ΟΔΟΣ: Πνευματικά και άλλα

 

ΟΔΟΣ 15.6.2023 | 1179

Με μια χαρακτηριστική καθυστέρηση 24 ωρών, είχε ως συνέπεια να αρχίσει το χρονικό ενός προαναγγελθέντος πολιτικού θανάτου. Του δικού του, προκαλώντας ο ίδιος ο κ. Πνευματικός, τον ξαφνικό του πολιτικό θάνατο, από μια ανίατη πολιτική ασθένεια, που λέγεται υποκρισία.

Αγαπητή ΟΔΟΣ, 

Δεν απομένει καλά-καλά ούτε μια πλήρης εβδομάδα προεκλογικής περιόδου, ως τις κάλπες της 25 του Ιούνη –όπως κατά λέξη θα έλεγαν παλιά, στα κόμματα που έβριζαν τους άλλους με το να αυτοαποκαλούνται μονοπωλιακά «δημοκρατικές δυνάμεις». 

Και για να είμαι απολύτως ειλικρινής, ούτε το κατάλαβα πώς πέρασε ο καιρός. Ούτε το κατάλαβα δηλαδή, πώς κύλησε αυτή η περίοδος, από τις εκλογές της 21 του Μάη. Και για να είμαι πιο συγκεκριμένος μάλιστα, ακόμη περισσότερο δεν κατάλαβα την πάροδο του χρόνου, από τότε που ορκίστηκε υπηρεσιακή κυβέρνηση. 

Με υπηρεσιακό πρωθυπουργό και υπηρεσιακό υπουργικό συμβούλιο. Και άρχισα να σκέφτομαι –που λέει ο λόγος φυσικά– ότι μόνο η δική μας, η εγχώρια πολιτική τάξη, θα μπορούσε να πετύχει ώστε να μοιάζει στα μάτια και την εκτίμηση του ελληνικού λαού, τουλάχιστον σε μερικά θέματα και ζητήματα, δελεαστική σκέψη, αληθινός πειρασμός η υπηρεσιακή διακυβέρνηση.

Διότι μια χαρά οδεύουν όλα, ήσυχα, χωρίς πολλά-πολλά, μόνο τα απολύτως αναγκαία, από την υπηρεσιακή κυβέρνηση που σε πολλά θυμίζει τους τεχνοκράτες υπηρεσιακούς παράγοντες της Δημόσιας Διοίκησης. Ώστε έτσι ούτε και εμείς, ο απλός και ταυτόχρονα… κυρίαρχος ελληνικός λαός να μπερδευόμαστε, ούτε και αυτοί που κυβερνούν, να πολυσκοτίζονται για το πολιτικό κόστος, εάν πράξουν το σωστό και όχι το συμφέρον. Ούτε καν να διαφωνούν μεταξύ τους, να δείχνουν ότι συσκέπτονται και βασικά ότι σκέπτονται. 

Καθώς με αυτόν τον τρόπο, αν δεν πρέπει δηλαδή να δείχνουν το πόσο πολύ σκέπτονται, σίγουρα θα ήταν πιο εύκολο για τους ίδιους να αποφύγουν τις πατάτες και τις παγίδες. 

Όπως για παράδειγμα, πριν ξεσπάσει το θέμα με τους υποψήφιους του ΣυΡιζΑ στην Ροδόπη, συνέβη πριν μια εβδομάδα. Με τις περίφημες δηλώσεις του υποψήφιου ακόμη βουλευτή Ευβοίας ιατρού ορθοπεδικού κ. Σπύρου Πνευματικού. Που συνέπεσαν με μια έννοια, με την ανακοίνωση του κ. Ζήση Τζηκαλάγια, υποψήφιου και επίσης τέως βουλευτή αλλά και ιατρού-συναδέλφου του προηγούμενου. Που θα μιλήσει λέει μια Κυριακή, ύστερα από την ανάπαυλα της Πεντηκοστής, οπότε και ολοκληρώθηκε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Θα προχωρήσει σε ομιλία, πνευματώδη και βαρυσήμαντη θα προσέθετα εγώ, στο Πνευματικό Κέντρο του Άργους Ορεστικού. Στην συνέχεια, ξεκαθαρίστηκε, ότι η ομιλία θα γίνει στο παλιό (μικρό) Πνευματικό Κέντρο και όχι στο εξαίρετο (μεγάλο) νέο, του Άργους Ορεστικού.

