24.6.19

Ανοικτή επιστολή προς τον πρόεδρο του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκο Κ. Μητσοτάκη




Αξιότιμε κύριε πρόεδρε,

Απευθυνόμαστε σε εσάς που θα έχετε τον αναγκαίο θεσμικό ρόλο ως ο αυριανός πρωθυπουργός και κάνουμε έκκληση να γίνετε ο σημαιοφόρος της ακύρωσης της επαχθούς συμφωνίας των Πρεσπών, την οποία η συντριπτική πλειοψηφία του Ελλήνων την θεωρεί απαράδεκτη και την εκλαμβάνει ως εθνική ήττα και καταστροφή. Σας καλούμε να το διακηρύξετε αυτό σαφώς, πριν από τις επερχόμενες εκλογές. Αυτή την πατριωτική σας πράξη είναι βέβαιο ότι ο ελληνικός λαός θα την ανταμείψει με την ψήφο του και η ιστορία θα σας εντάξει σε περίοπτη θέση μέσα στο Πάνθεον των εθνικά δρώντων πολιτικών.

Οι υπογράφοντες αυτήν την επιστολή ―έγκριτοι επιστήμονες, καθηγητές, συνταγματολόγοι, νομικοί, στρατηγοί, διπλωμάτες, ερευνητές, ιστορικοί, επιχειρηματίες― θεωρούν ότι η «Συμφωνία των Πρεσπών» είναι νομικά άκυρη, καθώς παραβιάζει κατάφωρα το Σύνταγμα, το εθνικό μας δίκαιο αλλά και το διεθνές. Παρακάτω ακολουθούν μερικά στοιχειώδη νομικά επιχειρήματα για την ακύρωση της συμφωνίας.

Η «Συμφωνία των Πρεσπών» παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου, όπως αυτές περί «Αληθείας», «Καλής Πίστεως», «Σαφήνειας», καθώς είναι πλήρης ιστορικών ψευδών, νομικών παραβιάσεων, ασαφειών, παραπειστικών επιχειρημάτων και δόλου. Συναφώς παραβιάζει σειρά άρθρων της «Σύμβασης της Βιέννης», 1969.

1. Παραβίαση συνιστούν οι διαδικασίες περί την «Συμφωνία», οι οποίες ξεκίνησαν το 1993 από τον ΟΗΕ. Και τούτο γιατί στην ανάθεση καθηκόντων του Μάθιου Νίμιτς υπήρχε εντολή αποκλειστικά και μόνο για το «όνομα», την οποία εντολή αυτός παραβίασε υπερβαίνοντας σκανδαλωδώς και με πολλούς τρόπους τα καθήκοντά του.

2. Η κραυγαλέα χρήση ψευδών στοιχείων στην «Συμφωνία των Πρεσπών» αποτελεί το γεγονός ότι αυτή στο Μέρος Α', Άρθρο 1, παρ. γ. και στο Άρθρο 7, περιλαμβάνει ρητά το δομικό ψεύδος της, ότι δήθεν αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ η πλαστή «μακεδονική» γλώσσα κατά την «Τρίτη διεθνή σύνοδο του ΟΗΕ για την τυποποίηση των γεωγραφικών ονομάτων, 1977». Όμως, όπως αναφέρεται επί λέξει στις σημειώσεις της συνόδου στον τόμο l και στο Προοίμιο του Τόμου 2 στη σελίδα ΙΙΙ στην σχετική απόφαση 17/8- 7/9, 1977: «Οι εφαρμοζόμενες ονομασίες και η παρουσίαση του υλικού σε αυτή την έκδοση δεν συνεπάγονται την έκφραση οποιασδήποτε γνώμης εκ μέρους της γραμματείας του ΟΗΕ». Στο δομικό αυτό ψεύδος της δήθεν αναγνώρισης της παγκοσμίως ανύπαρκτης «μακεδονικής γλώσσας», εδράζεται και το όλον ψευδολόγημα της «Συμφωνίας». Αφού, χωρίς ανάλογη γλώσσα δεν υπάρχει ούτε εθνότητα ούτε χώρα με το όνομα «Μακεδονία» ή το «μακεδονικός-η-ο».

