16.6.19

ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Απώτερες επιπτώσεις ενός συντελεσθέντος εγκλήματος [ΙΙ]





Στό φύλλο τῆς Κυριακής τῆς 3ης Φεβρουαρίου τοῦ 2019 τῆς ἐφημερίδος “Καθημερινή”, δημοσιεύθηκε ὁλοσέλιδο ἄρθρο ἀναφερόμενο στά γεγονότα καί συμβάντα τῶν ἐτῶν 1939-1941 κατά τήν διάρκεια τοῦ Βʼ.Π.Π. μεταξύ γερμανικῆς διπλωματίας, τῶν Ναζί, καί τῆς σερβικῆς κυβερνήσεως μέ σκοπό νά πεισθεῖ ἡ Σερβία καί προσχωρήσει στόν Γερμανικοϊταλικό Ἄξονα. 

Τό ἄρθρο φέρει τόν τίτλο «Ἡ Θεσσαλονίκη “δώρο” τῶν ναζί στό Βελιγράδι». Στόν Ἄξονα εἴχαν ἤδη προσχωρήσει ἡ Ρουμανία καί ἡ Βουλγαρία, ἡ τελευταῖα μάλιστα μέ ἀντάλαγμα τήν Ἀνατολική Μακεδονία καί Θράκη στήν ὁποία παραχωρήθηκαν ἀπό τούς Γερμανούς. Βλέψεις γιά τήν Θεσσαλονίκη τῶν ὁμόρων βορείων γειτόνων μας ὑπήρχαν ἀπό τήν περίοδο τῶν βαλκανικῶν πολέμων καί πρό αὐτῶν.

Ἡ συμφωνία προσχωρήσεως τῆς Σερβίας στόν Ἄξονα μετά ἀπό πολλές συζητήσεις καί παλινωδίες ὑπογράφηκε στίς 25 Μαρτίου τοῦ 1941 ἀπό τόν ἀντιβασιλέα καί διάδοχο τοῦ σερβικοῦ θρόνου Παύλο, πλήν ὅμως διήρκεσε μόλις 48 ὥρες γιατί ἀνατράπηκε ἡ ἀντιβασιλεία τοῦ Παύλου, κατόπιν πραξικοπήματος μερίδας ἀξιωματικῶν. Οἱ Γερμανοί εἰσέβαλαν στήν Σερβία τήν κατέλαβαν καί κήρυξαν τόν πόλεμο μέ τήν Ἑλλάδα τήν 6η Ἀπριλίου τοῦ 1941 τήν ὁποίαν καί κατέλαβαν. Γερμανική, Ἰταλική καί Βουλγαρική κατοχή μέ ὅλα τά γνωστά δεινά.

Κατά τήν διάρκεια τῆς τριπλής κατοχῆς τῆς χώρας μας, ἡ Μακεδονία ὑπῆρξε τό μήλον τῆς ἔριδος μεταξύ Ἰταλίας καί Βουλγαρίας, οἱ ὁποῖες ἐπωφθαλμιούσαν τήν προσάρτηση μέρους ἤ ὅλης τῆς Μακεδονίας στήν ἐπικράτειά τους. Ἡ Βουλγαρία εἶναι γνωστό ὅτι ἀπό τόν 19ο αἰῶνα ἀγωνίζονταν συνεχῶς γιά τήν κατάληψη τῆς Μακεδονίας. 

Στόν Βʼ.Π.Π. οἱ Γερμανοί τῆς παραχώρησαν τήν Ἀνατολική Μακεδονία καί Θράκη πλήν ὅμως αὐτή εἶχε βλέψεις καί στήν Θεσσαλονίκη ἀλλά καί στήν Δυτική Μακεδονία, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, μέ τήν προπαγάνδα της στούς σλαβόφωνους χωρικούς καί τίς ἐνέργειες καί πράξεις τοῦ περιβόητου Κάλτσεφ καί τίς ἔνοπλες συμμορίες του. Οἱ Ἰταλοί ἐπίσης μετά τήν κατάληψη τῆς Ἀλβανίας τό 1939 καί τήν ἐνσωμάτωση της ἀργότερα στό Ἰταλικό κράτος, ὡς ἐπαρχία αὐτοῦ, ἐπεδίωκαν τήν ἐπέκταση τῆς κυριαρχίας τους καί στήν Δυτική Μακεδονία ἀλλά καί μέχρι τήν Θεσσαλονίκη.

