκριση και κάθε αντιστοίχιση να είναι προκαταβολικά σχετική. Μόνο σε επίπεδο σημειολογίας έχει νόημα. Και συμβολισμών φυσικά.
Τα σύνορα της χώρας εκείνης, τόσο προς την Κολομβία όσο και την Βραζιλία, όπου τις περασμένες ημέρες γράφτηκαν αιματοβαμμένες σελίδες του διαρκούς δράματος της ανθρωπιστικής κρίσης της Βενεζουέλας που είναι και το βασικό πρόβλημα, σύνορα που έκλεισε το ονομαστικά εκλεγμένο καθεστώς Νικολά Μαδούρο και το Πραιτώριό του, για να μην τα περάσει η ανθρωπιστική βοήθεια, βρίσκονται κι’ αυτά πάρα πολύ μακριά από την Καστοριά και την περιφέρειά της, που τοποθετείται επίσης κοντά στα ελληνικά σύνορα με δύο γειτονικές χώρες. Η απόσταση είναι επιπλέον σε ιστορικό επίπεδο, αφού η ευρωπαϊκή Δημοκρατία διαφέρει ουσιωδώς με τις λατινοαμερικανικές εκδοχές της.
Αρνητές της περιπέτειας και νεόπλουτοι νεοέλληνες σπάνια πραγματοποιούν αυθεντικά ταξίδια αναζήτησης. Με εξαίρεση τους Αριστερούς των σαλονιών, των πεντάστερων ξενοδοχείων και πολυτελών γκέτο των διαφόρων ελίτ, που στο όνομα της «επανάστασης» επισκέπτονται με πανάκριβα οργανωμένα ταξίδια-γκέτο υπέροχες αλλά απελπισμένες χώρες, όπως την Βενεζουέλα και την Κούβα, ως "αγίους τόπους " και "μέκκα ". Και οι οποίοι παρεμπιπτόντως, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, έχουν μόνο εντυπωσιακά καλά λόγια για να περιγράψουν την κοινωνική και οικονομική… ευημερία των λαών της περιοχής (ιδιαίτερα στους τομείς της δημόσιας υγείας και παιδείας). Κάθε άλλος επισκέπτης, το μόνο που έχει να μαρτυρήσει επιστρέφοντας είναι η ένδεια, η στωϊκότητα, η απομόνωση και το αδιέξοδο. Τώρα προστέθηκε και η πείνα. Και σε αυτό το πλαίσιο κάθε σύγκριση της Καστοριάς με τα όσα συμβαίνουν στην Βενεζουέλα, είναι παρακινδυνευμένη. Με στοιχεία υπερβολής.
Όμως στην υπόθεση εάν η Καστοριά, τηρουμένων φυσικά των αναλογιών είναι κοντά ή μακριά από πρόβλημα ανθρωπιστικής κρίσης, δεδομένου ότι στις δύο χώρες κυβερνούν πρόσωπα που έχουν κοινές αναφορές στην ακαθόριστη μπολιβαριανή επαναστατικότητα, θεωρώντας εαυτούς αυθεντίες και την προσωπική τους ιδεολογία αλάνθαστη, η απάντηση δεν είναι αυθόρμητα αρνητική.
Οι αναφορές αυτές επισημαίνονται για να τονισθεί η δυναμική ορισμένων καταστάσεων και σε μια περιφέρεια, την Μακεδονία, που για αρκετά χρόνια τώρα κλυδωνίζεται σε φαινόμενα που εκφράζονται, άλλοτε από τον Παναγιώτη Ψωμιάδη και τον Θεόδωρο Καρυπίδη με την αμφιλεγόμενη δραστηριότητά τους ειδικά στο παρελθόν, και άλλοτε από τον Ιωάννη Μπουτάρη και τώρα τον υποψήφιο περιφερειάρχη Χρήστο Γιαννούλη. Τον δημοσιογράφο της ΕΡΤ, που αποδεικνύεται το ελληνικό Πραιτώριο. ΠρΕΡΤώριο καλύτερα.