3. Η κορύφωση αυτών των παρανομιών συνεχίστηκε μέχρι πρόσφατα, (12- 13/2/2019), και μέχρι σήμερα στον ΟΗΕ, με τις εξ εγγράφων βεβαιούμενες παρανομίες του Γ.Γ. Αντόνιο Γκουτέρες, ο οποίος αποδέχτηκε την εισαγωγή του θέματος στον Οργανισμό με κοινή (επί του ιδίου επιστολοχάρτου) επιστολή Ελλάδος και της FYROM αναφερόμενη ως «Βόρεια Μακεδονία», με τα δύο εθνόσημα των χωρών. Η εν λόγω διαδικασία είναι πρωτοφανής στα παγκόσμια χρονικά, η Ελλάς, αναλαμβάνει επί του ιδίου εγγράφου να εισάγει στον οργανισμό μία χώρα ανύπαρκτη, χωρίς όνομα, πέραν του προσωρινού FYROM. Η πράξη αυτή είναι παράνομη τόσον διότι κατά την ημέραν αποστολής και παραλαβής της επιστολής δεν υπήρχε, και ακόμη δεν υπάρχει χώρα με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» την οποία να έχει εγκρίνει προηγουμένως το Συμβούλιο Ασφαλείας. Ωσαύτως δεν έχει αποσταλεί προς το Σ.Α. του ΟΗΕ ειδική έκθεση του Γ.Γ., όπως απαιτεί και περιγράφει η Απόφαση 845 Σ.Α. μετά την οποία το Σ.Α. θα κυρώσει ή όχι την «Συμφωνία των Πρεσπών», ως οφείλει και κατ' εφαρμογή της δικής του Απόφασης 817.

4. Αγνοήθηκε κατάφωρα και προκλητικά η βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, ο οποίος απαιτούσε δημοψήφισμα κατ' ισονομία με εκείνο του λαού της FYROM. Έτσι καταπατήθηκε το θεμελιώδες άρθρο 1, παρ 2 και 3 του Ελληνικού Συντάγματος, που προβλέπουν πως: 2. «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία». Και παρ. 3. «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».

5. Ο υπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδος, (Νικόλαος Κοτζιάς) σύμφωνα με το άρθρο 2 ν. 3566 (ΦΕΚ Α' 117/05.06.2007) «Κύρωση ως Κώδικα του «Οργανισμού του Υπουργείου Εξωτερικών», είχε τις περιοριστικά εκεί αναφερόμενες αρμοδιότητες, στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνεται η συνομολόγηση των διεθνών συνθηκών και συνεπώς γι' αυτήν απαιτείται, κατά το άρθρο 5β του ν. 3566/2007, η ειδική εξουσιοδότησή του. Ταυτόχρονα αυτός θεωρείται ότι κατέχει, εκ της ιδιότητας του, κατά την παρ. 2α του άρθρου 7 του ν.δ. 402 της 2/23 Μαΐου 1974 «Περί Κυρώσεως της από 23 Μαΐου 1969 Συμβάσεως της Βιέννης περί Δικαίου των Συνθηκών», την απαιτούμενη πληρεξουσιότητα ώστε να εκπροσωπεί την Ελληνική Δημοκρατία και να έχει την ικανότητα συνομολόγησης διεθνών Συμβάσεων.

Συνεπώς η γενική πληρεξουσιότητα που ο τελευταίος κατέχει, κατά το εσωτερικό δίκαιο, δεν είναι ανέλεγκτη, ούτε μπορεί να ασκείται κατά πρόδηλη αντίθεση της βούλησης του εντολέα του, δηλαδή του ελληνικού λαού, ή προς βλάβη των συμφερόντων του, ώστε δεν μπορεί να θεμελιώσει από μόνη της την διεθνή αρμοδιότητά τού ΥΠΕΞ. Επ' αυτού δεν έγινε και καμία ειδική συζήτηση στη Βουλή, για τη λήψη σχετικής απόφασης με σκοπό την παροχή ειδικής προς υπογραφή εξουσιοδότησης-εντολής στον αρμόδιο υπουργό. Παρομοίως δεν τέθηκαν καν προς έγκριση και εξουσιοδότηση στο υπουργικό συμβούλιο οι όροι ή το σχέδιο της «Συμφωνίας».

