6.11.18

ΟΔΟΣ: Χρυσοδάκτυλοι


ΟΔΟΣ: 28.6.2018 | 942

Η έλλειψη αντανακλαστικών και η επίσημη απάθεια του Δήμου Καστοριάς στο ζήτημα προστασίας της δημοτικής περιουσίας δεν είναι καινούργιο φαινόμενο και δεν εκπλήσσει.

Υπάρχουν δεκάδες δημοτικά ακίνητα, από τα οποία αρκετά προέρχονται από σημαντικές δωρεές ή κληροδοσίες ιδιωτών, κατά βάση παλιών Καστοριανών. Τα περισσότερα απ’ αυτά, είτε μένουν εντελώς ανεκμετάλλευτα και εγκαταλειμμένα καταρρέουν ή χρησιμοποιούνται με μάλλον κακό τρόπο.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα των περιπτώσεων κακομεταχείρισης αποτελούν το Πνευματικό Κέντρο, τα Τερζάκεια Λουτρά (παρά την προσπάθεια εξωτερικού ευπρεπισμού), το νεοκλασσικό Τσαμίση, το νεοκλασσικό της Αίγλης, το παλιό Νοσοκομείο που κακοπερνά όπως χρησιμοποιείται. Κακοπερνά, όχι απλά επειδή ένα μεγάλο ιστορικό κτήριο με εξαίσιο κήπο είναι εντελώς άγνωστο στους σημερινούς κατοίκους, όπως και τους δημότες Καστοριάς. Αλλά και διότι οι θαυμάσιες τοιχογραφίες στο εσωτερικό του, δείγμα πολιτιστικής και οικονομικής ακμής της Καστοριάς καταστρέφονται, αν δεν καταστράφηκαν κιόλας.

Γενικά η αίσθηση που επικρατεί είναι ότι ο ουρανός είτε βρέχει ακίνητα για κάποιους, είτε υπάρχουν ταχυδακτυλουργοί. Μπορεί και χρυσοδάκτυλοι.




Η αδιαφορία εκπλήσσει. Επιπλέον όμως προβληματίζει σοβαρά για τις προεκτάσεις που μπορεί να έχει, όταν η δημοτική περιουσία που διακυβεύεται αφορά εξ ίσου σημαντικό ακίνητο με ιστορική σημασία που είναι προβεβλημένο και έχει τεράστια οικονομική αξία. Όπως για παράδειγμα το πασίγνωστο εστιατόριο της Μαυριώτισσας.

Γενιές μεγάλωσαν με την γνώση και την πεποίθηση ότι το εστιατόριο ανήκει στον Δήμο Καστοριάς. Νοικιαζόταν εκ μέρους του Δήμου Καστοριάς.  Γενιές γνωρίζουν ακόμη ότι επί δημαρχίας Αποστόλου Πετκανά, το παλιό κτίσμα κατεδαφίστηκε και με δαπάνη του Δήμου Καστοριάς ανοικοδομήθηκε το σημερινό.

Γι’ αυτά υπάρχουν στοιχεία, όχι μόνο στα αρχεία του Δήμου Καστοριάς, αλλά και στις εφημερίδες της εποχής προφανώς, όταν σε προεκλογικές περιόδους γινόταν σχετική αναφορά. Το κτήριο αυτό νοίκιαζε ο Δήμος Καστοριάς σε ιδιώτη για αρκετές δεκαετίες. Μέχρι που έκλεισε η επιχείρηση, εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης και της υποβάθμισης της περιοχής του γύρου της λίμνης πιο γενικά.


Παρά ταύτα ο δήμαρχος Καστοριάς και όλοι όσοι τα τελευταία χρόνια έχουν μετατρέψει την πόλη και τα κοινά της, σε ζήτημα δημοσίων σχέσεων με ισχυρούς παράγοντες της Εκκλησίας, ένθεν και ένθεν, σιωπούν. Σιωπούν προκλητικά σε μια πόλη που βρέχει εκκλησιαστικά ακίνητα. 

* * *

Τι συνέβη και όλα αυτά άλλαξαν, κανείς δεν γνωρίζει με πειστικές εξηγήσεις. Η δικαιολογία ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του δημοτικού συμβουλίου δεν κατάγονται από την πόλη της Καστοριάς είναι μια απλοϊκή εξήγηση. Ούτε αποτελεί δικαιολογία διότι, αν ίσχυε κάτι τέτοιο, θα έπρεπε και όλα τα φιλέτα που ανήκαν στον Δήμο Αθηναίων να έχουν χαθεί για τον αθηναϊκό λαό.

Το χειρότερο είναι ότι δεν δείχνει να ενδιαφέρεται ούτε και ο σημερινός Δήμος Καστοριάς ή και ο δήμαρχος κ. Ανέστης Αγγελής, που επί δημαρχίας του αποκαλύπτεται κάτι το εντυπωσιακό.

Με την σιωπή τους αδιαφορούν στο ότι ο τοπικός Κλήρος που υπάγεται στην δικαιοδοσία της Ιεράς Μητρόπολης Καστοριάς, που για πολλά χρόνια τώρα επιδεικνύει μια σημαντική δραστηριότητα (και) στο επίπεδο αμιγών περιουσιακών ζητημάτων, όπως για παράδειγμα της κυριαρχίας ακίνητης περιουσίας, και συνεπώς θα πρέπει ως προς αυτό να αντιμετωπίζεται τουλάχιστον όπως όλοι, το θεωρεί πλέον, δια της Ι. Μονής Μαυριωτίσσης, «αποκλειστικής της κυριότητας». Πίσω όμως από τα τυπικά ζητήματα, ο παρονομαστής είναι κοινός.