Ἀναφέρω ὅλα αὐτά τά ἱστορικά γεγονότα γιά νά μήν ἐφησυχάζουμε καί νομίζουμε ὅτι ἐπικρατεῖ πάντοτε στίς διεθνεῖς σχέσεις ἡ ἀλήθεια καί τό δίκαιο ἀλλά συνήθως ἐπικρατεῖ τό συμφέρον τῶν κραταιῶν καί δολίων. Δυστυχῶς ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπὼν μεταξύ Ἐλλάδος καί πΓΔΜ ἐπικυρώθηκε καί ἀπό τήν Ἑλληνική Βουλή καί ἔχει πλέον ἰσχύ. 

Τό ἔγκλημα ἔχει συντελεσθεῖ. Τό ὅτι εἶναι ἐπονείδιστος τό ἔχουν τεκμηριώσει ἱστορικοί ἐπιστήμονες, διπλωμάτες καί λοιποί είδήμονες, νομικοί καί μή. Τό ἔγκλημα συνίσταται κατʼἀρχάς στόν τρόπο διεξαγωγῆς τῶν συνομιλιῶν γιά τήν ἐξεύρεση λύσεων συμβατῶν στά συμφέροντα καί τῶν δύο συμβαλομένων μερῶν. Πλήν ὄμως ἡ ὑπογραφήσα συμφωνία εἶναι καταφανῶς ἑτεροβαρής εἰς βάρος τῆς Ἐλλάδος. 

Ἐνώ τό ζητούμενο γιά τήν εἴσοδο τῆς πΓΔΜ στό ΝΑΤΟ ἦταν ἡ ἀλλαγή τοῦ συνταγματικοῦ ὀνόματος τοῦ κράτους αὐτοῦ, οἱ συνομιλίες καί διαπραγματεύσεις ἐπεκτάθηκαν καί σέ ἄλλα θέματα, ὡς μή ὤφειλαν, μέ ἀποτέλεσμα τήν παραχώρηση ἀπό πλευρᾶς Ἑλλάδος στήν χώρα αὐτή τήν  «μακεδονική ἰθαγένεια» καί τήν ἀναγνώριση τῆς σλαβονικῆς γλώσσας τήν ὀποία ὁμιλοῦν ὡς «μακεδονική γλῶσσα», καί τά δύο αὐτά ἀνὐπαρκτα στήν ἱστορία τῆς περιοχῆς.

Ἡ παραχώρηση αὐτή ἐκ μέρους τῆς Ἑλλάδος στούς Σλάβους τοῦ κράτους αὐτοῦ ἀντί νά λύσει προβλήματα τά ὁποία ἐγκυμονοῦσαν αἰτίες προστριβῶν μεταξύ τῶν δύο ὁμόρων κρατῶν ὅπως τό μακεδονικό ἰδεολόγημα τῶν Σκοπιανῶν, ὁ ἐπακόλουθος ἀλυτρωτισμός καί οἱ ἐπεκτατικές ἐπιδιώξεις των, θά δημιουργήσει στήν πορεῖα τοῦ χρόνου ἀπρόβλεπτα (πρός τό παρόν;) προβλήματα καί ἐντάσεις.

Μπορεῖ τώρα οἱ κυβερνῶντες τήν «Βόρεια Μακεδονία», ὅπως ἀποφασίσθηκε νά ὀνομάζεται πλέον ἡ χώρα αὐτή νἀ εἶναι ἐνδοτικοί, πλήν ὅμως ἡ πλειονότης τοῦ σλαβικοῦ στοιχείου τῆς χώρας καθῶς καί οἱ ἀπόδημοι πολίτες της εἶναι ἀντίθετοι καί ἐπιμένουν στήν διατήρηση τῆς προτέρας συνταγματικής ὁνομασίας τῆς χώρας των ὡς σκέτη «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας». 