Κατόπιν αυτών, η «Συμφωνία των Πρεσπών» δεν αποτέλεσε αντικείμενο πολιτικής διαβούλευσης, (αντιθέτως αυτό συνέβη στη αντισυμβαλλόμενη FYROM), και δεν ζητήθηκε η γνώμη και η αποδοχή της από τον ελληνικό λαό, ούτε από τις λοιπές πολιτικές δυνάμεις. Ως προς το Διεθνές Δίκαιο, σε συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 6, 7, 26, 27 και 46 της Σύμβασης της Βιέννης περί του Δικαίου των Συνθηκών (που κυρώθηκε με το ν.δ. 402/2/23-5-1974 - ΦΕΚ Α 141), προκύπτουν τα εξής: ένα κράτος μπορεί εξαιρετικά να επικαλεσθεί, προς ακυρότητα μίας σύμβασης, διάταξη του εσωτερικού του δικαίου. Κι αυτό όταν τυγχάνει παραβίαση, ως προς την αρμοδιότητα συνομολόγησής της, η οποία είναι έκδηλη και ο σχετικός κανόνας-λόγος θεμελιώδους σημασίας.

Έκδηλη δε είναι η παραβίαση, εφόσον τυγχάνει αντικειμενικά προφανής για οποιοδήποτε κράτος κατά τη συνήθη πρακτική και την καλή πίστη. Και αυτό κύριε πρόεδρε μπορεί να γίνει από την επόμενη κυβέρνηση, όπως επιβάλλει η διεθνής συνταγματική τάξη, με μία ρηματική διακοίνωση διαφωνιών, με την οποία η Ελλάς μπορεί και τώρα να μπλοκάρει την «Συμφωνία των Πρεσπών» επικαλούμενη τα ως άνω άρθρα της Σύμβασης της Βιέννης.

6. Η υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών εδράζεται στο άρθρο 36 του Συντάγματος της Ελλάδος και πρόκειται για υλοποίηση αρμοδιότητας του Προέδρου της Δημοκρατίας ως Διεθνούς Παραστάτη της Χώρας. Ωστόσο, η κυβέρνηση ενήργησε μονομερώς, καταπάτησε το Σύνταγμα, αποφάσισε για όλα τα άρθρα της «Συμφωνίας των Πρεσπών» με μυστικές συνομιλίες, χωρίς να την φέρει, ως όφειλε, προς διαβούλευση, ωσάν η «Συμφωνία» να μη δέσμευε όλο το ελληνικό κράτος, αλλά μόνον την κυβέρνηση του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ. Και μόνον γι' αυτούς τους λόγους η «Συμφωνία των Πρεσπών» αποτελεί μία διμερή διακρατική συμφωνία υπό αίρεση.

Έτσι, η εν λόγω «Συμφωνία» αφενός μπορεί να προσβληθεί ως ακυρώσιμη, λόγω παραβίασης των άρθρων 36 παρ.1 και 35 παρ.1 του Συντάγματος, και αφετέρου να θεωρηθεί ως λήξασα, λόγω ουσιώδους παραβίασής της (σύμφωνα με το άρθρο 60 της συνθήκης της Βιέννης), διότι εξαντλήθηκε η προθεσμία που ορίζεται ρητά στην «Συμφωνία των Πρεσπών», στο Μέρος Α', άρθρο 1, παρ.4, εδαφ. ε, το οποίο επιβάλλει, ότι η FYROM όφειλε να ολοκληρώσει στο σύνολό του (in toto) τις συνταγματικές τροποποιήσεις έως το τέλος του 2018, πράγμα το οποίον δεν συνέβη.

7. Στο δημοψήφισμα που διενεργήθηκε στη FYROM συμμετείχε μόνο το 36,8% των πολιτών (και όχι άνω του 50% όπως ως νομιμοποιητική βάση όφειλε) και έτσι δεν νομιμοποιείται δια του μειωμένου ποσοστού συμμετοχής η αποδοχή της συμφωνίας.

8. Ο ΠτΔ της FYROM, Γκιόργκι Ιβανόφ, ουδέποτε υπέγραψε αυτήν την «Συμφωνία» η οποία και εξ' αυτού του λόγου είναι άκυρη.

9. Οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις επί του Συντάγματος της FYROM ουδέποτε κοινοποιήθηκαν «ως ενιαίο κείμενο» δια ρηματικής διακοινώσεως στην Ελλάδα. Στο Σύνταγμα παραμένουν αλυτρωτικές βλέψεις, οι οποίες ανατρέπουν όσα επιβάλλει η ίδια η «Συμφωνία των Πρεσπών», αλλά και τους αρχικούς λόγους δια τους οποίους επενέβη στο ζήτημα ο ΟΗΕ το 1993 και μετά, επικαλούμενος «σχέσεις καλής γειτονίας ομόρων κρατών και ειρήνης στα Βαλκάνια» πράγμα που σοβαρώς διαταράσσεται με αυτήν την διεθνώς άκυρη «Συμφωνία».

