 |
| ΟΔΟΣ 4.7.2019 | 993 |
Αν και αριθμητικά οι βουλευτές Καστοριάς που εναλλάχτηκαν ήταν αρκετοί και κάποιοι απ’ αυτούς ισχυροί στο εσωκομματικό τους πεδίο, άλλοι πάλι νέοι στην κεντρική πολιτική σκηνή, η συμπλήρωση της δεκαετίας αποδεικνύει ότι ταυτόχρονα αποδείχθηκαν αναλώσιμοι. Κάποιοι και εντελώς ανεπαρκείς ή απλά ακατάλληλοι.
Η ΚΗΡΥΞΗ εθνικών βουλευτικών εκλογών για την 7η Ιουλίου, σηματοδότησε από την αρχή το τέλος ενός κύκλου, μιας πρωτοφανούς όσο και ιδιόρρυθμης πολιτικής κατάστασης που επικράτησε στην Ελλάδα.
Αρχικά η κατάσταση παρουσιάστηκε στο επίπεδο της διαμαρτυρίας (από το 2011-2012) και στην συνέχεια (από Ιανουάριο 2015) στο επίπεδο της διακυβέρνησης. Εισβάλλοντας όμως σε κάθε βαθμό και επίπεδο άσκησης πολιτικής. Και επιβάλλοντας μια αισθητική που όμοια της δεν είχε παρατηρηθεί στο παρελθόν. Προκαλώντας την καταστροφή της Καστοριάς.
Συνολικά από την εποχή του 2009 που από τις κάλπες αναδείχθηκε πρωθυπουργός ο Γεώργιος Παπανδρέου με το ΠαΣοΚ και την διάσημη έκφραση «λεφτά υπάρχουν» (διαδεχόμενος τον γκουρού της Νέας Δημοκρατίας) συμπληρώνονται δέκα ολόκληρα έτη, νεκρού, έστω αδρανούς πολιτικού χρόνου που θυμίζει βουτιά στα στάσιμα νερά. Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια η Καστοριά έχει περάσει σε ένα ακραίο περιθώριο, πάντα σε σύγκριση με όλες τις υπόλοιπες ανάλογου μεγέθους και δυνατοτήτων περιοχές.
Αν και αριθμητικά οι βουλευτές Καστοριάς που εναλλάχτηκαν ήταν αρκετοί και κάποιοι απ’ αυτούς ισχυροί στο εσωκομματικό τους πεδίο, άλλοι πάλι νέοι στην κεντρική πολιτική σκηνή (Φίλιππος Πετσάλνικος, Ζήσης Τζηκαλάγιας, Ευάγγελος Διαμαντόπουλος, Μαρία Αντωνίου, Ολυμπία Τελιγιορίδου), η συμπλήρωση της δεκαετίας αποδεικνύει ότι ταυτόχρονα αποδείχθηκαν αναλώσιμοι. Κάποιοι και εντελώς ανεπαρκείς ή απλά ακατάλληλοι.
Η Καστοριά ανήκει πλέον στην κατηγορία μονίμου ασθενούς παντός καιρού και με κάθε κυβέρνηση. Και το βιοτικό και κοινωνικό επίπεδο αξιακά υποβαθμίστηκε σε μεγέθη των μέσων της δεκαετίας 1970.
Η απερχόμενη διοίκηση της Περιφέρειας, δεν υλοποίησε τις θεμελιώδεις εξαγγελίες της για την Καστοριά. Οι κυβερνήσεις διαδέχθηκαν η μία την άλλη, δεσμεύοντας τον τόπο όλο και πιο ασφυκτικά. Οι διαδοχικές δημοτικές αρχές της πόλης, αδράνησαν. Την ήδη ζοφερή κατάσταση επιδεινώνει η υποβάθμιση των ΟΤΑ και η αποτυχία τους να χειριστούν τοπικές υποθέσεις ανταποκρινόμενοι στις πραγματικές ανάγκες.
Υποδομές, ανεργία, ένδεια, απουσία επενδύσεων, παρασιτισμός εγκατάλειψη, επιδοματική επαιτεία, πολιτιστική διάβρωση έχουν σαν συνέπεια η Καστοριά του 2019 να είναι κατά πολύ χειρότερη σε όλα τα επίπεδα ακόμη και από την Καστοριά του 2009. Που και τότε υστερούσε.
Σαν να βγαίνει ηττημένη, ατιμασμένη ίσως, μέσα από μια μεγάλη πολεμική περιπέτεια η πόλη απομένει χωρίς στίγμα, με λιγότερους ανθρώπους και ένα πολιτικό προσωπικό που όταν δεν ανακυκλώνεται, αποδεικνύει απλά την έλλειψη συνείδησης ευθυνών, κινδύνων, κρισιμότητας.
Κουρασμένος ο τοπικός πληθυσμός, ευτυχώς δεν καταφεύγει όπως στην αρχή της κρίσης στις λιτανείες και σε ευχέλαια-αγιασμούς. Προφανώς δεν τολμούν ούτε οι διοργανωτές να επικαλεσθούν θαύματα από χέρια και δάκτυλα αγίων.
Βέβαια ούτε θα μπορούσε ποτέ ένας πιο ενεργητικός ή επιθετικός ακτιβισμός να έχει παρουσία στην Καστοριά, αλλά οι λιτανείες της εποχής εκείνης δεν μπορούν να λησμονηθούν όχι μόνο ως ενδείξεις μαζικής αυταπάτης, αλλά και ως ένδειξη παθητικής μοιρολατρίας.