Πάντως μια μέρα μετά και αφ’ ότου την περασμένη Παρασκευή στην Κατερίνη, ο υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, υποστηριζόμενος από τον ΣυΡιζΑ κ. Χρήστος Γιαννούλης (αφού οδήγησαν στην έξοδο περίπου διασυρόμενη νεαρή διαδηλώτρια που διαμαρτυρόταν για το θέμα της Μακεδονίας) χαρακτήρισε «φασισταριό» όσους διαφωνούν με την Συνθήκη των Πρεσπών, η βουλευτής Καστοριάς με τον ΣυΡιζΑ και υφυπουργός κ. Ολυμπία Τελιγιορίδου, ανακοίνωσε πανηγυρικά ότι «αναβαθμίζουμε» το ρόλο της Καστοριάς στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς θα λειτουργούν στην πόλη πλέον πέντε πανεπιστημιακά τμήματα [σχετικά "εδώ"].
Πιο συγκεκριμένα, η κ. Ολυμπία Τελιγιορίδου ανακοίνωσε με δικαιολογημένη ικανοποίηση, ότι στα τρία υφιστάμενα -που αναβαθμίζονται σε «πανεπιστημιακά»- προστίθενται δύο ακόμη τμήματα, με αποτέλεσμα και με βάση τους υπολογισμούς της, ο αριθμός των φοιτητών που θα φιλοξενείται στην Καστοριά να πολλαπλασιασθεί. Αφού υπενθύμισε στην ίδια ανακοίνωσή της, την άδικη πράγματι μεταχείριση της Καστοριάς από τις προηγούμενες κυβερνήσεις (μετά το 2009), αναφέρθηκε σε Κασσάνδρες, στην υπονόμευση της προσπάθειάς «μας» και την ενορχηστρωμένη παραπληροφόρηση από όσους δεν αντέχουν να πουν έστω και μια καλή κουβέντα για καμία επιτυχία της κυβέρνησης για την Καστοριά.
Και αυτό που ανέφερε έχει μια δόση αλήθειας. Με την διαφορά ότι οι προτεραιότητες της Καστοριάς, που αντιμετωπίζει την δική της ανθρωπιστική κρίση, έχουν ανατραπεί.
Απέφυγε πάντως να αναφέρει συγκεκριμένα, για το πότε ακριβώς θα αρχίσουν να λειτουργούν αυτά τα τμήματα, επιτρέποντας με αυτό τον τρόπο στον κάθε καχύποπτο να υποθέσει ότι ενδέχεται, η θετική αυτή ανακοίνωση, να αφορά όσους κληθούν να κυβερνήσουν τον τόπο, μετά τις εθνικές εκλογές. Να είναι δηλαδή μια προεκλογική εξαγγελία. Πάντως οι αντιδράσεις που φημολογούνται στην Κοζάνη, που αξιώνει για τον εαυτό της τα τμήματα αυτά, είναι ενδείξεις ότι η βουλευτής Καστοριάς του ΣυΡιζΑ, πράγματι κάτι κατάφερε. Που δεν έχουν καταφέρει άλλοι και άλλες, στο παρελθόν.
Ωστόσο η όλη εξέλιξη δικαιολογεί σημαντικά ερωτήματα. Που αφορούν και την Νέα Δημοκρατία -αν δεν την αφορούν αποκλειστικά εν όψει πιθανής εκλογικής της νίκης.
Η άδικη και άνιση μεταχείριση της πόλης σε προηγούμενες κυβερνητικές περιόδους από Ν.Δ. και ΠαΣοΚ είναι αποδεδειγμένη. Όπως και η εγκληματική απραξία των τότε βουλευτών. Η φημολογούμενη συνεργασία της Ν.Δ. με την κ Άννα Διαμαντοπούλου του ΠαΣοΚ του «παρελθόντος», που κατάγεται από Κοζάνη, και ως υπουργός Παιδείας επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου (μετά το 2009) ήταν αυτή που επέφερε τις μεγαλύτερες αδικίες στην μεταχείριση της Καστοριάς, καταργώντας ουσιαστικά το Τμήμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής, πρέπει να θορυβεί την Καστοριά.
Εύλογα έτσι τίθεται το ερώτημα, σε κάθε νυν και επίδοξο βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας στην Καστοριά, σε τι δεσμεύεται και τι προτίθεται να πράξει, υπέρ της Καστοριάς στο κρίσιμο αυτό θέμα, εάν και εφ’ όσον οι συσχετισμοί της Δυτικής Μακεδονίας προωθήσουν και πάλι περαιτέρω υποβάθμιση σε βάρος της πόλης. Οι χειρισμοί της βουλευτή Καστοριάς με τον ΣυΡιζΑ, είχαν το συγκεκριμένο θετικό αποτέλεσμα. Οι ίδιοι πώς θα ενεργήσουν για να το διατηρήσουν; Πέρα από τις σεξιστικές καταγγελίες της κ. Μ. Αντωνίου περί «παντελονιών».