Την ίδια στιγμή όλοι, ακόμη και στον τοπικό Κλήρο, γνωρίζουν ή οφείλουν να μην υποδύονται αγνοούντες ότι μέχρι πρόσφατα νοικιαζόταν από τον Δήμο Καστοριάς. Το ότι το εστιατόριο βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην Ιερά Μονή Μαυριωτίσσης με τα κτίσματά της, όχι μόνο δεν προσδιορίζει την κυριότητα του εστιατορίου, αλλά δεν αφήνει περιθώρια άγνοιας.

Πρωτίστως διότι η έκταση της Μονής με τα κτίσματα, είναι οριοθετημένη και περιφραγμένη με σαφήνεια. Δευτερευόντως διότι το προσωπικό της Μονής θα γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους, πώς όλοι οι υπόλοιποι υπαίθριοι χώροι, όπως ο τόπος που γίνονταν κάποτε οι μαζικές οικογενειακές εκδρομές και το εστιατόριο, ανήκουν στον Δήμο Καστοριάς. Υπήρχαν κάποτε ακόμη και σχετικές πινακίδες.




Το (σοβαρό) θέμα είναι ότι όλα αυτά εξελίσσονται σε μια δημοτική περίοδο που τα δημοτικά έργα, στην πόλη της Καστοριάς είναι ανύπαρκτα -χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το μοναδικό (;) καταγεγραμμένο δημοτικό έργο της δημαρχίας Ανέστη Αγγελή, είναι η... κατεδάφιση του ορόφου του Πνευματικού Κέντρου (για να μην υπάρχουν αποδείξεις ότι η εγκατάλειψή του ήταν ένα άλλο ζήτημα ευθυνών σε προηγούμενες δημοτικές περιόδους).

Ώστε ο δήμαρχος Καστοριάς κ. Ανέστης Αγγελής, κι’ αν όχι ο ίδιος, το γραφείο «Τύπου» του Δήμου Καστοριάς δεν είναι πια τόσο απασχολημένοι και εξ αιτίας αυτού, δε μπήκαν ούτε καν στον κόπο να απαντήσουν στο δημοσίευμα της ΟΔΟΥ [φύλλο 939 / 7.6.2018 ("εδώ")]. Η σιωπή αυτή σε ένα Δήμο που είναι όλοι ευθυγραμμισμένοι στα ΜΜΕ και ιδίως τα ηλεκτρονικά, δεν είναι επιτρεπτή. Αρχίζει να γίνεται αδικαιολόγητη. Να ευνοεί, άλλες εξηγήσεις.

Δέκα χρόνια μετά την έναρξη ισχύος του Κτηματολογίου στην Καστοριά, η ξαφνική δημοπράτηση του ιστορικού δημοτικού εστιατορίου εκ μέρους της Ι. Μονής Μαυριωτίσσης, μπορεί να είναι απλή σύμπτωση. Μπορεί όμως και όχι.

Ο Δήμος Καστοριάς όχι απλά οφείλει, αλλά υποχρεώνεται να ερευνήσει το θέμα. Παρά ταύτα ο δήμαρχος Καστοριάς -και όλοι όσοι τα τελευταία χρόνια έχουν μετατρέψει την πόλη και τα κοινά της, σε ζήτημα δημοσίων σχέσεων με ισχυρούς παράγοντες της Εκκλησίας, ένθεν και ένθεν- σιωπούν. Σιωπούν προκλητικά σε μια πόλη που βρέχει εκκλησιαστικά ακίνητα.

Την κατάσταση αυτή την είδαμε σε πολλές περιπτώσεις που πρέπει να διερευνηθούν σε όλα τα επίπεδα. Άλλωστε δεν διαφέρουν σημαντικά ούτε η περίπτωση του οικοπέδου που σκόπευαν να δωρίσουν για την ανέγερση νέου Ι. Ναού Αγίου Μηνά στην Λεωφόρο των Κύκνων, όσο και η περίπτωση του δημοτικού οικοπέδου στην Πέτρα που αναζητούνταν να δωρηθεί για ανέγερση δεύτερου γηροκομείου με χορηγία… ανωνύμου (!).




Το ζήτημα αρχίζει να φαίνεται σοβαρό. Ίσως πιο σοβαρό από όσο με μια πρώτη ματιά φαίνεται. Σοβαρό και με ευθύνες.

Η παρουσία του κτηρίου σε παρόχθια ζώνη της λίμνης της Καστοριάς που με το ευρύτερο οικοσύστημα της είναι ενταγμένη στο πρόγραμμα Natura είναι μια άλλη πτυχή.

Με την ΟΔΟ, αμέσως μετά το δημοσίευμα επικοινώνησαν κατάπληκτοι μερικοί και θυμωμένοι ακόμη περισσότεροι κάτοικοι της πόλης, που δεν μασούσαν τα λόγια τους. Ακόμη και παλιοί αξιωματούχοι και αντιδήμαρχοι του Δήμου Καστοριάς, εκφράζοντας την αλήθεια.

Ο Δήμος Καστοριάς σε επίπεδο διοίκησης, πλειοψηφίας αλλά και μειοψηφιών, οφείλουν απαντήσεις στις οποίες δεν χωρεί μικροπολιτική, παρά μόνο λογοδοσία. Στην οποία θα κληθούν κάποιοι, αργά ή γρήγορα. Ας γίνει τουλάχιστον χωρίς άλλες προεκτάσεις. Στοιχεία υπάρχουν.




Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 28 Ιουνίου 2018, αρ. φύλλου 942


Φωτογραφία: Rogier van der Weyden (Ρόχιερ φαν ντερ Βάιντεν) 1399-1464, Λεπτομέρεια από την Αποκαθήλωση (1438). Μουσείο του Πράδο (Museo del Pradο) Ισπανίας.


Σχετικά:

1 σχόλιο:

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