22.6.19

Η παράσταση της Λουτσία ντι Λαμμερμούρ στην πολυσυζητημένη και ανατρεπτική σκηνοθεσία της Κέιτι Μίτσελ



Η Λουτσία ντι Λάμερμουρ (Lucia di Lammermoor) είναι τραγική όπερα σε τρεις πράξεις του ιταλού συνθέτη Γκαετάνο Ντονιτσέττι σε ιταλικό λιμπρέτο του Σαλβαντόρε Καμμαράνο, βασισμένο στο ιστορικό μυθιστόρημα του Γουόλτερ Σκοτ The Bride of Lammermoor («Η Νύφη του Λάμερμουρ», 1819). Η υπόθεση του μυθιστορήματος, με τη σειρά της, βασίζεται σε πραγματικό περιστατικό που συνέβη το έτος 1669 στην περιοχή των Λόφων Lammermuir, στα Λόουλαντς της Σκωτίας. Η πραγματική οικογένεια ήταν οι Νταλρύμπλ.





Ο Ντονιτσέττι συνέθεσε τη Λουτσία ντι Λάμερμουρ το 1835, μία εποχή κατά την οποία αρκετοί λόγοι τον οδήγησαν στο μέγιστο της φήμης του ως συνθέτη όπερας. Ο συνθέτης Τζοακίνο Ροσσίνι είχε πρόσφατα αποσυρθεί από τον χώρο, ενώ ο Βιντσέντζο Μπελίνι πέθανε λίγο πριν από την πρεμιέρα της Λουτσία, αφήνοντας τον Ντονιτσέττι ως «τη μόνη βασιλεύουσα ιδιοφυΐα της ιταλικής όπερας». Αλλά και ως προς το θέμα της όπερας, υπήρχε ένα ευρωπαϊκό ενδιαφέρον για την ιστορία και τον πολιτισμό της Σκωτίας. Το μυθιστόρημα του Σκοτ ενέπνευσε και άλλα μουσικά έργα εκτός από την όπερα του Ντονιτσέττι.

Η υπόθεση του έργου αναφέρεται στη συναισθηματικά εύθραυστη Λούσυ Άστον (Λουτσία), που βρίσκεται στη μέση μιας μακρόχρονης αμοιβαίας εχθρότητας μεταξύ της οικογένειάς της και της οικογένειας των Ρέιβενσγουντς. Το έργο διαδραματίζεται στη Σκωτία περί το 1700.




Η Κέιτι Μίτσελ επιχειρεί να διεισδύσει στον κόσμο των γυναικών του 19ου αιώνα και να δει την πλοκή μέσα από τα μάτια της κεντρικής ηρωίδας. Ως αντίστιξη στον σκοτεινό ανδροκρατούμενο κόσμο του βορρά, όπως τον φαντάστηκε ο σερ Ουώλτερ Σκοτ, η σκηνοθέτρια φέρνει στο προσκήνιο τη γυναικεία οπτική και τοποθετεί το έργο συνολικά στο πλαίσιο της λογοτεχνίας της εποχής, στην ατμόσφαιρα έργων όπως τα έργα των αδελφών Μπροντέ. Η Μίτσελ, σε συνεργασία με την κορυφαία βρετανίδα σκηνογράφο και ενδυματολόγο Βίκι Μόρτιμερ, προτείνει τη χρήση ενός –χωρισμένου στα δύο– σκηνικού χώρου, ο οποίος μας επιτρέπει να δούμε όχι μόνον όσα συμβαίνουν σε κάθε σκηνή της παράστασης, αλλά και γεγονότα τα οποία συμβαίνουν ταυτόχρονα, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, συμπληρώνοντας τα κενά.




Η Κέιτι Μίτσελ, μια από τις πιο αυθεντικές και ενδιαφέρουσες φωνές του ευρωπαϊκού θεάτρου, έχει υπάρξει φιλοξενούμενη σκηνοθέτρια στη Royal Shakespeare Company και το Royal Court του Λονδίνου, ενώ από το 2000 σκηνοθετεί όπερα στα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα του πλανήτη, όπως στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου, την Όπερα της Ολλανδίας, την Κωμική Όπερα του Παρισιού, την Κρατική Όπερα του Βερολίνου, το Θέατρο Λα Μονναί των Βρυξελλών, τα φεστιβάλ του Αιξ-αν-Προβάνς, του Μονάχου κ.α.