Παρά την επιτυχία, ερωτηματικά μπορούν ωστόσο να τεθούν και στην κ. Ολυμπία Τελιγιορίδου, η οποία στην ανακοίνωσή της ατυχώς τοποθετήθηκε σε ύφος υπαινικτικά καταγγελτικό. Πρωτίστως διότι δεν κατονομάζει αυτούς που την υπονόμευσαν, όπως η ίδια ισχυρίζεται και που προφανώς ανήκουν στον ΣυΡιζΑ, ούτε και αυτούς που παραπληροφορούν. Με ονόματα και διευθύνσεις.
Ακόμη επιδέχεται κριτική η καταφορά της σε βάρος αυτών «που δεν έχουν τίποτε καλό να αναγνωρίσουν σ’ αυτή την κυβέρνηση για την Καστοριά», δεδομένου ότι δεν παρουσιάζει ποιο είναι τέλος πάντων αυτό το υπόλοιπο καλό. Και εδώ ακριβώς βρίσκει θέση το ζήτημα της περίπου ανθρωπιστικής κρίσης που κλυδωνίζει την Καστοριά.
Οι πολιτικοί συνηθίζουν να απευθύνονται με κορώνες. Αλλά στο τέλος μιας μαρτυρικής περιόδου (που υπερβαίνει προς τα πίσω χρονικά τον ΣυΡιζΑ) για την Καστοριά της ερήμωσης, ακόμη και με την ανακοίνωση μιας θετικής είδησης, που ασφαλώς και πιστώνεται στην βουλευτή Καστοριάς, να αξιώνονται έπαινοι που θα (εάν) αφιχθούν θεωρητικά έως 500-600 άτομα, την ίδια στιγμή που χιλιάδες πολιτών και μονίμων κατοίκων έχουν εγκαταλείψει την πόλη, μάλλον δεν είναι σοφή ενέργεια.
Σε μια περίοδο που ο κόσμος αισθάνεται ταπείνωση με αφορμή την οικονομική ένδεια και την συμφωνία για το θέμα των Σκοπίων, η επιτυχία με το θέμα των Σχολών, δεν χάνει την αξία της μεν, αλλά δεν αρκεί για έμπνευση θριαμβολογίας και επαίνων.
Στην πράξη τα έργα ακόμη είναι το ζητούμενο απ’ όλους τους εκλεγμένους. Και η Καστοριά έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη από έργα. Τα λόγια χρειάζονται (και όχι τα μισόλογα) στις καταγγελίες. Για υπονόμευση και Κασσάνδρες. Και στην καταδίκη πρακτικών, σαν κι’ αυτή του δημοσιογράφου της ΕΡΤ3, υποψήφιου περιφερειάρχη κ. Χρήστου Γιαννούλη να διχάζει τον ελληνικό λαό με ανεπίτρεπτους χαρακτηρισμούς περί φασισταριών. Σαν του Μαδούρο.
Σε μια περιοχή ευρύτερα όπου λόγω της κρίσης, οι κάτοικοι των ακριτικών πόλεων λόγω της ακρίβειας και της ανεργίας υποχρεώνονται να μεταβαίνουν σε γειτονικές χώρες (Αλβανία, Σκόπια και Βουλγαρία) για αγορές πρώτων ειδών και προμήθειες και για υπηρεσίες. Όπως ακριβώς στα σύνορα της Βενεζουέλας με Κολομβία και Βραζιλία συμβαίνει. Με τον Νικολά Μαδούρο και τους εκεί Γιαννούληδες να βλέπουν παντού φασισταριά και πράκτορες.
Και γι' αυτά θα άξιζε κάτι να πει και να αναφέρει η μετριοπαθής βουλευτής Καστοριάς με τον ΣυΡιζΑ, διαχωρίζοντας την θέση της από ακρότητες. Άλλωστε σε τοπικό επίπεδο η περιοχή έχει ήδη την Μαρία Αντωνίου και δεν χρειάζεται Μαρία Αντουανέτα, εκτός Νέας Δημοκρατίας, που αποδεικνύεται σε φυτώριό τους.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 28 Φεβρουαρίου 2019, αρ. φύλλου 975
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.