10. Η ρηματική διακοίνωση προς την Ελλάδα δεν φέρει την υπογραφή ―ως όφειλε― του ΠτΔ της FYROM Γκιόργκι Ιβανόφ.

11. Η γειτονική μας χώρα μέχρι σήμερα προβαίνει στην χρήση του ονόματος «Μακεδονία» σκέτο χωρίς το «Βόρεια» καταπατώντας συνεχώς τα όσα υπέγραψε περί erga omnes. Συναφές μέγιστο ζήτημα είναι τα αλυτρωτικά σε βάρος της Ελλάδος σύμβολα, τα οποία υπάρχουν στα χαρτονομίσματα και νομίσματα της, αλλά και τα όσα περιλαμβάνει στους στίχους του ο Εθνικός Ύμνος της εν λόγω χώρας.

12. Σοβαρά ελλείμματα νομιμότητας έχει η «Συμφωνία των Πρεσπών» και στα εμπορικά ζητήματα, τα οποία δεν ολοκληρώνονται κατά την στιγμή της υπογραφή της, αλλά παραπέμπονται σε βάθος πενταετίας, πράγμα που συνιστά παραπειστικό όρο ο οποίος αντίκειται στις διεθνείς αρχές περί Σαφήνειας και Καλή Πίστεως.

Κύριε πρόεδρε,
Διατελούμε με την ελπίδα ότι θα λάβετε υπόψη σας τα παραπάνω εκτεθέντα που συμφέρουν πρωτίστως την Ελλάδα, αλλά και την μεγάλη παράταξη της οποίας επαξίως ηγείστε.