Ἐπίσης δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγει ὅτι τόσο ὁ κ. Ζάεφ ὅσο καί ὁ κ. Δημητρώφ, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται τώρα ὡς διαλακτικοί καί πρόθυμοι νά προβοῦν στίς ἀναγκαῖες ὑποχωρήσεις, εἶναι ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἀνδρώθηκαν μέ τό ἰδεολόγημα τοῦ «μακεδονισμοῦ», τόν ἐπεκτατισμό τῆς χώρας τους καί τόν ἀλυτρωτισμό.  Δέν πρόλαβε νά στεγνώσει τό μελάνι τῆς συμφωνίας καί ἄρχισαν, ἐκ μέρους τῶν Σκοπίων, νά μή τηροῦνται ὀρισμένοι ὅροι τῆς συμφωνίας καί νά ἀναφέρονται ὁ κ. Ζάεφ καί λοιποί σέ «μακεδονικὀ ἔθνος», «μακεδονικό λαό», «μακεδονική γλῶσσα» καί ἀδελφούς στήν Ἑλλάδα πού πρέπει νά τούς βοηθήσουμε.

Σήμερα καί μέχρι τήν ἔνταξη τῆς χώρας αὐτῆς στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, καί ἐφʼ ὅσον ὑπάρχει ἡ νύν κυβέρνηση τῶν Σκοπίων καί δέν ἀναλάβουν πάλι τήν διακυβέρνηση τῆς χώρας τους οἱ ἐθνικιστές, μπορεῖ νά λειτουργήσει ὀμαλά ἡ συμφωνία, τίποτα ὅμως δέν ἐξασφαλίζει τήν διαρκῆ ὀμαλή λειτουργία της, ἐάν ἀλλάξουν οἱ συνθῆκες καί ἡ τωρινή συγκυρία.

Στήν συνθήκη τήν ὁποία ὑπέγραψε ἀφρόνως ἡ Ἑλληνική πλευρά καί δυστυχῶς ἐπικυρώθηκε καί ἀπό τήν συγκυριακή πλειοφηφία τῶν βουλευτῶν τοῦ κυβερνῶντος κόμματος καί μερικῶν ἄλλων βουλευτῶν, οἱ ὁποῖοι προσέφεραν, ὡς δεκανίκια τήν ψῆψο τους στό κυβερνῶν κόμμα, ὑπάρχουν πολλά σκοτεινά καί ἀσαφῆ σημεῖα τά ὁποία μποροῦν κάλλιστα σέ ἕναν ἀπώτερο χρόνο νά χρησιμοποιηθοῦν γιά διεκδικήσεις ἐκ μέρους τῶν Σκοπίων στά ἀλυτρωτικά τους σχέδια. (Πρέπει πάντοτε νά ἔχουμε ὑπʼ ὄψιν μας καί νά μή τό ξεχνάμε ποτέ, ὅτι ἡ κατάληψη τῆς Μακεδονίας καί ἡ ἔξοδος στό Αἰγαῖο εἶναι ἐγγενής σʼ ὅλους τούς σλαβικοὐς λαούς καί ὅτι δέν θά παύσουν ποτέ νά ἀγωνίζονται γιά τήν ἐπίτευξη τοὺ σκοποῦ αὐτοῦ).

Ἡ  δήλωση π.χ. τοῦ κ. Δημητρὠφ, ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῶν Σκοπίων ὅτι ἡ γλῶσσα τους εἶναι μία ἀπό τίς σλαβονικές γλῶσσες τῆς περιοχής, οὔτε ἀφελἠς ἦταν οὔτε τοῦ ξέφυγε. Εἶχε, κατά τήν γνώμη μου, τόν σκοπὀ της γιατί ὅ,τι λένε καί πράττουν ἔχει τόν ἀπώτερο σκοπό του. Καί ἐξηγοῦμαι: 

Στό πρῶτο Πανσλαβιστικό συνέδριο, τό ὁποῖο διργανώθηκε στήν Πράγα τό 1865, διατυπὠθηκε τό δόγμα, τό ὁποῖο ἰσχύει ἔκτοτε σʹ ὅλους τούς σλαβικοῦς λαούς, ὅτι σέ ὅποια χώρα ὁμιλεῖται σλαβική γλῶσσα αὐτή ἡ χώρα πρέπει νά περιέλθει σέ σλαβική κυριαρχία. 