Και δεν ξέρω αν έγινε αντιληπτό, αγαπητή ΟΔΟΣ, αλλά μόλις σε μια παράγραφο, σου συγκέντρωσα πολλά πνευματικά και πνευματώδη και έτσι ύστερα και από την δημοκρατικά προαναγγελθείσα αποπομπή του κυρίου Πνευματικού της Ευβοίας. Που θα ακολουθήσει της εκλογής του, θάμπωσα και θαμπώθηκα από τα τόσο πνευματώδη και πνευματικά που συμβαίνουν σ’ αυτή την προεκλογική περίοδο. 

ΟΔΟΣ 15.6.2023 | 1179 | σ.4

Αλλά μιας και είμαι δημότης Καστοριάς –δεν σου το κρύβω αυτό, μετά πολλής συγνώμης και μετά συγχωρήσεως δηλαδή έχω και αυτό το ελάττωμα– δεν μπορώ να μη παρατηρήσω την σύμπτωση. Ότι το Άργος Ορεστικό έχει δύο πνευματικά κέντρα. Αλλά και ότι πλέον δεν θα είναι μόνο η Καστοριά, που δεν θα έχει βουλευτή τον γιατρό, όπως και ότι δεν θα είναι μόνη, που δεν θα έχει και (κανένα) Πνευματικό. Χωρίς Πνευματικό θα μείνει και η Εύβοια. Αφού όπως προαναγγέλθηκε, καρατομήθηκε αποκεφαλίστηκε πολιτικά ο κ. Πνευματικός προκαταβολικά, πριν την επανεκλογή του στις 25 του Ιούνη. Και μάλιστα χωρίς να το απαιτήσει κάποια Σαλώμη.

* * *

Αλλά μιας και είμαι δημότης Καστοριάς –δεν σου το κρύβω αυτό, μετά πολλής συγνώμης και μετά συγχωρήσεως δηλαδή έχω και αυτό το ελάττωμα– δεν μπορώ να μη παρατηρήσω την σύμπτωση. Ότι το Άργος Ορεστικό έχει δύο πνευματικά κέντρα. Αλλά και ότι πλέον δεν θα είναι μόνο η Καστοριά, που δεν θα έχει βουλευτή τον γιατρό, όπως και ότι δεν θα είναι μόνη, που δεν θα έχει και (κανένα) Πνευματικό. Χωρίς Πνευματικό, θα μείνει και η Εύβοια. Αφού όπως προαναγγέλθηκε, καρατομήθηκε αποκεφαλίστηκε πολιτικά ο κ. Πνευματικός προκαταβολικά, πριν την επανεκλογή του στις 25 του Ιούνη. Και μάλιστα χωρίς να το απαιτήσει κάποια Σαλώμη.

Γιατί συνέβη αυτό; Μα για τις δηλώσεις του. Τις από κάθε άποψη απαράδεκτες απόψεις του, φυσικά, σε ό,τι αφορά την λεπτή γραμμή μεταξύ ζωής και του θανάτου. Για το όριο που κατά την άποψή του, ίσως θα έπρεπε να τεθεί σε ασθενείς που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου και άλλων ανίατων ασθενειών. 

Δήλωση που όπως ήταν φυσικό, αναμενόμενο και λογικό, προκάλεσε αντιδράσεις στην κοινή γνώμη. Καθώς οι απόψεις αυτές είναι αντιεπιστημονικές, και θα προσέθετα εγώ ότι είναι απάνθρωπες. Αλλά και άσχετες –ορθοπεδικός είναι ο άνθρωπος– ούτε καν εντατικολόγος. 

Και έτσι με μια χαρακτηριστική καθυστέρηση 24 ωρών, είχε ως συνέπεια να αρχίσει το χρονικό ενός προαναγγελθέντος πολιτικού θανάτου. Του δικού του, προκαλώντας ο ίδιος ο κ. Πνευματικός, τον ξαφνικό του πολιτικό θάνατο, από μια ανίατη πολιτική ασθένεια, που λέγεται υποκρισία.

