Είπαν… ακροβολισμοί
￭ 21.6.2019 (συνέχεια για το βιβλίο: Ιωάννης Μεταξάς, του κ. Μάνου Ν. Χατζηδάκη, μέρος β’, τέλος). Θέλω να ειπώ με αυτά ότ είναι ένα καλό βιβλίο και κατάλληλο για όλους, για ενημέρωση, ιδίως για νέους. Επίσης, για τους πάσης χροιάς αριστερούς, μήπως κάπως διορθώσουν (;), λειάνουν την μονολιθικότητα του προγόνου τους Ζαχαριάδη και των άλλων συντρόφων του: (Φασίστας ο Ιω. Μεταξάς (!), κάνει πόλεμο καταχτητικό(!) – ποιους θα κατακτούσε;...).
Γνωστό είναι ότι διώχθηκαν, φυλακίσθηκαν, υπέφεραν 1000 και πλέον, ως μη ώφειλαν, από την δικτατορία του Μεταξά. Και ο Ελ. Βενιζέλος είχε εξορίσει πολύ περισσότερους (1600), αυτός που ήταν η εμβληματική προσωπικότητα δημοκρατικότητας. Εν πάση περιπτώσει, ήταν δικτατορία. Ωστόσο, υπήρχε και η άποψη: «επωφελής δικτατορία» από πολλούς συγχρόνους πολιτικούς. Άλλο σχετικό: ήταν μια Αισυμνητεία. Τα αναφέρω αυτά για την όσον ένεστι σφαιρική ... αντίληψη για την εποχή εκείνη και δεν έχουν ούτε καθ’ υπαινιγμόν ότι και για την σύγχρονη εποχή μας θα επεβάλλετο μια παρόμοια Αισυμνητεία. Πάντως ο αναγνώστης θα διαπιστώσει και θα πεισθεί ότι στην δεκαετία του 1930, ιδίως μετά το ατυχές κίνημα του 1935 του Βενιζέλου, διάχυτη ήταν η γνώμη των πολιτικών και της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου ότι θα ήταν καλή μια δικτατορία για την Ελλάδα. Άλλωστε, το ξέρουμε όλοι, το πνεύμα αυτό πρυτάνευσε σε όλη την Ευρώπη. Σχεδόν όλα τα κράτη είχαν δικτατορικό καθεστώς το καθένα. Έπνευσε ο άνεμος αυτός και στην ταλαίπωρη πατρίδα μας με τα πολλά και αλλεπάλληλα κινήματα και τις κάθε τόσο αλλαγές κυβερνήσεων, με αποτέλεσμα η χώρα να τελεί υπό χαώδεις καταστάσεις και να απειλείται από εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους.
Οι τελευταίες 5-6 σελίδες είναι τόσο κατατοπιστικές, ώστε θα βοηθήσουν τον αναγνώστη, για να σχηματίσει αντικειμενική, όσο γίνεται, γνώμη γι’ αυτά τα περασμένα, δύσκολα χρόνια. Σήμερα όλα τα κόμματα, και ιδίως της Αριστεράς, μιλούν για κοινωνικό κράτος, για αλληλεγγύη, κλπ. Ο αναγνώστης θα προσέξει τις θέσεις και την κατάσταση των εργατών, γεωργών και κτηνοτρόφων της εποχής εκείνης και άλλων ομάδων της κοινωνίας.
￭ Κάποιες ρήσεις αναφερόμενες στην εποχή και στα πρόσωπα:
1. Ο πρεσβευτής Γκράτσι που επέδωσε στον Ιω. Μεταξά – κυβερνήτη, πρωθυπουργό της Ελλάδος – τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 το μήνυμα – τελεσίγραφο – του Μουσολίνι, έγραψε στα Απομνημονεύματά του: «Το καθήκον μου μου επέβαλε τη στιγμή εκείνη να γίνω αναγκαίος και απρόθυμος μέτοχος μιας τέτοιας ατιμίας».
2. Ο Βασιλεύς Γεώργιος Β’ είχεν εκφρασθεί για τον Ιω. Μεταξά: «Εις τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912, ο Μεταξάς ήτο ο ΕΠΙΤΕΛΑΡΧΗΣ και όχι ο Δούσμανης ή οι άλλοι. Και εις την Μικράν Ασίαν, αν τον είχαν ακούσει τον Μεταξά, θα ήτο πιθανόν διαφορετική η εξέλιξις». (προτέρημά του: προορατικός).
3. Ο Σπύρος Μαρκεζίνης στην «Ιστορία» του: «Το κύρος του ως στρατιωτικού ήταν πράγματι υψηλό και απέναντι ακόμα και πολλών ξένων ηγετών, πολιτικών και στρατιωτικών».
4. Νικ. Ζαχαριάδης: «Ο Μεταξάς από την πρώτη στιγμή έκανε πόλεμο καταχτητικό».
5. 7.12.1940 Μανιφέστο του ΚΚΕ. «Ο πόλεμος προκλήθηκε από την Βασιλομεταξική σπείρα...».
6. Στα οχυρά του Ρούπελ, όταν οι Γερμανοί διεμήνυσαν «ότι είναι μάταιος ο αγώνας σας, αφού έγινε η Συνθηκολόγηση στη Θεσσαλονίκη, θρυλική έμεινε η απάντηση του Διοικητού του Ρούπελ: «Τα οχυρά δεν παραδίδονται, κατακτώνται!», δηλαδή είπε: Μολόντες λάβετε!
Ευχαριστών διά την φιλοξενία
Λάζαρος Γ. Νικηφορίδης
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27 Ιουνίου 2019, αρ. φύλλου 992
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.