Μετά ἀπό μερικά χρόνια, ἀνάλογα μέ τίς γεωπολιτικές συνθῆκες τῆς ἐποχῆς, ποιός θά ἐμποδίσει, ἄν δέν προτρέψει τήν «Βόρειο Μακεδονία» νά ἀπαιτήσει καί προσπαθήσει νά προσαρτήσει ὅλην ἤ ἔστω τμῆμα τῆς Μακεδονίας μας μέ τό πρόσχημα ὅτι οἱ Μακεδόνες τοῦ Ἑλληνικοῦ τμήματος τῆς Μακεδονίας, ὡς «Μακεδόνες» ὁμιλοῦν τήν «μακεδονική γλῶσσα» ἡ ὁποία εἶναι σλαβική γλῶσσα. Μακεδονική γλῶσσα δέν ὑπῆρξε ποτέ στήν Ἱστορία γιατί οἱ Μακεδόνες ὁμιλοῦσαν ἑλληνικά, μέχρις ὅτου τήν ἀνακάλυψε καί τήν παραχώρησε στούς Σλάβους τῶν Σκοπίων ὁ ΣυΡιζΑ καί οἱ σύν αὐτῶ. Ἐξ άλλου σέ κάτι ἀποσκοπεῖ ὁ Ζάεφ ὅταν ἀναφέρεται συνεχῶς σέ «μακεδονικό λαό». 

Τό ἴδιο ἐπιχείρημα προέβαλαν καί οἱ Σέρβοι στίς διαπραγματεύσεις μέ τούς Γερμανούς, ὅπως ἀναφέρεται στό ἄρθρο τῆς Καθημερινῆς, στό ὁποῖο ἀναφέρομαι πάρα πάνω, γιά τήν παραχώρηση τῆς Θεσσαλονίκης στούς Σέρβους. Οἱ Γερμανοί ἀναφέρουν ὅτι Σέρβοι είδικοί τονίζουν «ὅτι ὁ πληθυσμός πού κατοικεῖ στά σύνορα ἀνάμεσα στή Θεσσαλονίκη καί τά σημερινά σύνορα τὼν Σκοπίων εἶναι σλαβικῆς καταγωγῆς καί ἔχει ἐξελληνισθεῖ. Θά χρειασθεῖ λίγος ἁπλῶς χρόνος γιά νά βγοῦν καί πάλι τά σλαβικά στοιχεία στήν ἐπιφάνεια».

Ἀπό τά ἀνωτέρω τεκμαίρεται ὅτι οἱ γείτονές μας ἄρχισαν ἤδη νά παρασπονδοῦν πράγμα τό ὁποῖο πρέπει νά μᾶς ἐμβάλει σέ σκέψεις τό τί πιθανότατα θά συμβεῖ ὅταν πετύχουν τοῦ σκοποῦ τους νά ἐνταχθοῦν στό ΝΑΤΟ καί μελλοντικῶς καί στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση. Γι’ αὐτό οἱ λόγοι τοῦ Ζάεφ καί οἱ δηλώσεις τοῦ Δημητρώφ πρέπει πάντοτε νά λαμβάνονται ὑπʼὄψιν ἀπό τήν Ἑλληνική πλευρά.

Ἡ στάση ἐπίσης τῆς Σερβίας τά χρόνια 1939-1941 στίς διαπραγματεύσεις μέ τήν Γερμανία τοῦ Χίτλερ γιά τήν προσχώρησή της στόν Γερμανοϊταλικό Ἄξονα καί τό δέλεαρ τῆς παραχωρήσεως τῆς Θεσσαλονίκης καί τῆς ἐνδοχώρας της στήν Σερβία, ἐφʼ ὅσον προσχωρήσει, ἀποδεικνύει τό πόσο εὐάλωτα εἶναι ἀκόμη καί τά σύνορα τῶν μικρῶν κρατῶν ὄταν οἱ Μεγάλες Δυνάμεις (ἡ Γερμανία ἦταν μιά ἀπό τίς μεγάλες Δυνάμεις τῆς περιόδου ἐκείνης) ἐπιθυμοῦν καί ἐπιδιώκουν νά ἐξυπηρετήσουν τά συμφέροντά τους. 