Αγαπητή ΟΔΟΣ το πολιτικά πρωτοφανείς αυτό περιστατικό, μου έφερε κατ’ αρχάς στην μνήμη ένα πρόσφατο πραγματικό γεγονός με ένα μουλά, δηλαδή ένα άλλο Πνευματικό, κάπου στο Πακιστάν σε «προεκλογική» περίοδο[1]. Ο δύστυχος, παρουσιάζοντας τον εκλεκτό του υποψήφιο σε μια ανάλογη συγκέντρωση, είχε την ατυχή έμπνευση, πάνω στον ενθουσιασμό του, να υποστηρίξει ότι αν και φυσικά οι αρετές του προφήτη Μωάμεθ είναι μοναδικές και αποκλειστικές, ωστόσο και ο υποψήφιος της καρδιάς του, ήταν ένας γενικά ενάρετος και συνετός άνθρωπος. 

Ναι, αυτά περίπου είπε και χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει –που λένε– το συγκεντρωμένο ανδρικό πλήθος που εξέλαβε την «σύγκριση» ως βλασθημία στον Προφήτη, έπεσε πάνω του και τον διαμέλισε. Τον χτυπούσαν βάναυσα ακόμη και μετά τον βιολογικό θάνατό του, προφανώς για να μη κατηγορηθεί κάποιος ότι δεν τιμώρησε με τα ίδια χέρια του τον ασεβή. Σε αυτή την περίπτωση, το όριο, την κόκκινη γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου, την καθόρισε το πλήθος και ο παραλογισμός.

Τώρα, το εάν όλα αυτά, τα περί ασέβειας έχουν σχέση με το πανάκριβο τίμημα, που πλήρωσε ο Έλλην κ. (Σπύρος) Πνευματικός για την βλασθημία του, στον εγχώριο προφήτη, με το μαρτύριο να παρακολουθεί τον προαναγγελθέντα πολιτικό του αποκεφαλισμό, μετά την αναμενόμενη εκλογή του την 25η Ιουνίου, θα σε γελάσω και δεν θα το ήθελα. Πάντως στην δική μου άποψη τα δύο συμβάντα έχουν πολλές ομοιότητες. 

Βέβαια εδώ στην Καστοριά δεν έχουμε τέτοιες ανάγκες. Έχουμε πολιτικούς στην Νέα Δημοκρατία που μας σερβίρει εναλλάξ, των οποίων ομιλούν τα έργα και όχι τα λόγια. Κι αν δεν έχουμε πνευματικό, ούτε Πνευματικό, έχουμε –σε επίπεδο μάλιστα Δυτικής Μακεδονίας– θωρακιστεί από την ίδια την παντάνασσα. Διότι διάβαζα την δήλωση του κ. Γ. Κασαπίδη που δημοσίευσες αγαπητή ΟΔΟΣ, του περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας ότι «Η Δυτική Μακεδονία είναι θωρακισμένη με Αγίους σε όλη την επικράτειά της».

* * *

Αναπόφευκτα όμως, αγαπητή ΟΔΟΣ έκανα και την σύγκριση. Να, σκέφτηκα ακόμη, ότι τελικά αν είσαι γόνος Καραμανλής, και από τις πράξεις και συγκεκριμένες παραλείψεις σου, χάσουν την ζωή τους, χωρίς να είναι ανίατα ασθενείς, καμμιά πενηνταριά άνθρωποι σε τραίνο του ΟΣΕ, δεν πας σπίτι σου, αλλά στις κάλπες των Σερραίων και αναβαπτίζεσαι δημοκρατικά από την κολυμβήθρα της εκλογής. 

Διότι αυτό –λέει– επιτάσσει η δημοκρατική ηθική. Αν όμως είσαι λαουτζίκος, έστω και ορθοπεδικός Πνευματικός –εν δυνάμει υποψήφιος υπουργός Υγείας, όπως και ο τέως ημέτερος βουλευτής ιατρός– και εκστομίσεις καμιά πατάτα, εκφράσεις μια άποψη μόνο βρε αδελφέ, κάνεις μια φραστική γκάφα, έστω κι αν είναι ηθικά ασυγχώρητη και θυμίζει τον δόκτωρα Φραγκεστάϊν, αποκεφαλίζεσαι. 

Καταδικάζεσαι, όχι στο να σε κρίνει ο λαός της Εύβοιας –όπως αναλόγως στην περίπτωση του Κώστα του Καραμανλή συνέβη στις Σέρρες. Αλλά στο βασανιστήριο να παρακολουθήσεις την εκλογή σου. Και αμέσως μετά την εκλογή σου, να παρακολουθήσεις τον ξαφνικό σου αποκεφαλισμό και πολιτικό θάνατο. Διότι υπερέβης την κόκκινη γραμμή της υποκρισίας και του νεποτισμού. 