Οι μοναδικές διαδηλώσεις αφορούσαν στο να μείνει η ΔΕΗ μια μεγάλη παθητική κρατική κατ’ ουσία σκοτεινή τρύπα σκανδάλων, νεποτισμού, διαφθοράς και κατάχρησης. Ενώ σε επίπεδο Περιφέρειας, δεν μπορεί να λησμονηθεί το γεγονός ότι στοιχήθηκαν μαζικά εκπρόσωποι της Καστοριάς, ετερόκλητοι βασικά, γύρω από τον αμέσως μετά εκλεγέντα περιφερειάρχη κ. Θεόδωρο Καρυπίδη. Που είχε ως διακηρυγμένο στόχο του την πτώση (ανατροπή) της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.
Ενώ υποστήριζε ότι δεν είναι τυχαίο πώς η δημόσια τηλεόραση της εποχής (που προέκυψε μετά το κλείσιμο της πάντα νοσηρής ΕΡΤ), ονομαζόταν ΝΕΡΙΤ – όπου Νέριτ είναι, όπως έλεγε ο ίδιος, εβραϊκό κύριο γυναικείο όνομα. Κάτι που ενέπνεε ένα νέο αντισημιτισμό.
Με αυτή την λογική και αισθητική πορεύτηκε η πόλη και η περιοχή της Καστοριάς για τα τελευταία περίπου δέκα ολόκληρα χρόνια. Οι εκλογές του 2019, θα έπρεπε λοιπόν να επιφέρουν ουσιαστικές αλλά και επιτυχείς αλλαγές στα πρόσωπα. Αλλά πρωτίστως σε νοοτροπίες. Εάν αυτές οι αλλαγές δεν περιοριστούν στην προεκλογική περίοδο και η ανανέωση αποτελέσει την επόμενη πραγματικότητα που θα αρχίσει στις 8 Ιουλίου, αυτό θα φανεί από τα ίδια τα πρόσωπα και τα κόμματα.
Στις εκλογές αυτές δεν μετέχουν κόμματα σαν τους ΑνΕλ και το Ποτάμι, μετά τον καταποντισμό τους στις ευρωεκλογές, όπως οι ίδιοι επικεφαλής τους δηλώνουν. Έκαναν δηλαδή πρώτα το κακό και τώρα φεύγουν.
Τα εθνικά θέματα, εκ των οποίων οι σχέσεις με τον βόρειο γείτονα απασχολούν άμεσα και την Καστοριά, παραμένουν σταθερά στην ατζέντα. Τα κόμματα αυτά που (θα) απέχουν εξηγούν ότι δεν θα μετέχουν και σε ένδειξη σεβασμού στην επιθυμία του ελληνικού λαού.
Ήταν βέβαια τα ίδια αυτά δύο κόμματα που το καθένα με τον τρόπο του στηρίζοντας πεισματικά μια κυβέρνηση σε ολοφάνερα λάθη της, περιφρονούσαν συστηματικά επί πολλούς μήνες την επιθυμία του ελληνικού λαού σχετικά με τις διαδικασίες ονοματοδοσίας της νυν Βόρειας Μακεδονίας. Μόνο που τότε επέμεναν αν και ήταν αντίθετη η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Σάρκασαν τις ευαισθησίες του κόσμου, ή τον περιφρόνησαν κατά πρόσωπο προχωρώντας contra στην κοινή γνώμη ακόμη, και παρά τις φήμες συναλλαγών και χρηματισμού.
Γιατί άραγε δεν προχωρούν και τώρα στις εθνικές εκλογές, ώστε να αγωνιστούν να πείσουν είτε ότι είχαν δίκιο, είτε να αποκαταστήσουν τα λάθη τους; Πείσμα είχαν μόνο τότε που φημολογούνταν συναλλαγές για την στήριξή τους στην συμφωνία των Πρεσπών;
Από τις κάλπες της 7ης Ιουλίου εκτιμάται ότι θα προκύψει σοβαρή ήττα για τον ΣυΡιζΑ. Ένα κόμμα που άλλωστε ποτέ δεν είχε αξιοσημείωτη παρουσία στην Καστοριά. Οπότε η κάλπη της 7ης Ιουλίου θα καταγράψει απλά την πραγματικότητα που προϋπήρχε.
Το αληθινό θέμα βρίσκεται στο εύρος της νίκης της Νέας Δημοκρατίας και την μικρή πιθανότητα να εκλεγούν δύο βουλευτές. Κάτι που δεν έχει συμβεί στο παρελθόν και ενδέχεται να αποδειχθεί θετικό, αφού θα λειτουργεί μια κανονική άμιλλα.
Το ΚινΑλ-ΠαΣοΚ παραμένει ακόμη σοβαρά λαβωμένο στην Καστοριά. Βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση ίσως συγκριτικά με το 2012 και το 2015, αλλά εμφανίζει σοβαρά ζητήματα.
Η ψεκασμένη Δεξιά και το ναζιστικό κόμμα θα καταφέρουν ίσως να συγκεντρώσουν αρκετές ψήφους προνομιακών συνομιλητών του Χριστού, των Αγίων και των Αρίων, αλλά τα αποτελέσματα θα είναι μάλλον πενιχρά.
Συνεπώς, όλες οι ευθύνες θα χρεωθούν σε τοπικό επίπεδο για μια ακόμη φορά στην Νέα Δημοκρατία. Αν θα ενδιαφερθεί εμπράκτως για τον τόπο ή εάν θα εξακολουθήσει να παραμένει η περιοχή έδαφος καρπαζιάς, και φτωχό παρακολούθημα της Κοζάνης. Που θα πετάει ψίχουλα.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 4 Ιουλίου 2019, αρ. φύλλου 993
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.