Ἥδη στήν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν οἱ Μεγάλες Δυνάμεις τῆς ἐποχῆς μας, ΗΠΑ καί Ε.Ε., ἀναμείχθηκαν καθοριστικά στίς διαπραγματεύσεις ἐμφανώς στά Σκόπια καί ὄχι τόσο ἐμφανῶς στήν δική μας πλευρά, μέ διάφορες πιέσεις στούς μέν καί ἀνταλλάγματα, ὡς φημολογεῖται, στούς δέ, πέτυχαν τοῦ σκοποῦ τους καί ὑπογράφηκε ἡ συμφωνία ὄπως τήν θέλανε.

Ποιός μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ καί νά μᾶς ἐγγυηθεῖ ὅτι μετά ἀπό ἔνα μικρό ἤ μεγάλο χρονικό διάστημα δέν ἀλλάξουν οἱ συνθῆκες καί τά συμφέροντα τῶν Μεγάλων Δυνάμεων τῆς ἐποχῆς καί δέν δημιουργήσουν προβλήματα καί ἀλλαγές στήν Βαλκανική Χερσόννησο; 

Γιά ἀλλαγἠ συμπεριφορᾶς στίς σχέσεις τους μέ τήν Ἑλλάδα θά ἔχουν τήν δυνατότητα νά προβάλουν ἐπιχειρήματα τά ὁποία θά τούς παράσχει ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν καί συγκεκριμένα ἡ παραχώρηση, ἐκ μέρους τῆς Ἐλλάδος, στούς Σλάβους τῆς «μακεδονικῆς ἰθαγένειας» καί τῆς «μακεδονικὴς γλώσσας». 

Τό ὅτι μπορεῖ κάλλιστα νά συμβεῖ κάτι τέτοιο στό μέλλον δέν εἶναι ἀπίθανο γιατί ἔχουμε τό προηγούμενο τῆς διαλύσεως τῆς Γιουγκοσλαβίας πρός ἐξυπηρέτηση τῶν γερμανικῶν συμφερόντων στήν Βαλκανική καί τήν δήλωση τοῦ γερμανοῦ ἀξιωματούχου κ. Χάνς ὅτι δέν ἀποκλείονται ἀλλαγές συνόρων στά Βαλκάνια.

Ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν ἐπικυρώθηκε ἀπό τά κοινοβούλια καί τῶν δύο συμβαλλομένων κρατῶν καί ἔχει πλέον διεθνή ἰσχύ. Τό ἔγκλημα ἐκ μέρους τῆς Ἑλληνικῆς πλευρᾶς ἔχει ἤδη συντελεσθεῖ καί δέν ὑπάρχει δυνατότης νά ἀλλάξει τί. 

Ἤδη τό θέμα τῆς εἰσόδου τῶν Σκοπίων στό ΝΑΤΟ ἔχει λήξει καί παραμένει ἡ στό μέλλον εἴσοδος αὐτοῦ καί στήν Ε.Ε. Αὐτό ἐάν συμβεῖ στό μέλλον θά ἀπαιτήσει χρόνο καί ἐκπλήρωση ὁρισμένων προϋποθέσεων. 

Καί ἐνώ γιά τήν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν δέν διαθέτουμε κανένα μέσο καί τρόπο νά τήν ἀνατρέψουμε ἤ ἔστω νά τήν διορθώσουμε γιά τήν εἴσοδο τῆς χώρας αὐτής στήν Ε.Ε. διαθέτουμε τόν τρόπο νά τήν ματαιώσουμε ἀκόμη καί μέ τήν προβολή veto στήν εἴσοδό τους. Ἀρκεί νά μήν ἐπιδείξουμε ἀδράνεια ὄπως συνέβη καθʹ ὅλη τήν διάρκεια πού προἐκυψε τό ζήτημα αὐτό.