Μετά απ’ όλα αυτά, σκέφτηκα ακόμη αγαπητή ΟΔΟΣ, ότι ίσως τελικά είναι ο φόβος που φυλάει τα έρμα και ίσως σκεφτόμενη προληπτικά για να φυλάει τα ρούχα της, η εγχώρια πολιτική ελίτ της Νέας Δημοκρατίας στην Καστοριά, αρκέστηκε σε βαρυσήμαντες φωτογραφίες ενότητας και ομόνοιας. Κατά τα άλλα μούγκα στην στρούγκα. 

Και γι’ αυτό ειδικά η πρώτη τη τάξει της λίστας η κυρία Μαρία Αντωνίου, προεκλογικά τουλάχιστον, είναι διακριτική, ενωτική, large μεγαλόψυχη. Μοιράζει αγκαλίτσες. Ενώ οι τριγύρω της, και ειδικά οι «συνυποψήφιοι» της, συμπεριφέρονται στην ομήγυρη, ευλαβικά, σαν να συμπαρίστανται στην Παναγία της Γουαδελούπης.

Και μιας και ο λόγος για τους γραμματικούς και λειτουργούς και ψάλτες και αναγνώστες που λένε και τα τοπικά καστοριανά κάλαντα που κάνουν Πνευματικούς τους υποψηφίους μας, σκέφτηκα ότι τελικά θα έπρεπε να οφείλεται τιμή και αναγνώριση σ’ αυτούς τους ανθρώπους, όπως τον κ. Πνευματικό της Ευβοίας, που τουλάχιστον αυτός ομίλησε. 

Διότι, μεταξύ μας αγαπητή ΟΔΟΣ, αναλογίζομαι το τι μπορεί να πιστεύουν, φρονούν, υποστηρίζουν και τι να πρεσβεύουν κάποιοι από τους υπολοίπους. Οι οποίοι ακριβώς για να μην έχουν την τύχη του κ. Πνευματικού, σιωπούν. Και εκεί είναι που με πιάνει κρύος, δροσιστικός ιδρώτας αγαπητή ΟΔΟΣ, καθώς δεν μπορώ να γνωρίζω προκαταβολικά τα προσόντα αυτών που μας διακυβερνούν και αυτών που εκλεγούν, όπως η κυρία Μαρία Αντωνίου. Της οποίας το όραμα για την Καστοριά, παρά την 4η εκλογή της, προσωπικά αγνοώ. Και στα σίγουρα θα συνεχίσω να αγνοώ, δεδομένου ότι με αφορμή και δικαιολογία την κήρυξη του τριήμερου εθνικού πένθους για το ναυάγιο και τον πνιγμό των αθώων, άδραξαν την ευκαιρία οι υποψήφιοι, και... ακύρωσαν τις «προεκλογικές» τους εκδηλώσεις και τον... αγώνα τους, οπότε θα στερηθούμε την ενημέρωση για τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις τους. 

Τελικά αν είσαι γόνος Καραμανλής, και από τις πράξεις και συγκεκριμένες παραλείψεις σου, χάσουν την ζωή τους, χωρίς να είναι ανίατα ασθενείς, καμμιά πενηνταριά άνθρωποι σε τραίνο, δεν πας σπίτι σου, αλλά στις κάλπες των Σερραίων και αναβαπτίζεσαι δημοκρατικά από την κολυμβήθρα της εκλογής.

* * *

Βέβαια εδώ στην Καστοριά δεν έχουμε τέτοιες ανάγκες. Έχουμε πολιτικούς στην Νέα Δημοκρατία που μας σερβίρει εναλλάξ, των οποίων ομιλούν τα έργα και όχι τα λόγια. Κι αν δεν έχουμε πνευματικό, ούτε Πνευματικό, έχουμε –σε επίπεδο μάλιστα Δυτικής Μακεδονίας– θωρακιστεί από την ίδια την παντάνασσα. Διότι διάβαζα την δήλωση του κ. Γεωργίου Κασαπίδη που δημοσίευσες αγαπητή ΟΔΟΣ, του περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας ότι «Η Δυτική Μακεδονία είναι θωρακισμένη με Αγίους σε όλη την επικράτειά της».