Με εξαιρετική τιμή

Αμασλίδης Γεώργιος, Ιατρός Γαστρεντερολόγος
Βασιλειάδης Βασίλειος, πρώην Διευθυντής Κτηματικής Τραπέζης
Γκλαβάκης Ιωάννης, πρώην Ευρωβουλευτής
Δασκόπουλος Αντώνιος, Επιχειρηματίας, πρώην πρόεδρος ομάδας 21 Μακεδονίας-Θράκης
Δουκιανός Σπύρος, πρέσβης ε.τ.
Ευθυμίου Παύλος, Ομ. Καθηγητής Δασολογίας, ΑΠΘ
Εφραιμίδης Σταύρος, Ομ. Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Πανεπ. Ιωαννίνων
Θεοχάρης Βασίλειος, Συνταξ. Ταξίαρχος Χωροφυλακής
Θωμαϊδης Βασίλειος, Ορθοπεδικός, πρώην διευθυντής ορθοπεδικών κλινικών, Συγγραφέας
Ιντζεσίλογλου Νικόλαος, Ομ. Καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ
Καμπά Γραμματική, Συνταξ. Συμβολαιογράφος
Καμπάς Δημήτριος, Συνταξ. Δικηγόρος
Κανδύλης Γεώργιος, Συνταξ. Πρωτοβάθμιος Καθηγητής Ψυχιατρικής Α.Π.Θ
Καραθανάσης Αθανάσιος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Κύπρου
Καραμήτσος Δημήτριος, Ομ. Καθηγ. ΑΠΘ, Πρόεδρος Συνδέσμου Προάσπισης Μακεδονίας-Θράκης
Καραμήτσου Πηνελόπη, Μικροβιολόγος, πρώην Υφηγήτρια Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ
Καρατζάς Νικόλαος, Ομ. Καθηγητής ΑΠΘ, μέλος του ΔΣ Ομοτίμων καθηγητών ΑΠΘ
Καρατζίκος Αθανάσιος, Αντιστράτηγος ε.α., Πρόεδρος Ομάδας 21 Μακεδονίας-Θράκης
Καρμπόνης Γιάννης, Ιατρός ΩΡΛ, Δρ του ΑΠΘ. τέως Νομαρχ. Δ/ντής ΕΟΠΥΥ Θεσσαλονίκης
Κασιμάτης Γεώργιος, Ομ. Καθηγητής Συνταγματολόγος, ΕΚΠΑ
Κεραμιδάς Γεώργιος, Συνταξ. Δημοδιδάσκαλος, Σάπες
Κερέζογλου Ευάγγελος, Επιχειρηματίας
Κεχαγιόγλου Αρης, Χημικός, Ομ. Καθηγητής ΑΠΘ
Κουριαννίδης Ιωάννης, Τραπεζικός, νεοεκλεγείς δημοτικός σύμβουλος Δήμου Θεσ/νίκης
Κουτίτας Χριστόφορος, Ομ. Καθηγητής Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ
Κράββας Νικόλαος, πρώην Δήμαρχος Χαλάστρας
Κωνσταντινίδης Γιώργος, Δικηγόρος και Μουσικός, Γεν. Γραμματέας ΦΑΑΘ
Λεοντιάδης Ιωάννης, Συνταξ. Επικ. Καθηγητής Ιστορίας ΑΠΘ
Λιάρος Αχιλλέας, Ιατρός Δρ, Πρώην Διευθ. ΕΣΥ Ακτινοθεραπ. Ογκολογίας Νοσοκ. ΑΧΕΠΑ
Μάζης Ιωάννης του Θεοδώρου, Καθηγητής Γεωπολιτικής ΕΚΠΑ
Μαράτος Σωτήριος, Συνταξ. Χημικός
Μαυρουδής Ελευθέριος, Υποστράτηγος ε.α.
Μεγαλοκονόμος Μάνος, Πρέσβης ε.τ., Συγγραφέας
Μηλιωρίτσας Νίκος, Αντιστράτηγος ε.α.
Μιχαηλίδης Αθανάσιος, Δικηγόρος
Μουρέλος Γιάννης, Καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, ΑΠΘ
Μπαλασόπουλος Δημήτριος, πρόεδρος Εφετών ε.τ. διοικητικών δικαστηρίων
Μπαρτσόκας Χρήστος, Ομ. Καθηγητής Παιδιατρικής, Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ
Νασιούλας Ιωάννης, Κοινωνιολόγος, νεοεκλεγείς δημοτικός σύμβουλος Δήμου Θεσ/νίκης
Νικολός Θωμάς, Δικηγόρος
Παπαγιάννης Γρηγόριος, Καθηγητής βυζαντινής Φιλολογίας, Δημοκρίτειο Πανεπ. Θράκης
Παρασκευόπουλος Ανδρέας, Υποναύαρχος (Ι), ε.α.
Πελαγίδης Ευστάθιος, Ομ. Καθηγητής Ιστορίας Πανεπ. Δυτ. Μακεδονίας
Πιβερόπουλος Μιχάλης, Συνταξ. Ιατρός Μαιευτήρ-Γυναικολόγος
Πολυζωίδης Κωνσταντίνος, Νευροχειρουργός, Ομ. Καθηγητής ΑΠΘ
Πουρνάρης Γεώργιος, Δικηγόρος
Ρούσσης Νικόλαος, Πρόεδρος της Λέσχης Καταδρομέων Θεσσαλονίκης
Ρωμανός Γιώργος, Συγγραφέας ιστορικός ερευνητής, Αθήνα
Σαμαράς Γρηγόριος, Καθηγητής ΤΕΙ Θεσσαλονίκης
Σταματίου Εμμανουήλ, Πρεσβευτής ε.τ., τέως γενικός πρόξενος Τορόντο
Τσερκέζης Τάσος, Αξιωματικός Πολεμ. Αεροπορίας ε.α, πρόεδρος Θρακικής Εστίας
Τσιτσιμπίκος Χαράλαμπος, Αντιστράτηγος ε.α., Επίτιμος Β΄ υπαρχηγός ΓΕΣ
Τσολάκης Πάνος, Ομ. Καθηγητής Αρχιτεκτονικής Σχολής ΑΠΘ
Χαντζής Δημήτριος, Αντιστράτηγος ε.α., Επίτιμος διοικητής Β' ΣΣ
Χατζηκεφαλάς Στράτος, Επιχειρηματίας
Χίντζογλου-Αμασλίδου Δέσποινα, Ιατρός Μικροβιολόγος και λογοτέχνης
Χρήστου Κωνσταντίνος, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ,
Χρυσάφης Σωτήριος, Ομ. Καθηγητής Οδοντιατρικής Σχολής ΑΠΘ


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 20 Ιουνίου 2019, αρ. φύλλου 991.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