 Ἀφήσαμε νά ἀνδρωθεῖ τό πρόβλημα, νά ὀργιάζει διεθνῶς ἡ σκοπιανή προπαγάνδα ἀναδεικνύοντας μέ στρεβλά ἐπιχειρήματα τό ἰδεολόγημά τους, τοῦ «μακεδονισμοῦ», χωρίς νά κάνουμε ἐμεῖς καμία προσπάθεια νά ἀποδείξουμε στόν κόσμο ὅτι ὅλες οἱ αἰτιάσεις των εἶναι στρεβλές καί ἀνιστόρητες.

Τί μέλλει γενέσθαι τώρα. Ὁ κ. Κοτζιᾶς σέ μιά συνέντευξή σέ ραδιοφωνικό σταθμό, εἶπε ἐν τῆ ρύμη τοῦ λὀγου του, παραδεχόμενος μέ τόν τρόπο αὐτό ὅτι στήν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν ὑπάρχουν ἀσαφή καί δυνάμενα νά ἐπιφέρουν διαφορετικές ἐρμηνεῖες στοιχεία, ὅτι στήν ἐλληνική πρεσβεία στά Σκόπια, ἐκτός ἔμπειρων διπλωματῶν οἱ ὁποῖοι θά τοποθετηθοῦν σʹ αὐτήν, θά πρέπει νά προβλεφθεῖ νά τοποθετηθοῦν καί νομικοί σύμβουλοι γνώσται τοῦ διεθνούς δικαίου, οἱ ὁποῖοι θά παρακολουθοῦν συνεχῶς καί ἐκ τοῦ σύνεγγυς πιθανές παρασπονδίες τῶν Σκοπιανῶν στά συμφωνηθέντα καί νά προβαίνουν ἄμεσα στήν καταγγελία αὐτῶν στά διεθνῆ φόρα καί ὀργανισμούς.

Ἐγώ θά πρότεινα, ἐκτός τῆς ὀρθῆς αὐτῆς συμβουλῆς τοῦ κ. Κοτζιά, ἡ ὁποῖα καί πρέπει νά ληφθεῖ σοβαρά ὑπʹ ὄψιν καί νά ὑλοποιηθεῖ, νά συσταθεῖ ἐκ νέου ἕνας φορέας ἤ γραφεῖο, ὄπως εἶχε δημιουργηθεῖ μετά τήν μεταπολίτευση, πλήν ὅμως δέν λειτούργησε γιατί ἀφʹ ἑνός μέν δέν ἐπανδρώθηκε μέ ἔμπειρο καί ἰκανό προσωπικό, ἀφʹ ἑτέρου δέ δέν διατέθηκαν τά σχετικά κονδύλια, τό ὁποῖο θά παρακολουθεῖ τά παρατράγουδα τῆς συμφωνίας καί τίς παρασπονδίες τῶν Σκοπιανῶν, τά διάφορα δημοσιεύματα, τήν προπαγάνδα καί τίς ἀλυτρωτικές καί λοιπές ἐνέργειες τῶν ἀποδήμων σκοπιανῶν στόν Καναδά, τήν Αὐστραλία καί ἀλλοῦ, καί ἀμέσως νά ἀντιδρᾶ καί ἀντικροὐει τίς ἐνέργειές τους ἀκόμη καί μέ ἔνδικα μέσα.

Ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν εἶναι πλέον ἕνα γεγονός μή ἀναστρέψιμο δυστυχῶς ὅμως ἀντί νά ἀπαλείψει τίς ἐνδεχόμενες διαφορές μεταξύ τῶν δύο κρατῶν, ὅπως διατυπώθηκε καί ὑπογράφηκε, θά δημιουργήσει μελλοντικῶς καί μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου αἰτίες νέων προστριβῶν οἱ ὁποῖες πολύ φοβοῦμαι ὅτι θά εἶναι χειρότερες τῶν προηγουμένων.





Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 14 Φεβρουαρίου 2019, αρ. φύλλου 973


Σχετικά:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