Και μετά απ’ αυτή την βαρυσήμαντη δήλωση, συνειδητοποίησα έτσι ότι, δεν είναι δα ανάγκη, να γίνουν τα λουτρά της Αμμουδάρας σαν αυτά της Αιδηψού. Ούτε χρειάζομαι Πνευματικό Κέντρο, ούτε χρειάζονται δουλειές και προοπτικές, ούτε Πανεπιστήμια. Αφού ακόμη και για μένα, που όμως για να πω την αμαρτία μου δεν έχω πνευματικό, δεν έχω γέροντα, ούτε και εξομολόγο, φροντίζει η ίδια η Περιφέρεια και η θεία πρόνοια με τους Αγίους που έχει η Δυτική Μακεδονία. 

Άσε που εκτός των άλλων που συνέβησαν τελευταία, παρουσιάστηκαν ως εκ θαύματος και κόμματα που είναι on line εκφραστές του Θεού και της αληθινής ορθόδοξης πίστης. Και τα οποία, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, μετά τις εκλογές θα έχουν και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Προοπτική που «θύμωσε» τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκο Μητσοτάκη και έσπευσε να αντιπαρατεθεί, εν όψει των εκλογών, σε όσους –όπως κατά λέξη δήλωσε– «επιδιώκουν να φυλακίσουν την ορθόδοξη πίστη στα στεγανά κάποιων μικρών κομμάτων», ότι «η Ορθοδοξία και η πίστη μας είναι πολύ μεγαλύτερη και ήταν πάντα δύναμη ενότητας και όχι διχασμού του ελληνικού λαού». Υπερασπιζόμενος για πρώτη φορά είναι αλήθεια, τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους. 

Για αυτό ήθελα να σου γράψω αγαπητή ΟΔΟΣ να γράψω και να τοποθετηθώ με μια κάπως αυθαίρετη και ασεβή παράφραση. Με μια απορία για το τι θα απογίνουμε χωρίς Πνευματικούς, αγαπητή ΟΔΟΣ, αφού οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις;

 

* * *

Κορνέλις φαν Χάαρλεμ (1562-1638) Μοναχός με μία μοναχή (μια μπεγκουίν) - Το θαύμα του Χάαρλεμ (1591), Μουσείο Φρανς Χαλς, Χάαρλεμ Ολλανδίας.  

Ένας μοναχός σφίγγει το στήθος μιας μοναχής (μπεγκουίν). Η εικόνα του δέκατου έκτου αιώνα, συχνά αποδίδεται σατυρικά για για να καταδείξει μία ασταθή ζωή όσων ζούσαν σε μοναστήρια: μοναχοί και μοναχές κατηγορούνταν συχνά για μέθη, λαιμαργία, φιλαργυρία και άσεμνη συμπεριφορά. Επομένως, το κρασί και τα φρούτα παραπέμπουν σε μια ανήθικη ζωή. Σε παλιούς καταλόγους μουσείων, ωστόσο, το θέμα αυτού του πίνακα περιγράφεται ως «Το θαύμα του Χάαρλεμ».

Σύμφωνα με τον μύθο, μια καλόγρια (μπεγκουίν) του Χάαρλεμ κατηγορήθηκε ότι απέκρυψε μια εγκυμοσύνη και την γέννα. Θεωρήθηκε ότι η μητρότητά της μπορούσε να ανιχνευθεί σφίγγοντας το στήθος της: αν έβγαζε γάλα η κατηγορία ήταν αληθινή. 

Ο πίνακας απεικονίζει τη στιγμή που ένας μοναχός «έμπειρος στις ιατρικές επιστήμες» σφίγγει το στήθος της μοναχής (μπεγκουίν). Τότε γίνεται το θαύμα: από το στήθος της δεν έτρεχε γάλα, αλλά κρασί. Αυτό απέδειξε την ευσέβεια και την αθωότητα της μοναχής. Σε αυτή την περίπτωση το κρασί και τα φρούτα συμβολίζουν μια παρθενική ζωή. Το ποια εξήγηση είναι η σωστή παραμένει το ερώτημα.