Παρά το γεγονός ότι συχνά οι παραστάσεις της Μίτσελ προκαλούν ή και σοκάρουν, εντούτοις η ίδια δεν έχει ως στόχο να σπάσει τους κανόνες χωρίς λόγο. Αντιθέτως, είναι η διακαής και εστιασμένη της αφοσίωση να ζωντανέψει όσα πραγματικά συμβαίνουν σε μια ιστορία και τους ήρωές της. Κατά τη δική της αντίληψη, κάθε ιστορία απαιτεί τη δική της προσέγγιση, ούτως ώστε να μπορεί να σταθεί όρθια και ζωντανή πάνω στη σκηνή.


Η παράσταση της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου

Royal Opera House - Govent Graden


25.4.2016



Με αγγλικούς υπότιτλους


Μουσική: Gaetano Donizeti
Λιμπρέτο: Salvadore Cammarano

Διεύθυνση: Daniel Oren
Σκηνοθεσία: Katie Mitchel
Κουστούμια: Vicki Mortimer

Λουτσία: Diana Damrau
Εντγκάρντο: Charles Castronovo
Ενρίκο: Ludovic Tezier
Αρτούρο: Taylor Stayton
Ραϊμόνδο: Kwangchul Youn
Νορμάννο: Peter Hoare
Αλίζα: Rachael Lloyd.


* * *

Πράξη Α΄

Σκηνή 1: Οι κήποι του Κάστρου του Λάμερμουρ

Ο Νορμάννο, επικεφαλής της φρουράς του κάστρου, και άλλοι φρουροί ψάχνουν για έναν εισβολέα. Λέει στον Ενρίκο ότι πιστεύει πως ο άνδρας είναι ο Εντγκάρντο ντι Ρέιβενσγουντ και ότι έρχεται στο κάστρο για να συναντήσει την αδελφή του Ενρίκο, τη Λουτσία. Επιβεβαιώνεται ότι ο εισβολέας είναι πράγματι ο Εντγκάρντο. Ο Ενρίκο αναφέρει το μίσος του για την οικογένεια Ρέιβενσγουντ και την αποφασιστικότητά του να τερματίσει αυτή τη σχέση.




Σκηνή 2: Δίπλα σε συντριβάνι στην είσοδο του πάρκου, κοντά στο κάστρο

Η Λουτσία περιμένει τον Εντγκάρντο. Στην περίφημη άρια «Regnava nel silenzio», λέει στην υπηρέτριά της Αλίζα ότι έχει δει το φάντασμα μιας κοπέλας που είχε δολοφονηθεί στο σημείο εκείνο από ένα ζηλιάρη προγόνο των Ρέιβενσγουντ. Η Αλίζα τής απαντά ότι η εμφάνιση του φαντάσματος αποτελεί προειδοποίηση και ότι πρέπει να καταπνίξει τον έρωτά της για τον Εντγκάρντο. Ο Εντγκάρντο φθάνει και ανακοινώνει ότι για πολιτικούς λόγους θα πρέπει να αναχωρήσει αμέσως για τη Γαλλία. Ελπίζει να ειρηνεύσει με τον Ενρίκο και να παντρευτούν με τη Λουτσία. Η Λουτσία του λέει ότι αυτό είναι αδύνατο. Οι δυο τους παίρνουν όρκο και ανταλλάσσουν δαχτυλίδια αρραβώνων. Ο Εντγκάρντο φεύγει.