Οι Μπεγκουίν (Beguines) ήταν ανύπαντρες γυναίκες που εμφανίστηκαν στην Δυτική Ευρώπη γύρω στα τέλη του 11ου αιώνα υπό την επίδραση ενός συνδυασμού οικονομικών, κοινωνικών, θρησκευτικών και πολιτικών παραγόντων. Ήταν χριστιανικά λαϊκά θρησκευτικά τάγματα που τα  μέλη τους ζούσαν σε ημιμοναστικές κοινότητες, αλλά δεν έπαιρναν επίσημους θρησκευτικούς όρκους. Αν και υποσχέθηκαν να μην παντρευτούν «όσο ζούσαν ως Μπεγκουίν», ήταν ελεύθεροι να φύγουν ανά πάσα στιγμή. Οι Μπεγκουίν ήταν μέρος ενός ευρύτερου κινήματος πνευματικής αναγέννησης του 13ου αιώνα που τόνισε τη μίμηση της ζωής του Ιησού μέσω της εθελοντικής φτώχειας, της φροντίδας των φτωχών και των ασθενών και της θρησκευτικής αφοσίωσης.

Οι Μπεγκουίν δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ επίσημα ως θρησκευτικό τάγμα από τον πάπα. Δεν ακολούθησαν εγκεκριμένο κανόνα, δεν ζούσαν σε μοναστήρια και δεν παραιτήθηκαν από την προσωπική τους περιουσία. Στην πραγματικότητα, οι Μπεγκουίν ήταν ελεύθεροι να εγκαταλείψουν τη θρησκευτική τους κλήση ανά πάσα στιγμή, δεδομένου ότι δεν επιβαλλόταν από κανένα δεσμευτικό μοναστικό όρκο. Σε πολλές περιπτώσεις, ο όρος Μπεγκουίν αναφερόταν σε μια γυναίκα που φορούσε ταπεινό ένδυμα και ξεχώριζε ως ζούσα μια θρησκευτική ζωή πάνω και πέρα από την πρακτική των απλών λαϊκών.  

* * *

[1] Ο τοπικός θρησκευτικός ηγέτης Νίγκαρ Αλάμ (με τα λευκά, στο κέντρο της αριστερής φωτογραφίας) σκοτώθηκε τον περασμένο μήνα κατά την πολιτική ομιλία του σε συγκέντρωση κόμματος της αντιπολίτευσης καθώς τα σχόλιά του θεωρήθηκαν βλάσφημα από τους συγκεντρωμένους.
Ο μουσουλμάνος θρησκευτικός ηγέτης κλήθηκε να εκφωνήσει ομιλία σε συγκέντρωση που διοργάνωσε το πολιτικό κόμμα Tehreek-e-Insaf (PTI) του πρώην πρωθυπουργού Ίμραν Καν στο χωριό Sawaldher της Mardan.
Ο Αλάμ λυντσαρίστηκε από το πλήθος αφού "τόλμησε" να πει: «Δεν θέλω να συγκρίνω τον Μουχάμαντ Ναζίμ (ο πολιτικός δεξιά της αριστερής φωτογραφίας) με τον Προφήτη. Αλλά ο Ναζίμ, δεν υπολείπεται πολύ από την κλίμακα κατάταξης σεβασμού. Δεν τον κατατάσσω στην ίδια κλίμακα με τον Προφήτη, αλλά ο Ναζίμ είναι μία αξιοσέβαστη προσωπικότητα».
Η αστυνομία κατάφερε αρχικά να φέρει τον Αλάμ σε ασφαλές μέρος σε ένα κοντινό κατάστημα, αλλά το πλήθος έσπασε την πόρτα, τον έσυρε με τη βία έξω και τον χτύπησε μέχρι θανάτου.
Το σοκαριστικό βίντεο από το λιντσάρισμα μοιράστηκε ευρέως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με την αστυνομία να φαίνεται να προσπαθεί μάταια να σταματήσει το πλήθος από το να χτυπήσει τον άνδρα.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 15 Ιουνίου 2023, αρ. φύλλου 1179.

Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

• ΟΔΟΣ: 25 Ιουνίου
• ΟΔΟΣ: Με την εσθήτα της Νέας Δημοκρατίας
• ΟΔΟΣ: Μήνυμα
• ΟΔΟΣ: Το Βαθύ Κράτος
• ΟΔΟΣ: The Voyage
• ΟΔΟΣ: Με τον ίδιο να δεσμεύεται προσωπικά