Πράξη Β΄

Σκηνή 1: Τα διαμερίσματα του Λόρδου Άστον στο κάστρο του Λάμερμουρ

Ο Ενρίκο θα παντρέψει τη Λουτσία με τον Αρτούρο Μπάκλω και έχουν γίνει προετοιμασίες για τον γάμο αυτό. Ο Ενρίκο ανησυχεί για την αδελφή του και για αυτό της δείχνει μία πλαστογραφημένη επιστολή που φαίνεται να αποδεικνύει ότι ο Εντγκάρντο την έχει ξεχάσει και έχει μία νέα αγαπημένη. Ο Ενρίκο αφήνει τον δάσκαλο της Λουτσία, πάστορα Ραϊμόντο, να την μεταπείσει περαιτέρω, πως πρέπει να αποκηρύξει τον όρκο πίστεως προς τον Εντγκάρντο, για το καλό της οικογενείας, και να παντρευτεί τον Αρτούρο.




Σκηνή 2: Μία αίθουσα του κάστρου

Ο Αρτούρο φθάνει για τον γάμο. Η Λουτσία συμπεριφέρεται παράξενα, αλλά ο Ενρίκο εξηγεί ότι αυτό οφείλεται στον πρόσφατο θάνατο της μητέρας της. Ο Αρτούρο υπογράφει το συμβόλαιο του γάμου, ακολουθούμενος διστακτικά από τη Λουτσία. Σε αυτό το σημείο, εμφανίζεται ξαφνικά στην αίθουσα ο Εντγκάρντο. Ο Ραϊμόντο αποτρέπει τη μάχη, αλλά δείχνει την υπογραφή της Λουτσίας πάνω στο γαμήλιο συμβόλαιο στον Εντγκάρντο. Εκείνος την καταριέται, απαιτώντας να επιστρέψουν τα δαχτυλίδια ο ένας στον άλλο. Ρίχνει το δικό του στο πάτωμα, πριν αναγκασθεί να εγκαταλείψει το κάστρο.



Μουσική: Gaetano Donizeti
Λιμπρέτο: Salvadore Cammarano
Διεύθυνση: Daniel Oren
Σκηνοθεσία: Katie Mitchel
Λουτσία: Diana Damrau
Εντγκάρντο: Charles Castronovo
Ενρίκο: Ludovic Tezier
Αρτούρο: Taylor Stayton
Ραϊμόνδο: Kwangchul Youn
Νορμάννο: Peter Hoare
Αλίζα: Rachael Lloyd.
Κουστούμια: Vicki Mortimer


Πράξη Γ΄

Σκηνή 1: Ο Βράχος του Λύκου

Ο Ενρίκο επισκέπτεται τον Εντγκάρντο για να τον προκαλέσει σε μονομαχία. Εκείνος συμφωνεί. Θα συναντηθούν αργότερα δίπλα στο νεκροταφείο των Ρέιβενσγουντ, όχι μακριά από τον Βράχο του Λύκου.




Σκηνή 2: Μία αίθουσα του κάστρου του Λάμερμουρ

Ο Ραϊμόντο διακόπτει τη γαμήλια δεξίωση για να ανακοινώσει στους προσκεκλημένους ότι η Λουτσία τρελάθηκε και σκότωσε τον Αρτούρο. Εισέρχεται η Λουτσία. Στην άρια «Il dolce suono» φαντασιώνεται ότι βρίσκεται με τον Εντγκάρντο και ότι θα παντρευτούν σύντομα. Φθάνει ο Ενρίκο και αρχικώς απειλεί τη Λουτσία, αλλά μετά μαλακώνει όταν αντιλαμβάνεται την κατάστασή της. Η Λουτσία καταρρέει και ο Ραϊμόντο ρίχνει το φταίξιμο στον Νορμάννο για την όλη τραγωδία.

Σκηνή 3: Το νεκροταφείο των Ρέιβενσγουντ

Ο Εντγκάρντο είναι αποφασισμένος να πεθάνει από το σπαθί του Ενρίκο. Πληροφορείται όμως ότι η Λουτσία πεθαίνει και στη συνέχεια ο Ραϊμόντο έρχεται για να του αναγγείλει πως είναι νεκρή. Τότε ο Εντγκάρντο μαχαιρώνει τον εαυτό του με ένα μικρό μαχαίρι, ελπίζοντας να επανενωθεί με τη Λουτσία στα ουράνια.


Σχετικά:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